יחז36

1 און דו בֶּן אָדָם, זאָג נביאות אויף די הָרִים פוּן ישׂראל, און זאָלסט אמר: הָרִים פוּן ישׂראל, שמע! דאָס דבר-ה'. 2 אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': ווייַל דער אוֹיֵב האָט אויף אייַך אמר: אַהאַ! אויך די במות עוֹלָם זייַנען אונדז צו מוֹרָשָה געוואָרן. 3 דעריבער זאָג נביאות, און זאָלסט אמר: אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': יַעַן בְּיַעַן מע האָט אייַך שמם און שָאַף פוּן רוּנד אַרוּם, כּדי איר זאָלט ווערן אַ מוֹרָשָה פאַר די שאֵרִית הַגּוֹיִם, און איר עלה אויף דעם שׂפה פון לָשוֹן, און דער דִבָּה פוּן עם; 4 דעריבער איר הָרִים פוּן ישׂראל, שמע! דאָס דבר אֲדֹנָי ה': אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה' צו די הָרִים און צו די גבעה, צו די אפיק און צו די גאיות [גיא], און צו די חורבות השֹׁממות [שמם], און צו די ערים, וואָס זייַנען געוואָרן צו בּז און צו לעג בּייַ די שארית הגּוֹיִם וואָס פוּן רוּנד אַרוּם; 5 דעריבער האָט אֲדֹנָי ה' אַזוי אמר: פאַרוואָר, אין דעם אֵש פוּן מייַן קנאה האָבּ איך דבר וועגן די שארית הגּוֹיִם, און וועגן אֱדוֹם אין גאנצן, וואָס האָבּן נתן מייַן אֶרֶץ זיך פאַר מוֹרָשָה, מיט שִׂמחה פוּן כּל לֵבָב, מיט שְאָט פוּן נפש , לְמַעַן איר מִגְרָש פאר בַּז. 6 דעריבער זאָג נביאות איבּער אַדְמַת ישׂראל, און זאָלסט אמר צו די הָרִים און צו די גבעה, צו די אפיקים [אפיק] און צו די גַּיְא: אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': הִנֵּה, אין מייַן קנאה און אין מייַן חֵמָה האָבּ איך דבר, ווייַל די כְּלִמָה פוּן די גּוֹיִם האָט איר נשׂא; 7 דעריבער האָט אֲדֹנָי ה' אַזוי אמר: איך נשׂא מייַן יָד, אַז די גּוֹיִם וואָס פוּן רוּנד אַרוּם אייַך, זיי גופא, וועלן נשׂא זייער כְּלִמָּה! 8 און איר, הָרִים פוּן ישׂראל, וועט נתן אייַערע עָנָף, און נשׂא אייַער פרי, פאַר עַמִּי ישׂראל; וואָרעם זיי זייַנען קרב צו בוא [היים]. 9 וואָרעם הִנֵּה בין איך פאר אייַך, און איך וועל זיך פנה צו אייַך, און איר וועט עבד ווערן, און זרע ווערן. 10 און איך וועל רבה אויף אייַך אָדָם, דאָס כּל בּית ישׂראל אין גאַנצן; און די ערים וועלן ישב ווערן, און די חורבות וועלן בנה ווערן. 11 און איך וועל רבה אויף אייַך אָדָם און בהמה, און זיי וועלן זיך רבה און פרה; און איך וועל אייַך הוֹשב [ישב] ווי אין אייַערע קַדְמָה צייַטן, און וועל אייַך הטב [יטב] מער ווי אין אייַער אָנהייבּ; און איר וועט ידע אַז איך בין ה'. 12 און איך וועל מאַכן הלך אויף אייַך אָדָם, עַמִּי ישׂראל; און זיי וועלן דיך ירש, און וועסט זיי זייַן פאַר אַ נחלה, און וועסט זיי מער נישט ווידער שכּל. 13 אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': ווייַל מע אמר צו אייַך: אַן אֹכֶלֶת אָדָם ביסטו, און אַ מְשַכֶּלֶת פוּן דיין גּוֹי ביסטו געוואָרן. 14 דעריבער וועסטו אָדָם מער נישט אכל, און דייַנע גּוֹי וועסטו מער נישט שכל, אמר אֲדֹנָי ה'. 