יחז9

1 און אַ קוֹל גָּדוֹל האָט קרא אין מייַן אֹזֶן, אַזוי צו אמר: קרב! די פְּקֻדּוֹת פון דער עִיר, און איטלעכן מיט זייַן כְּלִי מַשְחֵת אין זייַן יָד. 2 און הִנֵּה 6 אנשים זייַנען בוא פוּן דעם דֶּרֶךְ פוּן דעם שער הָעֶלְיוֹן וואָס איז פנה צו צפון, און איטלעכער מיט זייַן כְּלִי מַפָּץ אין זייַן יָד, און 1 איש צווישן זיי לבש אין לייַנען מיט אַ קֶסֶת הַסֹּפֵר אויף זייַנע מָתְנַיִם. און זיי זייַנען בוא און האָבּן זיך עמד אֵצֶל דעם מִזְבֵּחַ הַנְחֹשֶת. 3 און די כּבוֹד אֱלֹקֵי ישׂראל האָט זיך עלה פוּן איבּער דעם כּרוב וואָס זי איז אויף אים געווען, צו דעם מִפְתָּן פוּן בּית; און ער האָט קרא צו דעם איש לבש אין לייַנען, וואָס אַ קֶסֶת הַסֹּפֵר איז געווען אויף זייַנע מָתְנַיִם. 4 און ה' האָט צו אים אמר: עבר! אין מיטן עִיר, אין מיטן ירושלים, און זאָלסט התויה [תוה] אַ תָּו אויף די מֵצַח פוּן די אנשים וואָס נאנח [אנח] און נאנק [אנק] אויף אַלע תוֹעֲבוֹת וואָס ווערן עשׂה אין איר. 5 און צו יענע האָט ער אמר פאַר מייַנע אוזנַיִם: עבר אין עִיר הינטער אים, און נכה! ; אייַער אויג זאָל נישט חוס, און איר זאָלט נישט חמל. 6 זקן, בָּחוּר און בְּתוּלָה, און טַף און נשִים, זאָלט איר הרגען צו מַשְחִית, אָבּער צו קיין אִיש וואָס אויף אים איז דער תָּו, זאָלט איר נישט נגש; און פוּן מייַן מִקְדָּש זאָלט איר אָנהייבן. האָבּן זיי אנגעהויבּן פוּן די אנשים הזקנים וואָס פאַרן הַבָּיִת. 7 און ער האָט צו זיי אמר: טמא! דאָס בּית, און מלא! די חצרוֹת [חָצֵר] מיט חללים; יצא! און זיי זייַנען יצא , און האָבּן נכה אין עִיר. 8 און עס איז געווען, ווי זיי האָבּן נכה, און איך בין שאר אַליין, אַזוי בין איך נפל אויף מייַן פּנים, און איך האָבּ זעק, און אמר: וויי, אֲדֹנָי ה', ווילסטו שחת דעם כּל שְאֵרִית ישׂראל מיט וואָס דו שפך דייַן חֵמָה אויף ירושלים? 9 האָט ער צו מיר אמר: די עָוֹן פוּן דעם בּית ישׂראל און יהוּדה איז זייער גָדוֹל במאֹד מאֹד, און הָאָרֶץ איז מלא מיט דָּמִים, און די עִיר איז מלא מיט מֻטֶה, וואָרעם זיי אמר: עזב האָט ה' הָאָרֶץ, און ה' ראה נישט. 10 דעריבער וועט אויך מייַן אויג נישט חוס, און איך וועל נישט חמל; זייער דֶּרֶךְ וועל איך נתן אויף זייער קאָפּ. 11 און הִנֵּה דער איש לבש אין לייַנען וואָס דער קֶסֶת איז געווען אויף זייַנע מָתְנַיִם, האָט געבּראכט דָּבָר, אַזוי צו אמר: איך האָבּ עשׂה וואָס דו האָסט מיר צוה.