ברא24

1 און אברהם איז געווארן זקן און בוא אין ימים; און ה' האט ברוך אברהמען מיט כל. 2 האט אברהם אמר צו זיין עבד, דעם זקן פון זיין בית, וואס האט משל איבער כל וואס ער האט געהאט: שום, נא, ידך אונטער מיין ירך, 3 און איך וועל דיך באשווערן ביי ה' אלוקי השמים און אלוקי הארץ, אז דו זאלסט נישט לקח אן אשה פאר בני פון די בנות הכנעני וואס איך ישב צווישן אים. 4 נייערט צו מיין ארץ און צו מיין מולדת זאלסטו הלך, און לקח אן אשה פאר בני, פאר יצחקן. 5 האט דער עבד צו אים אמר: טאמער וועט די אשה אבה נישט צו הלך נאך מיר אין הארץ הזאת; זאל איך נישט אנדערש שוב דיין בן צו הארץ וואס דו ביסט פון דארטן יצא? 6 האט אברהם צו אים אמר: שומר דיך, זאלסט נישט שוב בני אהין. 7 ה' אלוקי השמים, וואס האט מיך לקח פון דעם בית אבי, און פון הארץ פון מיין מולדת, און וואס האט צו מיר דבר, און וואס האט מיר געשווארן, לאמור: צו דיין זרע וועל איך נתן הארץ הזאת, ער וועט שלח זיין מלאך דיר פארויס, און וועסט לקח אן אשה פאר בני פון דארטן. 8 און אויב די אשה וועט נישט וועלן הלך נאך דיר, וועסט זיין נקה פון דער דאזיקער שבועה מיינער; נאר זאלסט נישט שוב בני אהין. 9 האט דער עבד שום ידו אונטער דעם ירך פון אדניו אברהמען, און ער האט אים געשווארן אויף דער דאזיקער זאך. 10 און דער עבד האט לקח 10 גמלים פון די גמלים פון אדניו, און איז הלך מיט כל טוב פון אדניו אין ידו; און ער איז קום, און איז הלך קיין ארם נהרים, צו דער עיר נחורן . 11 און ער האט געמאכט קניען די גמלים אויסן עיר ביים באר המים, אין ערב-צייט, אין דער צייט וואס די צו שאב [מים] זיי יצא. 12 און ער האט דאוונען : ה', אלוקי אדוני אברהמען, קרה מיר צו היום, נא, און עשה חסד מיט אדוני אברהמען. 13 הנה נצב איך ביים עין פון מים, און די בנות פון די אנוש העיר יצא שאב מים; 14 זאל זיין, אז די נער וואס איך וועל צו איר אמר: נטה, נא, דיין קרוג, און לאמיך שתה, און זי וועט אמר: שתה, און גם דיינע גמלים וועל איך שקה, האסטו זי באשערט פאר עבדך יצחקן, און דערמיט וועל איך האב דעת אז דו האסט עשה חסד מיט אדוני. 15 און עס איז געווען, איידער נאך ער האט כלה צו דבר, און הנה רבקה יצא: די וואס איז ילד געווארן ביי בתואל בן מלכה, דער אשה פון נחור, אחי אברהם: מיט איר קרוג אויף איר שכם. 16 און די נער איז געווען זייער שיין פון מראה, א בתולה וואס קיין איש האט נאך זי נישט ידע; און זי האט ירד צום עין, און האט מלא איר קרוג, און איז עלה. 17 איז דער עבד איר רוץ אנטקעגן, און האט קרא: גמא מיך, נא, א ביסל מים פון דיין קרוג. 18 האט זי אמר: שתה אדוני; און זי האט מהר ירד איר קרוג אויף איר יד, און האט אים שקה. 19 און אז זי האט כלה אים שקה, האט זי אמר: גם פאר דיינע גמלים וועל איך שאב, ביז זיי האבן כלה שתה. 20 און זי האט מהר ערה איר קרוג אין דער שקת, און איז ווידער רוץ צום באר צו שאב, ביז זי האט שאב פאר זיינע כל גמלים. 