יחז44

1 און ער האָט מיך שוב אויפן דֶּרֶךְ צום שער חיצוֹן פוּן דעם מִקְדָּש וואָס איז געווען פנה צו מזרח, און ער איז געווען סגר. 2 און ה' האָט צו מיר אמר: דער דאָזיקער שער זאָל זייַן סגר, עס זאָל נישט פּתח ווערן, און קיינער זאָל דורך אים נישט בוא, וואָרעם ה' אלֹקֵי ישׂראל איז בוא דורך אים; דעריבער זאָל ער זייַן סגר. 3 דער נשׂיא, ווייַל ער איז נשׂיא, ער מעג ישב דרינען צו אכל לֶחֶם פאַר ה'; דורכן אֻלָם פוּן שער זאָל ער בוא, און דורך אים זאָל ער יצא. 4 און ער האָט מיך געבּראכט דורך דעם שער הַצָפון צו דער פְּנֵי הַבַּיִת, און איך האָבּ ראה, און הִנֵּה די כּבוד ה' האָט מלא דאָס בּית ה'; בין איך נפל אויף מייַן פּנים. 5 און ה' האָט צו מיר אמר: בֶּן אָדָם, שׂים צו דייַן לֵב, און ראה מיט דייַנע אויגן, און מיט דייַנע אוזנַיִם שמע, אַלע וואָס איך דבר דיר וועגן כּל חֻקּוֹת פוּן דעם בּית ה', און וועגן אַלע זייַנע תּוֹרוֹת; און זאָלסט שׂים דייַן לֵב צו דעם מבוֹא פוּן דעם בּית מיט כּל מוֹצָאֵי מִקְדש. 6 און זאָלסט אמר צו די מֶרִי, צו דעם בּית ישׂראל: אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': גענוג אייַך פוּן אַלע אייַערע תוֹעֲבֹת, בּית ישׂראל, 7 מיט אייַער בּרענגען בּני נֵכָר, עַרְלֵי לֵב און עַרְלֵי בָשָׂר צו זייַן אין מייַן מִקְדש, כּדי עס צו חלל -- מייַן בּית, ווען איר זייַט מקריב מייַן לחם, דאָס חֵלֶב און דאָס דָּם; און זיי האָבּן הֵפֵר מייַן בְּרִית, דורך אַלע אייַערע תוֹעֲבֹת. 8 און איר האָט נישט שוֹמר די מִשְמֶרֶת פון מייַנע קדשים, און האָט אייַך יעדער איינער שׂים פאַר שוֹמרים פוּן מייַן מִשְמֶרֶת אין מייַן מִקְדָּש. 9 אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': קיין בּן נֵכָר, עֶרֶל לֵב און עֶרֶל בָּשָׂר, זאָל נישט בוא אין מייַן מִקְדָּש -- קיין בּן נֵכָר וואָס צווישן די בּני-ישׂראל. 10 נייַערט די לוִיִים וואָס האָבּן זיך רחק פוּן מיר, ווען ישׂראל האָבּן תעה , די וואָס האָבּן תעה פוּן מיר נאָך זייערע גִּלּוּלִים, זיי זאָלן נשׂא זייער עָוֹן; 11 און זיי זאָלן זייַן משרתים אין מייַן מִקְדָּש, פְּקֻדּוֹת בּייַ די שְעָרים פוּן בַּיִת, און משרתים פוּן דעם בַּיִת; זיי זאָלן שחט דאָס עוֹלָה און דעם זֶבַח פאַרן עַם , און זיי זאָלן עמד פאַר זיי, זיי צו שרת. 12 ווייַל זיי פלעגן זיי שרת פאַר זייערע גִּלּוּלִים, און פלעגן זייַן דעם בּית ישׂראל פאַר אַ מִכְשוֹל עָוֹן; דעריבער האָבּ איך נשׂה מייַן יָד וועגן זיי, אמר אֲדֹנָי ה', אַז זיי זאָל נשׂא זייער עָוֹן; 13 און זיי זאָלן נישט נגש צו מיר צו כהן צו מיר, און צו נגש צו אַלע מייַנע קדשים, צו די קדשי הקדשים; און זיי זאָלן נשׂא זייער כְּלִמָּה, און זייערע תוֹעֲבֹת וואָס זיי האָבּן עשׂה . 