ברא38

1 און עס איז געווען אין יענער צייט, האט יהודה ירד פון אחיו, און ער האט נטה צו אן איש עדולמי, וואס שמו איז געווען חירה. 2 און יהודה האט דארטן ראה בת איש כנעני שמו שוע, און ער האט זי לקח, און איז בוא צו איר. 3 און זי איז הרה געווארן, און האט ילד בן; און ער האט קרא שמו ער. 4 און זי איז ווידער הרה געווארן, און האט ילד בן; און זי האט קרא שמו אונן. 5 און זי האט יסף ווידער ילד בן; און זי האט קרא שמו שלה. און ער איז געווען אין כזיב, אז זי האט אים ילד. 6 און יהודה האט לקח אן אשה פאר ער זיין בכור, וואס איר שם איז געווען תמר. 7 און ער, בכור יהודה, איז געווען רע אין די אויגן פון ה', און ה' האט אים מות. 8 האט יהודה אמר צו אונן: בוא צו אשת אחיך, און יבם צו זי, און קום זרע פאר אחיך. 9 און אזוי ווי אונן האט ידע אז דער זרע וועט נישט געהערן צו אים, איז, אז ער איז בוא צו אשת אחיו, האט ער שחת צו דער ארצה, כדי נישט צו נתן זרע צו אחיו. 10 איז געווען רעע אין די אויגן פון ה' וואס ער האט עשה, און ער האט אים גם מות. 11 האט יהודה אמר צו זיין שנור תמרן: ישב אן אלמנה אין בית אביך, ביז בני שלה וועט גדל; ווייל ער האט אמר: טאמער וועט ער גם מות אזוי ווי אחיו. איז תמר הלך, און איז ישב אין בית אביה. 12 האבן זיך געמערט די ימים, און בת שוע אשת יהודהן איז מות. און אז יהודה האט זיך געהאט נחם, איז ער עלה צו די גזז פון זיינע צאן קיין תמנה, ער און זיין רֵעַ חירה פון עדולם. 13 איז נגד געווארן תמרן, לאמור: הנה, דיין חם עלה קיין תמנה, צו גזז זיינע צאן. 14 האט זי סור אירע בגדי אלמנות פון זיך, און האט זיך כסה מיט א צעיף, און זיך עלף, און זי האט זיך ישב ביים פתח פון עין, וואס אויפן דרך קיין תמנה; ווייל זי האט ראה אז שלה איז גדל, און זי איז נישט נתן געווארן צו אים פאר אן אשה. 15 און יהודה האט זי ראה, און ער האט זי חשב פאר א זונה, ווייל זי האט כסה איר פנים. 16 האט ער נטה צו איר ביים דרך, און האט אמר: יחב, נא, לאמיך בוא צו דיר; ווייל ער האט נישט ידע אז זי איז זיין שנור. האט זי אמר: וואס וועסטו מיר נתן, אז דו וועסט בוא צו מיר? 17 האט ער אמר: איך וועל שלח א גדי עזים פון הצאן. האט זי אמר: סיידן וועסט מיר נתן אן ערבון ביז דו שלח. 18 האט ער אמר: וואס פאר אן ערבון זאל איך דיר נתן? האט זי אמר: דיין חותם, און דיין פתיל, און דיין מטה וואס אין ידך. האט ער עס איר נתן, און ער איז צו איר בוא, און זי איז הרה געווארן פון אים. 19 און זי איז קום און איז הלך, און זי האט סור פון זיך איר צעיף, און האט לבש אירע בגדי אלמנות. 20 און יהודה האט שלח דאס גדי-עזים דורך דער יד פון זיין רֵעַ פון עדולם, כדי לקח דעם ערבון פון דער יד האשה; נאר ער האט זי נישט מצא. 21 האט ער שאל די אנוש פון איר מקום, לאמור: ווו איז די קדשה וואס איז געווען אין עין ביים דרך? האבן זיי אמר: דא איז נישט געווען קיין קדשה. 22 האט ער זיך שוב צו יהודהן, און האט אמר: איך האב זי נישט מצא. און גם די אנוש פון המקום האבן אמר: דא איז נישט געווען קיין קדשה. 23 האט יהודה אמר: זאל זי עס לקח פאר זיך, כדי מיר זאלן נישט ווערן בוז; הנה איך האב שלח דאס דאזיקע גדי, און דו האסט זי נישט מצא. 24 און עס איז געווען אין ארום 3 חדשים, איז נגד געווארן יהודהן, לאמור: דיין שנור תמר האט זנה געווען, און הנה איז זי גם הרה פון זנות. האט יהודה אמר: יצא זי, און זאל זי שרף ווערן. 25 ווי זי איז יצא געווארן, אזוי האט זי שלח צו איר חם: פון דעם איש וואס די דאזיקע געהערן צו אים, בין איך הרה . און זי האט אמר: דערקען אקארשט וועמעס איז דער דאזיקער חותם, און די פתילים, און דער מטה? 26 האט יהודה נכר, און ער האט אמר: זי איז צדק פון מיר ,ווייל איך האב זי נישט נתן צו בני שלהן. נאר ער האט מער ווידער נישט ידע איר. 27 און עס איז געווען אין דער צייט פון איר ילד , הנה תאומים איז אין איר בטן. 28 און עס איז געווען, אז זי האט ילד, האט איינער נתן ידו, און די מילדת האט לקח און האט קשר אן ידו א שני, לאמור: דער דאזיקער איז יצא ראשון. 29 און עס איז געווען, ווי ער שוב ידו, הנה אחיו איז יצא; האט זי אמר: מה פרצת עליך פרץ? און מע האט קרא שמו פרץ . 30 און דערנאך איז יצא אחיו, וואס אויף ידו איז געווען דער שני; און מע האט קרא שמו זרח.