21 און דער איש שאה זי און חרש, לדעת אויב ה' האט צלח זיין דרך אדער נישט. 22 און עס איז געווען, ווי די גמלים האבן כלה שתה, אזוי האט דער איש לקח א נזם זהב וואס זיין וואג איז געווען א בקע, און 2 צמידים פאר אירע יד, וואס זייער וואג איז געווען 10 זהב שקל. 23 און ער האט אמר: וועמעס בת ביסטו? נגד מיר, נא, איז דא אין בית אביך מקום פאר אונדז צו לון? 24 האט זי צו אים אמר: איך בין די בת בתואל בן מלכהן, וואס זי האט ילד נחורן. 25 און זי האט צו אים אמר: גם שטרוי און פוטער א סך איז דא ביי אונדז, אי אן מקום צו לון. 26 האט דער איש זיך קדד און זיך שחה צו ה'. 27 און ער האט אמר: ברוך ה' אלוקי אדוני אברהמען, וואס האט נישט עזב זיין חסד און זיין אמר צו אדוני; מיך האט ה' נחה אויף הדרך צו דעם בית אחי אדוני. 28 און די נער איז רוץ, און האט נגד אין איר בית אמה די דאזיקע זאכן. 29 און רבקה האט געהאט אן אח וואס שמו איז געווען לבן; איז לבן רוץ צו דעם איש דרויסן צום עין. 30 און עס איז געווען, ווי ער האט ראה דעם נזם, און די צמידים אויף ידים פון אחות, און ווי ער האט שמע די דברי אחות רבקהן, לאמור: אזוי און אזוי האט דער איש צו מיר דבר: איז ער בוא צו דעם איש און הנה ער עמד ביי די גמלים לעבן עין, 31 און ער האט אמר: בוא, ברוך ה', למה עמד דרויסן? איך האב דאך פנה דאס בית, און אן מקום פאר די גמלים. 32 איז דער איש בוא אין בית; און ער האט פתח די גמלים, און האט נתן שטרוי און פוטער פאר די גמלים, און מים צו רחץ זיינע פיס, און די פיס פון די אנשים וואס מיט אים. 33 און עס איז שום געווארן פאר אים צום אכל, נאר ער האט אמר: איך וועל נישט אכל, ביז איך האב דבר מיינע דבר. האט ער אמר: דבר. 34 האט ער אמר: דער עבד פון אברהמען בין איך. 35 און ה' האט ברוך אדוני מאד, און ער איז געווארן גדל; און ער האט אים נתן צאן און בקר, און כסף און זהב, און עבדים און שפחות, און גמלים און חומרים. 36 און שרה אשת אדוני האט ילד בן צו אדוני אויף איר זקנה; און ער האט אים נתן כל וואס ער האט געהאט. 37 און אדוני האט מיך באשווארן, לאמור: זאלסט נישט לקח אן אשה פאר בני פון די בנות הכנעני וואס איך ישב אין זיין ארץ. 38 אבער זאלסטו הלך צו מיין בית אביך, און צו מיין משפחה, און לקח אן אשה פאר בני. 39 האב איך אמר צו אדוני: טאמער וועט די אשה נישט וועלן הלך מיט מיר? 40 האט ער צו מיר אמר: ה' וואס איך בין הלך פאר אים, וועט שלך זיין מלאך מיט דיר, און וועט צלח דיין דרך, און וועסט לקח אן אשה פאר בני, פון מיין משפחה און פון מיין בית אבי. 41 דעמאלט וועסטו נקה זיין פון מיין אלה, אז דו וועסט בוא צו מיין משפחה; און אויב זיי וועלן דיר נישט נתן, וועסטו גם פריי זיין פון מיין אלה. 42 בין איך בוא היום צום עין, און האב אמר: ה' אלוקי אדוני אברהמען, אויב דו ווילסט, נא, צלח מיין דרך וואס איך הלך אויף אים: 43 הנה נצב איך ביים עין פון מים; און עס זאל זיין, אז העלמה וואס יצא צו שאב, און איך וועל אמר צו איר: שקה מיר, נא, א ביסל מים פון דיין קרוג, 44 און זי וועט אמר צו מיר: אי דו שתה, גם פאר דיינע גמלים וועל איך שאב, זאל זי זיין די אשה, וואס ה' האט יכח (באשערט) פאר בן אדוני. 