ברא18

1 און ה' האט זיך באוויזן צו אים, ביי די ביימער (אלון) פון ממרא, ווען ער איז ישב אין פתח פון זיין אוהל, אין דער חם פון יום. 2 און ער האט נשׂא זיינע אויגן און האט ראה, און הנה 3 אנוש נצב פאר אים ; און ווי ער האט זיי ראה, אזוי איז ער זיי רוץ אנטקעגן פון דעם פתח פון אוהל, און האט זיך שחה צו ארצה. 3 און ער האט אמר: אדוני, אויב, נא, איך האב מצא חן אין דיינע אויגן, זאלסטו, נא, נישט עבר פון עבדך. 4 לאז לקח ווערן א ביסל מים, און רחץ רגליכם, און שען אייך אן אונטערן העץ. 5 און איך וועל לקח א שטיקל לחם, און איר וועט סעד לבבכם, דערנאך וועט איר עבר; אזוי ווי איר זייט שוין עבר צו אייער עבד. האבן זיי אמר: כן, טו אזוי ווי דו האסט דבר. 6 און האט אברהם מהר אין אוהל צו שרהן, און האט אמר: מהר זיך! 3 סאה קמח סלת, לוש און עשה עגה. 7 און צו די בקר איז אברהם רוץ, און האט לקח א בן בקר, רך און טוב, און נתן צום נער; און ער האט עס מהר צו עשה. 8 און ער האט לקח חמאה און חלב, און דאס בן בקר וואס ער האט עשה, און האט נתן פאר זיי; און ער איז עמד פאר זיי אונטערן העץ, און זיי האבן אכל. 9 און האבן זיי צו אים אמר: ווו איז שרה אשתך? האט ער אמר: הנה אין אוהל. 10 האט ער אמר: שוב וועל איך זיך שוב כעת חיה, און הנה, שרה אשתך וועט האבן א בן. און שרה האט זיך שמע אין פתח פון אוהל וואס הינטער אים. 11 און אברהם און שרה זיינען געווען באטאגטע זקנים; ביי שרהן האט חדל צו זיין דער אורח ווי ביי נשים. 12 און שרה האט צחק אין זיך לאמור: נאכדעם ווי איך בין בלה געווארן, זאל איך נאך האבן עדנה? דערצו איז אדוני אלט. 13 האט ה' אמר צו אברהמען: למה האט שרה צחק, לאמר: צי קען איך אין דער אמתן ילד, אז איך בין זקן? 14 איז עפעס פאר ה' פלא? איך וועל שוב צו דיר למועד כעת חיה, און שרה וועט האבן א בן . 15 האט שרה כחש, לאמור: איך האב נישט צחק; ווייל זי האט מורא געהאט; און ער האט אמר: לא, האסט יא צחק. 16 און די אנוש זיינען קום פון דארטן, און האבן שקף אויף סדום. און אברהם איז הלך מיט זיי, זיי צו שלח. 17 און ה' האט אמר: זאל איך כסה פון אברהמען וואס איך וויל עשה? 18 און אברהם וועט ווערן א גוי גדול און עצום, און כל גויי הארץ וועלן זיך ברך אין אים; 19 ווייל איך האב אים ידע, כדי ער זאל צוה זיין בנים, און זיין בית נאך אים, אז זיי זאלן זיין שומר איבער הדרך ה', צו עשה צדקה און משפט, כדי ה' זאל הביא (בוא) אויף אברהמען וואס ער האט דבר וועגן אים. 20 און ה' האט אמר: דאס זעקה וועגן סדום און עמורה איז רבה, און זייער חטאת איז כבדה מאד. 21 איך ירד נא און ראה, אויב זיי האבן אין כל עשה אזוי ווי דאס זעקה וואס איז בוא צו מיר; און אויב נישט, איך ידע. 22 און די אנוש האבן זיך פנה פון דארטן, און זיינען הלך קיין סדום; און אברהם איז עוד עמד פאר ה'. 23 און אברהם האט נגש (גענענט) און האט אמר: נישט-שוין וועסטו ספה דעם צדיק מיט דעם רשע ? 24 טאמער זיינען דא 50 צדיקם אין דער עיר, נישט-שוין וועסטו זיי ספה, און וועסט נישט נשא דעם מקום למען די 50 צדיקם וואס אין איר? 25 חלילה דיר צו עשה אזא זאך, צו מות דעם צדיק מיט דעם רשע , אז דער צדיק זאל זיין אזוי ווי דער רשע; חלילה דיר! זאל דער שופט כל הארץ נישט עשה משפט? 26 האט ה' אמר: אויב איך וועל מצא אין סדום 50 צדיקם אין דער עיר, וועל איך נשא דעם כל מקום פון זייערטוועגן. 27 האט זיך ענה אברהם און האט אמר: הנה, נא, איך יאל מיך צו דבר צו אֲדֹנָי, הגם איך בין עפר און אפר. 28 טאמער וועלן חסר פון די 50 צדיקם 5, וועסטו פון וועגן די 5 שחת כל עיר? האט ער אמר: איך וועל נישט שחת, אויב איך וועל דארטן מצא 45. 29 און ער האט יסף א מאל צו אים דבר, און האט אמר: טאמער וועלן זיך דארטן מצא 40? האט ער אמר: איך וועל עס נישט עשה פון וועגן די 40. 30 האט ער אמר: זאל, נא, אֲדֹנָי נישט חרה, און איך וועל דבר: טאמער וועלן זיך דארטן מצא 30? האט ער אמר: איך וועל עס נישט עשה, אויב איך וועל דארטן מצא 30. 31 און האט ער אמר: הנה, נא, איך יאל מיך צו דבר צו אֲדֹנָי: טאמער וועלן זיך דארטן מצא 20? און האט ער אמר: איך וועל נישט שחת פון וועגן די 20. 32 און האט ער אמר: זאל, נא, אֲדֹנָי נישט חרה, און איך וועל דבר נאר דאס מאל: טאמער וועלן זיך דארטן מצא 10? האט ער אמר: איך וועל נישט שחת פון וועגן די 10. 33 און ה' איז הלך, ווען ער האט כלה דבר צו אברהמען; און אברהם האט זיך שוב צו זיין מקום.