ברא34

1 און דינה בת לאהן, וואס זי האט ילד צו יעקבן, איז יצא צו ראה די בנות הארץ. 2 האט שכם בן חמור דעם חוי, דעם נשיא הארץ, זי ראה, און ער האט זי לקח, און איז שכב מיט איר, און האט זי ענה. 3 און זיין נפש האט זיך דבק אן בת יעקב דינהן, און ער האט אהב געקריגן די נער, און ער האט דבר צום לב פון דער נער. 4 און שכם האט אמר צו אביו חמורן, לאמור: לקח מיר די דאזיקע ילדה פאר אן אשה. 5 און יעקב האט שמע אז ער האט טמא זיין בת דינהן, ווען זיין בנים זיינען געווען מיט זיין מקנה אין שדה; האט יעקב חרש ביז זיי זיינען בוא. 6 און חמור אבי שכמען איז יצא צו יעקבן, צו דבר מיט אים. 7 און די בני-יעקבן זיינען בוא פון דעם שדה, ווי זיי האבן עס שמע; און די אנוש האבן זיך עצב, און זיי האט חרה מאד וואס ער האט עשה נבלה אקעגן ישראל, צו שכב מיט דער בת יעקבן, און כן נישט עשה ווערן. 8 און חמור האט דבר מיט זיי, לאמור: די נפש פון בני שכמען חשק נאך אייער בת. נתן זי אים, נא, פאר אן אשה. 9 והתחתנו מיט אונדז; בנותיכם וועט איר אונדז נתן, און בנותינו וועט איר אייך לקח. 10 און איר וועט זיך ישב ביי אונדז, און הארץ וועט ישב פאר אייך; ישב און סחר און אחז אייך אין איר. 11 און שכם האט אמר צו אביה און צו אירע אחים: לאמיך מצא חן אין אייערע אויגן, און וואס איר וועט מיר אמר, וועל איך נתן. 12 רבה אויף מיר מהר און מתן, און איך וועל נתן אזוי ווי איר וועט מיר אמר, נאר נתן מיר די נער פאר אן אשה. 13 האבן די בני-יעקבן ענה צו שכמען און אביו חמורן מיט מרמה , און זיי האבן דבר ווייל ער האט טמא זייער אחות דינהן 14 און זיי האבן צו זיי אמר: מיר יכל נישט עשה די דאזיקע זאך, צו נתן אחותנו צו אן איש וואס איז ערלה, ווייל דאס איז א חרפה פאר אונדז. 15 נאר מיט דעם באדינג וועלן מיר אות צו אייך: אויב איר וועט ווערן אזוי ווי מיר, אז ביי אייך זאל מול ווערן כל זכר. 16 דעמאלט וועלן מיר אייך נתן בנותינו, און בנותיכם וועלן מיר אונדז לקח, און מיר וועלן זיך ישב ביי אייך, און ווערן עם אחד. 17 נאר אז איר וועט נישט שמע צו אונדז, זיך צו מול, וועלן מיר לקח אונדזער בת, און מיר וועלן הלך. 18 און זייערע דברים זיינען יטב אין די אויגן פון חמורן, און אין די אויגן פון שכם בן חמורן. 19 און דער יונג האט נישט אחר צו עשה די זאך, ווייל ער האט חפץ נאך דער בת יעקבן; און ער איז געווען דער נכבד פון כל בית אביו. 20 און חמור און בנו שכם זיינען בוא צום שער פון זייער עיר, און האבן דבר צו די אנוש פון זייער עיר, לאמור: 21 די דאזיקע אנוש זיינען אין שלום מיט אונדז; זאלן זיי זיך ישב אין ארץ, און זאלן זיי סחר דרינען; ווייל הנה, הארץ ליגט רחבת ידים פאר זיי. זייערע בנות וועלן מיר אונדז לקח פאר נשים, און בנותינו וועלן מיר זיי נתן. 22 אבער נאר מיט דעם באדינג וועלן די אנוש אות צו אונדז זיך צו ישב ביי אונדז, צו ווערן עם אחד, אז ביי אונדז זאל מול ווערן כל-זכר, אזוי ווי זיי זיינען נמולים. 23 זייער מקנה, און זייער קנין, און כל זייערע בהמות, וועלן דאך זיין אונדזערע; זאלן מיר נאר אות צו זיי, און זיי זאלן זיך ישב ביי אונדז. 24 האבן כל יצא פון דעם שער פון זיין עיר שמע צו חמורן און צו בנו שכמען, און כל זכר זיינען מול געווארן, כל יצא פון דעם שער פון זיין עיר. 25 און עס איז געווען אויפן 3טן יום, ווען זיי זיינען געווען אין כאב, האבן 2 בני יעקב, שמעון און לוי, די אחים פון דינהן, לקח איטלעכער זיין חרב, און זיי זיינען בוא זיכערערהייט אויף דער עיר, און האבן הרג כל זכר. 26 גם חמורן און בנו שכמען האבן זיי הרג מיטן שארף פון חרב; און זיי האבן לקח דינהן פון בית שכם, און זיינען יצא. 27 זיינען די בני-יעקבן בוא אויף די חללים, און האבן בזז די עיר, ווייל זיי האבן טמא זייער אחות; 28 זייערע צאן און זייערע בקר און זייערע חמורים, סיי וואס אין עיר, סיי וואס אין שדה, האבן זיי לקח; 29 און זייער כל חיל, און כל זייערע טף און זייערע נשים, האבן זיי שבה און בזז: כל וואס אין בית. 30 האט יעקב אמר צו שמעונען און צו לוין: איר האט מיך עכר, מיך צו הבאיש [באש] ביי דעם ישב הארץ, ביי דעם כנעני און ביי דעם פרזי; ווייל איך בין א מספר מענטשן, און זיי וועלן זיך אסף אקעגן מיר, און וועלן מיך נכה, און איך און מיין בית וועלן שמד ווערן. 31 האבן זיי אמר: זאל מען אזוי ווי מיט א זונה זיך עשה אחותנו?