ברא30

1 און אז רחל האט ראה אז זי ילד נישט פון יעקבן, האט רחל קנא געווען איר אחות, און זי האט אמר צו יעקבן: יהב מיר בנים, אניט מות איך. 2 האט חרה אף יעקבן אויף רחלען, און ער האט אמר: בין איך התחת פון אלוקים, וואס האט מנע פון דיר פרי בטן? 3 האט זי אמר: הנה מיין אמה בלהה, בוא צו איר, און זי וועט ילד אויף מיינע קני, און גם איך וועל בנה ווערן פון איר. 4 און זי האט אים נתן איר שפחה בלההן פאר אן אשה, און יעקב איז צו איר בוא. 5 און בלהה איז הרה געווארן, און האט יעקבן ילד בן. 6 און רחל האט אמר: אלוקים האט זיך פאר מיר דין, און האט גם מיין קול שמע, און מיר נתן א בן; דעריבער האט זי קרא שמו דן. 7 און בלהה, שפחת רחל, איז ווידער הרה געווארן, און האט יעקבן ילד א 2טן בן. 8 און רחל האט אמר: מיט נפתולי פון אלוקים האב איך זיך פתל מיט מיין אחות, און איך בין יכל; דעריבער האט זי קרא שמו נפתלי. 9 און לאה האט ראה אז זי האט עמד ילד. האט זי לקח איר שפחה זלפהן, און זי נתן יעקבן פאר אן אשה. 10 און זלפה, שפחת לאה, האט יעקבן ילד בן. 11 האט לאה אמר: בא גד! און זי האט קרא שמו גד. 12 און זלפה, שפחת לאה, האט יעקבן ילד א 2טן בן. 13 האט לאה אמר: באשרי! ווייל די בנות וועלן אשרוני; און זי האט קרא שמו אשר. 14 און ראובן איז הלך אין די ימי קציר חטים, און האט מצא דודאים אין שדה, און האט זיי געבראכט צו אמו לאהן. האט רחל אמר צו לאהן: נתן מיר, נא, פון דודאים בנך. 15 האט זי אמר צו איר: ווינציק וואס דו האסט לקח מיין איש, ווילסטו גם לקח דודאים פון בני? האט רחל אמר: דעריבער זאל ער שכב מיט דיר הלילה, תחת די דודאים פון בנך. 16 און ווי יעקב איז בוא פון שדה אין ערב, אזוי איז לאה אים יצא אנטקעגן, און האט אמר: צו מיר מוזטו בוא, ווייל שכר האב איך דיך שכר פאר די דודאים פון בני. און ער איז מיט איר שכב אין לילה הוא. 17 און אלוקים האט שמע צו לאהן, און זי איז הרה געווארן, און האט יעקבן ילד א 5טן בן. 18 און לאה האט אמר: אלוקים האט נתן מיין שכר ווייל איך האב נתן מיין שפחה צו מיין איש; און זי האט קרא שמו יששכר. 19 און לאה איז ווידער הרה געווארן, און האט יעקבן ילד א 6טן בן. 20 און לאה האט אמר: אלוקים האט מיך זבד מיט א זבד טוב; דאס מאל וועט מיין איש זבל מיר, ווייל איך האב אים ילד 6 בנים; און זי האט קרא שמו זבולון. 21 און דערנאך האט זי ילד בת, און זי האט קרא איר שם דינה. 22 און אלוקים האט זכר אן רחלען, און אלוקים האט שמע צו איר, און האט פתח איר רחם. 23 און זי איז הרה געווארן, און האט ילד בן; און זי האט אמר: אלוקים האט אסף מיין חרפה. 24 און זי האט קרא שמו יוסף, לאמר: ה' זאל מיר צו יסף נאך אן אנדער בן. 25 און עס איז געווען, אז רחל האט ילד יוספן, האט יעקב אמר צו לבנען: שלח מיך אוועק, און איך וועל הלך צו מיין מקום און צו מיין ארץ. 26 נתן מיר מיינע