ברא26

1 און עס איז געווארן א רעב אין הארץ, אחוץ דעם פריערדיקן רעב, וואס איז געווען אין די ימי אברהמען; און יצחק איז הלך צו אבימלך מלך פלשתים, קיין גרר. 2 און ה' האט זיך באוויזן צו אים, און האט אמר: זאלסט נישט ירד קיין מצרים, שכן אין הארץ וואס איך וועל דיר אמר. 3 גור זיך אויף אין דעם דאזיקן ארץ, און איך וועל זיין מיט דיר, און וועל דיך ברך; ווייל צו דיר און צו דיין זרע וועל איך נתן כל די דאזיקע ארצות, און איך וועל קום די שבועה וואס איך האב געשווארן צו אביך אברהמען . 4 און איך וועל רבה דיין זרע אזוי ווי די כוכבים השמים, און וועל נתן צו דיין זרע כל די דאזיקע ארצות; און ברך וועלן זיך מיט דיין זרע כל גויי הארץ; 5 עקב אברהם האט שמע צו מיין קול, און איז געווען שומר איבער מיין משמרת, מיינע מצוות, מיינע חוקות, און מיינע תורות. 6 און יצחק האט זיך ישב אין גרר. 7 האבן די אנוש פון המקום שאל וועגן זיין אשה, און ער האט אמר: זי איז מיינע אן אחות; ווייל ער האט מורא געהאט צו אמר מיין אשה; טאמער וועלן די אנוש פון המקום מיך הרג איבער רבקהן, ווייל זי איז טובה פון מראה. 8 און עס איז געווען, אז ער איז דארטן אפגעווען א לאנגע צייט, האט אבימלך מלך פלשתים שקף דורכן חלון, און ראה, און הנה יצחק צחק מיט זיין אשה רבקהן. 9 האט אבימלך קרא יצחקן, און האט אמר: זי איז דאך גאר אשתך, און פאר וואס האסטו אמר: זי איז מיינע א אחות? האט יצחק צו אים אמר: ווייל איך האב אמר: איך וועל מות איבער איר. 10 האט אבימלך אמר: וואס האסטו דא עשה לנו? כמעט וואלט איינער פון העם שכב מיט דיין אשה, און וואסלט בוא אויף אונדז אשם . 11 און אבימלך האט צוה כל העם, לאמור: דער וואס נגע אן דעם דאזיקן איש אדער זיין אשה, וועט מות יומת ווערן. 12 און יצחק האט זרע אין יענעם ארץ, און האט מצא אין יענעם שנה 100 שערים; און ה' האט אים ברוך. 13 און דער איש איז גדל, און איז נאכאנאנד רייכער געווארן, ביז ער איז געווארן גדל מאד. 14 און ער האט געהאט מקנה צאן, און מקנה בקר, און עבדים רבה; און די פלשתים האבן אים קנא געווען. 15 און כל בארות וואס די עבדים פון אביו האבן חפר אין די ימי אביו אברהמען, האבן די פלשתים זיי סתם, און זיי מלא מיט עפר. 16 און אבימלך האט אמר צו יצחקן: הלך! פון אונדז, ווייל ביסט עצם פון אונדז. 17 איז יצחק הלך פון דארטן, און האט חנה אין נחל גרר, און האט זיך דארטן ישב. 18 און יצחק האט שוב און ווידער חפר די וואס בארות וואס מע האט חפר אין די ימי אביו אברהמען, און די פלשתים האבן זיי סתם נאכדעם מות פון אברהמען; און ער האט זיי קרא מיט שמות אזוי ווי די שמות וואס אביו האט זיי קרא. 19 און די עבדים פון יצחקן האבן חפר אין נחל, און האבן דארטן מצא באר מים חיים . 20 האבן זיך ריב די רועים פון גרר מיט די רועים פון יצחקן, לאמור: לנו המים. און ער האט קרא דעם שם פון דעם באר עשק, ווייל זיי עשק מיט אים. 21 און זיי האבן חפר אן אנדער באר, און האבן זיך איבער אים גם ריב. און ער האט קרא שם שטנה. 22 און ער האט זיך עתק פון דארטן, און האט חפר אן אנדער באר; און זיי האבן זיך איבער אים נישט ריב. האט ער קרא שם רחובות, ווייל ער האט אמר: איצט האט אונדז ה' רחב, און מיר פרה אין הארץ. 23 און ער איז עלה פון דארטן קיין באר-שבע. 24 און ה' האט זיך באוויזן צו אים אין יענער לילה, און האט אמר: איך בין אלוקי אברהם אביך; זאלסט נישט מורא האבן, מחמת איך בין מיט דיר, און איך וועל דיך ברך, און וועל רבה דיין זרע, בעבור עבדי אברהם. 25 האט ער דארטן בנה א מזבח, און ער האט קרא בשם ה'; און ער האט דארטן נטה זיין אוהל. און די עבדים פון יצחקן האבן דארטן כרה א באר
א באר 26 און אבימלך איז הלך צו אים פון גרר, מיט אחוזת זיין מרע, און פיכול זיין שר צבא. 27 האט יצחק צו זיי אמר: נאך מדוע איר בוא צו מיר, אז איר זייט מיר שנא, און האט מיך שלח פון אייך? 28 האבן זיי אמר: ראה האבן מיר ראה אז ה' איז מיט דיר, און מיר האבן אמר: היה אן אלה צווישן אונדז, צווישן אונדז און צווישן דיר, און מיר אמר כרת א ברית מיט דיר. 29 אויב דו וועסט עשה מיט אונדז רעה אזוי ווי מיר האבן דיך נישט נגע, און אזוי ווי מיר האבן מיט דיר רק טוב עשה, און מיר האבן דיך שלח בשלום. איצט ביסטו ברוך פון ה'. 30 האט ער עשה פאר זיי א משתה, און זיי האבן אכל און שתה. 31 און זיי האבן זיך שכם אין דער בוקר, און זיי האבן געשווארן איינער דעם אנדערן, און יצחק האט זיי שלח, און זיי זיינען הלך פון אים בשלום. 32 און עס איז געווען אין יום ההוא, זיינען בוא די עבדים פון יצחקן, און האבן אים נגד ווען א באר וואס זיי האבן חפר, און זיי האבן צו אים אמר: מיר האבן מצא מים. 33 האט ער אים קרא שבעה. דעריבער איז דער שם פון דער עיר באר שבע ביז אויף יום הזה. 34 און אז עשו איז געווען 40 שנה, האט ער לקח פאר אן אשה יהודית בת בארי דעם חתי, און בשמת בת אילון דעם חתי. 35 און זיי זיינען געווען א מורת רוח פאר יצחקן און פאר רבקהן.