45 נאך איידער איך כלה צו דבר צו מיין לב, און הנה רבקה יצא מיט איר קרוג אויף איר שכם; און זי האט ירד צום עין און האט שאב. האב איך צו איר אמר: שקה מיר, נא. 46 האט זי מהר און ירד איר קרוג פון זיך, און האט אמר: שתה, און גם דיינע גמלים וועל איך שקה. האב איך שתה, און גם די גמלים האט זי שקה. 47 האב איך זי שאל און האב אמר: וועמעס בת ביסטו? האט זי אמר: בת בתואל בן נחורן, וואס מלכה האט ילד צו אים. און איך האב שום דעם נזם אויף איר אף, און די צמידים אויף אירע יד. 48 און איך האב מיך קדד און מיך שחה צו ה', און איך האב ברך ה' אלוקי אדוני אברהמען, וואס האט מיך נחה אויפן דרך אמת צו לקח די בת אחי אדוני פאר בנו. 49 און איצט, אויב איר ווילט עשה א חסד און אמת מיט אדוני, נגד מיר; און אויב נישט, נגד מיר; און איך וועל מיך פנה אויף ימין אדער אויף שמאל. 50 האט ענה לבן און בתואל, און זיי האבן אמר: די זאך איז יצא פון ה'; מיר יכל נישט דבר צו דיר רע אדער טוב. 51 אט איז רבקה פאר דיר, לקח און הלך, און זאל זי זיין אן אשה צו דעם בן אדונך, אזוי ווי ה' האט דבר. 52 און עס איז געווען, ווי דער עבד אברהמען האט שמע זייערע דברים, אזוי האט ער זיך שחה צו ארצה פאר ה'. 53 און דער עבד האט יצא כלי כסף, און כלי זהב, און בגדים, און נתן רבקהן; גם איר אח און איר אם האט ער נתן מגדנות. 54 און זיי האבן אכל און שתה, ער און די אנוש וואס מיט אים; און זיי האבן לון; און זיי זיינען קום אין דער בוקר, און ער האט אמר: שלח מיך צו אדוני. 55 האט אמר איר אח און איר אם: זאל די נער ישב אִתָּנוּ יָמִים אוֹ 10; אַחַר זי הלך. 56 האט ער צו זיי אמר: אחר מיך נישט, אז ה' האט צלח מיין דרך. שלח מיך אוועק, און לאמיך הלך צו אדוני. 57 האבן זיי אמר: מיר וועלן קרא די נער, און מיר וועלן שאל איר פה. 58 האבן זיי קרא רבקהן, און האבן צו איר אמר: ווילסטו הלך מיט דעם דאזיקן איש? האט זי אמר: איך וויל הלך. 59 האבן זיי שלח זייער אחות רבקהן, און איר ינק, און עבד אברהם, און זיינע אנוש. 60 און זיי האבן ברוך רבקהן, און האבן צו איר אמר: אחותנו, דו ווער טויזנטער מאל צען טויזנט, און דיין זרע זאל ירש דעם שער פון זיינע שנאים. 61 און רבקה איז קום מיט אירע נערות, און זיי האבן זיך רכב אויף די גמלים, און זיינען הלך נאכדעם איש. און דער עבד האט לקח רבקהן, און איז הלך. 62 און יצחק איז בוא פון ווו מע בוא קיין באר-לחי-רואי, ווייל ער איז ישב אין ארץ נגב. 63 און יצחק איז יצא זיך צו שוח אין שדה אקעגן ערב און האט ער נשא זיינע אויגן און האט ראה, און הנה גמלים בוא. 64 און רבקה האט נשׂא אירע אויגן, און האט ראה יצחקן, און זי האט זיך נפל פון גמל. 65 און זי האט אמר צו דעם עבד: מי איז יענער איש וואס הלך אין שדה אונדז צו קרא? האט דער עבד אמר: דאס איז אדוני. האט זי לקח דעם צעיף, און האט זיך כסה. 66 און דער עבד האט ספר יצחקן כל זאכן וואס ער האט עשה. 67 און יצחק האט זי בוא אין דעם אוהל פון אמו שרהן. און ער האט לקח רבקהן, און זי איז אים געווארן פאר אן אשה; און ער האט זי אהב. און יצחק האט זיך נחם נאך אמו.