ברא32

1 און לבן האט זיך שכם אין דער בוקר, און ער האט נשק זיין בנים און זיינע בנות, און האט זיי ברך; און לבן איז הלך, און האט זיך שוב צו זיין מקום. 2 און יעקב איז הלך אויף זיין דרך, און מלאכים פון אלוקים האבן אים פגע. 3 און יעקב האט אמר, אז ער האט זיי ראה: מחנה אלוקים איז דאס; און ער האט קרא דעם שם פון מקום ההוא מחנים. 4 און יעקב האט שלח מלאכים פארויס פאר זיך צו אחיו עשון קיין ארץ שעיר, אין שדה פון אדום. 5 און ער האט זיי צוה, לאמור: אזוי זאלט איר אמר צו אדוני, צו עשון: אזוי האט אמר עבדך יעקב: ביי לבנען האב איך גור, און איך האב זיך אחר ביז איצט. 6 און איך האב שור און חמור, צאן, און עבד און שפחה; האב איך שלח נגד אדוני, כדי צו מצא חן אין דיינע אויגן. 7 האבן די מלאכים זיך שוב צו יעקבן, לאמור: מיר זיינען בוא צו אחיך, צו עשון, און ער הלך דיר גם אנטקעגן, און 400 איש מיט אים. 8 האט יעקב מורא מאד, און ער איז געווען צרר. און ער האט חצה העם וואס מיט אים, און די צאן און די בקר און די גמלים, אין 2 מחנות. 9 און ער האט אמר: אויב עשו וועט בוא אויף איין מחנה, און וועט זי נכה, וועט די מחנה הנשאר פליטה ווערן. 10 און יעקב האט אמר: אלוקי אבי אברהמען, און אלוקי אבי יצחקן, ה', וואס האט אמר צו מיר: שוב לארצך און צו דיין מולמת, און איך וועל יטב מיט דיר; 11 איך קטן פאר כל חסדים און פאר כל האמת וואס דו האסט עשה מיט עבדך; ווייל מיט מיין מקל בין איך עבר דעם דאזיקן ירדן, און איצט בין איך געווארן 2 מחנות. 12 נצל מיך, נא, פון דער יד פון אחי, פון דער יד פון עשון, ווייל איך האב מורא פאר אים, ער זאל נישט בוא און מיך נכה אם מיט בנים. 13 דו האסט אמר: יטב וועל איך יטב מיט דיר, און איך וועל שום דיין זרע אזוי ווי דער חול פון ים, וואס קען נישט ספר ווערן פון פילקייט. 14 און ער האט דארטן לון יענע לילה; און ער האט לקח פון וואס אים איז בוא צו דער יד, א מנחה פאר אחיו עשון: 15 200 עזים, און 20 תישים, 200 רחלים און 20 אילים, 16 30 גמלים מיט זייערע יונגע, 40 פרות, און 10 פרים, 20 אתונות, און 10 עירם. 17 און ער האט נתן אין דער יד פון זיינע עבדים, צו עדר, צו עדר באזונדער; און ער האט אמר זיינע עבדים: עבר מיר פארויס, און ווארע זאלט איר מאכן צווישן עדר און עדר. 18 און ער האט צוה דעם 1טן, לאמור: אז דיך וועט פגש עשו אחי, און וועט דיך שאל , לאמור: וועמעס ביסטו? און וווהין גייסטו? און וועמעס זיינען די דאזיקע לפניך? 19 זאלסטו אמר: עבדך יעקב; א מנחה איז דאס שלח צו אדוני, צו עשון; און הנה גם ער איז הינטער אונדז. 20 און ער האט צוה גם דעם 2טן און דעם 3טן, און כל וואס זיינען הלך הינטער די עדרים, לאמור: אזוי ווי די דאזיקע רייד זאלט איר דבר צו עשון, אז איר מצא אים; 21 און איר זאלט אמר: הנה איז גם עבדך יעקב הינטער אונדז. ווייל ער האט אמר: אכפרה [כפר] פניו במנחה וואס הלך מיר פארויס, און דערנאך וועל איך ראה זיין פנים, אפשר וועט ער מיך נשא. 22 איז די מנחה עבר אים פארויס, און ער האט לון יענע לילה אין מחנה. 23 און ער איז קום אין יענער לילה, און האט לקח זיינע 2 נשים, און זיינע 2 שפחות, און זיינע 11 ילדים, און ער איז עבר דעם מעבר יבוק. 24 ער האט זיי לקח, און האט זיי עבר איבערן נחל, און האט עבר וואס ער האט געהאט. 25 און אז יעקב איז יתר אליין, האט אן איש זיך אבק מיט אים ביז עלה דער שחר. 26 און אז ער האט ראה אז ער קען אים נישט יכל, האט ער נגע דאס כף פון זיין ירך; און דאס כף פון ירך יעקב איז יקע געווארן אין זיין אבק זיך מיט אים. 27 האט ער אמר: שלח מיך, ווייל דער שחר איז עלה. האט ער אמר: איך וועל דיך נישט שלח, סיידן וועסט מיך ברך. 28 האט ער צו אים אמר: וואס איז שמך? האט ער אמר: יעקב. 29 האט ער אמר: נישט מער זאל יעקב אמר ווערן שמך, נייערט ישראל, ווייל האסט שרה מיט אלוקים און מיט אנוש, און ביסט יכל. 30 האט יעקב שאל און האט אמר: נגד מיר, נא, שמך. האט ער אמר: למה זה שאל אויף שמי? און ויברך אים דארטן. 31 און יעקב האט קרא דעם שם פון המקום פניאל, ווייל: איך האב ראה אלוקים פנים אל פנים, און מיין נפש איז נצל געווארן [. 32 און די שמש איז אים זרח ווי ער איז עבר פניאל. און ער האט צלע אויף זיין ירך. 33 דעריבער אכל נישט די בני-ישראל דעם גיד הנשה וואס אויפן כף פון דיך, ביז אויף יום הזה; ווייל ער האט נגע דאס כף פון ירך יעקב, דעם נשה.