ברא29

1 און יעקב האט נשׂא זיינע פיס, און איז הלך צו ארצה פון בני-קדם. 2 און ער האט ראה, און הנה א באר איז אין שדה, און הנה, 3 עדרים פון צאן רבץ דארטן ביי אים; ווייל פון יענעם באר פלעגט מען שקה די עדרים, און דער אבן אויפן פה פון באר איז געווען גדול. 3 און אז דארטן האבן זיך אסף כל עדרים, האט מען גלל דעם אבן פון דעם פה פון באר, און מע האט שקה די צאן, און שוב דעם אבן אויפן פה פון דעם באר אויף זיין מקום. 4 האט יעקב צו זיי אמר: פון וואנען זייט איר, אחי? האבן זיי אמר: פון חרן זיינען מיר. 5 האט ער צו זיי אמר: ידע איר לבן בן נחורן? האבן זיי אמר: מיר ידע. 6 האט ער צו זיי אמר: איז שלום צו אים? האבן זיי אמר: שלום; און הנה בוא זיין בת רחל מיט די צאן. 7 האט ער צו זיי אמר: זע, דער יום איז נאך גדול, נאך נישט צייט דאס מקנה זאל אסף ווערן; שקה די צאן, און הלך און רעה. 8 האבן זיי אמר: מיר יכל נישט, ביז וואנען כל עדרים וועלן זיך אסף, און מע וועט גלל דעם אבן פון דעם פה פון באר; און מיר וועלן שקה די צאן. 9 ווי ער דבר נאך מיט זיי, אזוי איז רחל בוא מיט איר צאן פון אביה; ווייל זי איז געווען א רועה. 10 און עס איז געווען, ווי יעקב האט ראה רחלען בת לבן אחי אמו, און די צאן פון לבן אחי אמו, אזוי האט יעקב נגש, און האט גלל דעם אבן פון דעם פה פון באר, און האט שקה די צאן פון לבן אחי אמו. 11 און יעקב האט נשק רחלען, און האט נשא זיין קול און האט בכה. 12 און יעקב האט נגד רחלען אז ער איז אחי אביה, און אז ער איז בן רבקה; און זי איז רוץ, און האט נגד אביה. 13 און עס איז געווען, ווי לבן האט שמע די שמע וועגן יעקב בן אחותו, אזוי איז ער אים רוץ אנטקעגן, און ער האט אים חבק און אים נשק, און האט אים בוא אין זיין בית. און ער האט ספר לבנען כל יענע דברים. 14 און לבן האט צו אים אמר: פארוואר, מיין עצם און מיין בשר ביסטו. און ער איז ישב ביי אים א חודש צייט. 15 האט לבן אמר צו יעקבן: צי ווייל דו ביסט אחי, זאסלטו מיר עבד אומזיסט? נגד מיר וואס איז דיין לוין . 16 און לבן האט געהאט 2 בנות; דער שם פון דער גדולה איז געווען לאה, און דער שם פון דער קטנה רחל. 17 און אויגן פון לאה זיינען געווען רכות, און רחל איז געווען יפה אויפן תואר, און יפה אויפן מראה, 18 און יעקב האט אהב רחלען; און ער האט אמר: איך וועל דיר עבד 7 שנה פאר דיין בת קטנה רחלען. 19 האט לבן אמר: בעסער איך זאל זי דיר נתן, איידער איך זאל זי נתן צו אן אנדער איש; ישב ביי מיר. 20 און יעקב האט עבד פאר רחלען 7 שנה, און זיי זיינען געווען אין זיינע אויגן אזוי ווי ימים אחדים, פון זיין ליבשאפט צו איר. 21 און יעקב האט אמר צו לבנען: יהב מיר מיין אשה, ווייל מיינע ימים זיינען מלא געווארן; און איך וועל בוא צו איר. 22 האט לבן אסף כל אנוש המקום, און ער האט עשה א משתה. 23 און עס איז געווען אין ערב, האט ער לקח זיין בת לאהן, און האט זי בוא צו אים, און ער איז בוא צו איר. 24 און לבן האט איר נתן זיין שפחה זלפהן פאר א שפחה [זען שפחה, יואל 3:2] צו זיין בת לאהן. 25 און עס איז געווען אין דער בוקר, און הנה דאס איז לאה! האט ער אמר צו לבנען: וואס האסטו מיר דא עשה? האב איך נישט עבד ביי דיר פאר רחלען, און למה האסטו מיך רמה? 26 האט לבן אמר: עס ווערט נישט עשה אזוי במקומנו, צו נתן די יינגערע פאר דער בכירה. 27 מלא די שבע זֹאת, און מיר וועלן דיר גם נתן, זֹאת פאר עבודה וואס דו וועסט עבד ביי מיר נאך 7 אנדערע שנה. 28 האט יעקב אזוי עשה, און ער האט מלא די שבע פון זֹאת; און ער האט אים נתן זיין בת רחלען, אים פאר אן אשה. 29 און לבן האט נתן צו זיין בת רחלען זיין שפחה בלההן פאר א שפחה [זען יואל 3:2] צו איר. 30 און ער איז בוא גם צו רחלען. און ער האט רחלען גם מער אהב געהאט פון לאהן; און ער האט עבד ביי אים נאך 7 אנדערע שנה. 31 און ה' האט ראה אז לאה איז שנא, און ער האט פתח איר רחם; און רחל איז געווען אן עקרה. 32 און לאה איז הרה געווארן, און האט ילד בן, און זי האט קרא שמו ראובן, ווייל זי האט אמר: יא, ה' האט ראה מיין עני, ווייל איצט וועט מיך מיין איש אהב האבן. 33 און זי איז ווידער הרה געווארן, און האט ילד בן, און זי האט אמר: ווייל ה' האט שמע אז איך בין שנואה, דעריבער האט ער מיר נתן גם דעם דאזיקן; און זי האט קרא שמו שמעון. 34 און זי איז איל הרה געווארן, און האט ילד בן, און זי האט אמר: איצט דאס מאל וועט מיין איש ווערן לוה צו מיר, ווייל איך האב אים ילד 3 בנים; דעריבער האט מען קרא שמו לוי. 35 און זי איז ווידער הרה געווארן, און האט ילד בן, און זי האט אמר: דאס מאל טו איך אודה [ידה] את ה'; דעריבער האט זי קרא שמו יהודה . און זי האט עמד פון ילד.