נשים און מיינע ילדים, וואס איך האב דיר פאר זיי עבד, און איך וועל הלך; ווייל דו ידע מיין עבודה וואס איך האב דיר עבד. 27 האט לבן צו אים אמר: אויב, נא, איך האב מצא חן אין דיינע אויגן; איך האב נחש אז ה' האט מיך ברוך בגלל איר. 28 און ער האט אמר: נקב מיר דיין לוין, און איך וועל נתן. 29 האט ער צו אים אמר: דו ידע ווי איך האב דיר עבד, און וואס דיין מקנה איז געווארן אונטער מיר; 30 ווייל מעט האסטו געהאט פאר מיר, און עס האט זיך פרץ לרוב, און ה' האט דיך ברוך לרגלים פון מיר. און איצט, ווען וועל איך גם עשה פאר מיין בית? 31 האט ער אמר: וואס זאל איך דיר נתן? האט יעקב אמר: זאלסט מיר גארנישט נתן; אויב דו וועסט מיר עשה די דאזיקע זאך, וועל איך שוב רעה דיינע צאן, און זיין שומר איבער: 32 איך וועל עבר היום דורך כל דיינע צאן, און סור פון דארטן כל געשפרענקלט און געפלעקט שה , און כל טונקל שה צווישן די כבשים, און געפלעקט און געשפרענקלט צווישן די עזים; און אזוינס זאל זיין מיין לוין. 33 און עדות זאגן וועט אויף מיר מיין צדקה פאר דיר, אין א מחר יום, אז דו וועסט בוא איבערקוקן מיין לוין: כל וואס איז נישט געשפרענקלט און געפלעקט צווישן די עזים און טונקל צווישן די כבשים, איז דאס גנוב ביי מיר. 34 האט לבן אמר: יא, זאל זיין אזוי ווי דיין דבר. 35 און ער האט סור אין יום ההוא די געשטרייפטע און געפלעקטע תישים, און כל געשפרענקלטע און געפלעקטע עזים, כל וואס האט אויף זיך ווייס, און כל חום צווישן די כבשים, און ער האט זיי נתן אין דער יד פון זיין בנים. 36 און ער האט שום 3 ימים דרך צווישן זיך און צווישן יעקבן. און יעקב האט רעה צאן לבן יתר. 37 האט יעקב זיך לקח פייכטע שטעקלעך פון טאפאל (לבנה), און מאנדלבוים (לוז), און פלאטאנענבוים (ערמון), און ער האט פצל אויף זיי ווייסע פצלה, אפדעקנדיק דאס ווייסע וואס אויף די שטעקלעך. 38 און ער האט יצג די שטעקלעך וואס ער האט פצל, אין די רהט, אין די שקת מים ווו די צאן בוא שתה, אקעגן די צאן; און זיי האבן זיך חמם אז זיי זיינען בוא שתה. 39 און די צאן האבן זיך חמם פאר די שטעקלעך, און די צאן האבן ילד געשטרייפטע, געשפרענקלטע, און געפלעקטע. 40 און די כשבים האט יעקב פרד: און ער האט נתן די פנימער פון די צאן אין צאן לבן צו די געשטרייפטע און כל טונקעלע: און האט זיך שית עדרים באזונדער, און האט זיי נישט שית מיט צאן לבן. 41 און עס איז געווען, ווען נאר די קשר צאן האבן זיך יחם, אזוי פלעגט יעקב שום די שטעקלעך פאר די אויגן פון די צאן אין די רהט [זען אבוס, לוקס 2:12], כדי זיי זאלן זיך יחם ביי די שטעקלעך; 42 נאר אז די צאן זיינען געווען עטף, פלעגט ער נישט שום; אזוי פלעגן די עטף אנקומען לבנען, און די שטארקע יעקבן. 43 און דער איש איז געווארן מאוד מאוד פרץ, און ער האט געהאט צאן רבות, און שפחות און עבדים, און גמלים און חמורים.