14 און איך וועל זיי נתן פאַר שוֹמרים פוּן דער מִשְמֶרֶת פוּן בַּיִת, פאַר אַלע זייַן עבֹדה, און פאַר אַלע וואָס דאַרף עשׂה ווערן אין אים. 15 אָבּער די כֹּהנים הַלְוִיים, בּני-צָדוק, וואָס האָבּן שוֹמר די מִשְמֶרֶת פוּן מייַן מִקְדָּש, ווען די בּני-ישׂראל האָבּן תעה פוּן מיר, זיי זאָלן קרב צו מיר, מיר צו שרת, און זיי זאָלן עמד פאַר מיר, מקריב צו זייַן צו מיר דאָס חֵלֶב און דאָס דָּם, אמר אֲדֹנָי ה'. 16 זיי זאָלן בוא אין מייַן מִקְדָּש, און זיי זאָלן קרב צו מייַן שֻלְחָן מיר צו שרת, און זיי זאָלן זייַן שומר איבּער מייַן מִשְמֶרֶת. 17 און עס זאָל זייַן, אַז זיי בוא אין די שְעָרִים פוּן דעם חָצֵר פּנימית, זאָלן זיי לבש בּגדי פּשתּים, און צֶמֶר זאָל נישט עלה אויף זיי, ווען זיי שרת אין די שְעָרִים פוּן דעם חָצֵר פּנימית, אָדער אינעווייניק. 18 פְּאֵר פשתּים זאָלן זייַן אויף זייערע קעפּ, און מִכְנָס פשתּים זאָלן זייַן אויף זייערע מָתְנַיִם; זיי זאָלן זיך נישט חגר מיט אַ יֶזַע. 19 און אַז זיי יצא אין דעם חָצֵר חיצוֹנָה -- אין דעם חָצֵר חִיצוֹנָה צו הָעָם, זאָלן זיי פשט זייערע בגדים וואָס זיי שרת אין זיי, און זיי נוח אין די לִשְכֹת הַקֹּדֶש, און לבש בגדים אחרים, כּדי זיי זאָלן נישט קדש הָעָם מיט זייערע בגדים. 20 און זייער קאָפּ זאָלן זיי נישט גלח, און פֶּרַע זאָלן זיי נישט שלח; כסם זאָלן זיי כסם זייערע קעפּ. 21 און ווייַן זאָל קיין כּהן נישט שתה, ווען זיי בוא אין דעם חָצֵר פּנימית. 22 און אַן אלמנה און אַ גרושה זאָלן זיי זיך נישט לקח פאַר נָשִים, אָבּער בּלויז בְּתוּלֹת פוּן דעם זֶרַע בּית ישׂראל; אָבּער די אלמנה וואָס איז אַן אלמנה פוּן אַ כּהן, מעגן זיי לקח. 23 און זיי זאָלן עַמִּי הורה [ירה] צווישן קֹדֶש און חֹל, און זיי מאַכן ידע צווישן טָמֵא און טָהוֹר. 24 און בּייַ אַ רִיב זאָלן זיי עמד צו שפט; מיט מייַנע משפּטים זאָלן זיי אים שפט; און מייַנע תּוֹרוֹת און מייַנע חֻקּוֹת אין אַלע מייַנע מוֹעֲדִים זאָלן זיי זייַן שומר איבּער, און מייַנע שבּתות זאָלן זיי קדש. 25 און צו אַ מֵת אָדָם זאָל ער נישט בוא צו ווערן טמא; אָבּער בּלויז אָן אַן אָב, און אָן אַן אֵם, און אָן אַ בּן, און אָן אַ בַּת, אָן אַן אָח, און אָן אַן אֲחוֹת וואָס האָט נאָך נישט געהאַט קיין אִיש, מעגן זיי זיך טמא. 26 און נאָך זייַן טָהֳרָה זאָל מען אים ספר 7 טעג. 27 און אין דעם יוֹם וואָס ער בוא אין מִקְדָּש, אין דעם חָצֵר פּנימית, צו שרת אין מִקְדָּש, זאָל ער מקריב זייַן זייַן חטאת, אמר אֲדֹנָי ה'. 28 און דאָס זאָל זיי זייַן פאַר אַ נחלה: איך בין זייער נחלה; און קיין אחֻזָּה זאָלט איר זיי נישט נתן אין ישׂראל: איך בין זייער אחֻזָּה. 29 דאָס מנחה, און דאָס חטאת, און דאָס אָשָם , דאָס זאָלן זיי אכל; און כל חֵרֶם אין ישׂראל זאָל געהערן צו זיי. 30 און דאָס רֵאשִית כּל בִּכּוּרֵי כֹל, און כל תְּרוּמַת כֹּל פוּן וואָס עס איז, פוּן אַלע אייַערע תְּרוּמוֹת, זאָל געהערן צו די כֹּהנים; אויך דאָס רֵאשִית פוּן אייַערע עֲרִיסָה זאָלט איר נתן צום כּהן, כּדי צו נוח ברכה אויף דייַן בּית. 31 קיין נְבֵלָה און טְרֵפָה פוּן עוף און פוּן בהמה זאָלן די כֹּהנים נישט אכל.