15 און איך וועל דיך מער נישט מאַכן שמע די כְּלִמָּה פוּן די גּוֹיִם, און די חֶרְפָּה פוּן די עַמִּים וועסטו מער נישט נשׂא, און דייַנע גּוֹי וועסטו מער נישט מאַכן כשל, אמר אֲדֹנָי ה'. 16 און דאָס דבר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 17 בֶּן אָדָם, דאָס בּית ישׂראל ישב אויף זייער אֲדָמָה, האָבּן זיי זי טמא מיט זייער דֶּרֶךְ און מיט זייערע עלילות [עלילה]; אַזוי ווי די טֻמְאָה פוּן אַ נִדָּה איז געווען זייער דֶּרֶךְ פאַר מיר. 18 און איך האָבּ שפך אויף זיי מייַן חֵמָה פאַר דעם דָּם וואָס זיי האָבּן שפך אין הָאָרֶץ, ווייַל מיט זייערע גִּלּוּלִים האָבּן זיי עס טמא. 19 און איך האָבּ זיי פוץ צווישן די גּוֹיִם, און זיי זייַנען זרה געוואָרן אין די ארצוֹת; לויט זייער דֶּרֶךְ און לויט זייערע עלילות [עלילה] האָבּ איך זיי שפט. 20 און אַז זיי זייַנען בוא צו די גּוֹיִם וואָס זיי זייַנען בוא אַהין, האָבּן זיי חלל מייַן שֵם קדש, אַז מע האָט אויף זיי אמר: עַם ה' זייַנען די דאָזיקע, און פוּן זייַן אֶרֶץ זיי יצא. 21 און איך האָבּ חמל פאר מייַן שֵם קדש, וואָס דאָס בּית ישׂראל האָט אים חלל צווישן די גּוֹיִם וואָס זיי זייַנען בוא אַהין. 22 דעריבער אמר צו דעם בּית ישׂראל: אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': נישט פאר אייער למען עשׂה איך, בּית ישׂראל, נייַערט פאַר מייַן שֵם קדש, וואָס איר האָט חלל צווישן די גּוֹיִם וואָס איר זייַט בוא אַהין. 23 און איך וועל קדש מייַן שֵם הַגָּדוֹל, וואָס איז חלל געוואָרן צווישן די גּוֹיִם, וואָס איר האָט חלל צווישן זיי; און די גּוֹיִם וועלן ידע אַז איך בין ה', אמר אֲדֹנָי ה', ווען איך ווער הקדש דורך אייַך פאַר זייערע אויגן. 24 און איך וועל אייַך לקח פוּן די גּוֹיִם, און וועל אייַך קבץ פוּן כּל הארצוֹת, און אייַך בּרענגען אויף אייַער אֲדָמָה. 25 און איך וועל זרק אויף אייַך מַיִם טהוֹרים, און איר וועט טהר ווערן; פוּן אַלע אייַערע טֻמְאוֹת [טֻמְאָה] און פוּן אַלע אייַערע גִּלּוּלִים וועל איך אייַך טהר. 26 און איך וועל אייַך נתן אַ לֵב חָדָש, און אַ רוּחַ חֲדָשָה וועל איך נתן אין אייַך, און איך וועל סור דאָס לֵב הָאֶבֶן פוּן אייַער בָּשָׂר, און וועל אייַך נתן אַ לֵב בָּשָׂר. 27 און מייַן רוּחַ וועל איך נתן אין אייַך, און וועל עשׂה אַז אין מייַנע חוקים [חק] זאָלט איר הלך, און מייַנע משפטים זאָלט איר זייַן שומר איבּער און עשׂה. 28 און איר וועט ישב אין הָאָרֶץ וואָס איך האָבּ נתן אבוֹתֵיכם, און איר וועט מיר זייַן לְעָם, און איך וועל אייַך זייַן לאלוקים. 29 און איך וועל אייַך ישע פוּן אַלע אייַערע טֻמְאוֹת [טֻמְאָה], און איך וועל קרא צו דער דָּגָן, און וועל זי רבה, און וועל נישט נתן אויף אייַך קיין רָעָב. 30 און איך וועל רבה די פרי הָעֵץ, און די תְּנוּבָה פוּן שָׂדֶה, כּדי איר זאָלט מער נישט לקח די חֶרְפָּה פוּן רָעָב צווישן די גּוֹיִם. 31 און איר וועט זיך זכר אייַערע דרכים הרעים, און אייַערע מעללים [מעלל] וואָס זייַנען נישט טוֹבים געווען, און איר וועט זיך נקוט [קוט] פאַר זיך אַליין איבּער אייַערע עֲוֹנֹת [עָוֹן] און איבּער אייַערע תוֹעֲבֹת. 32 נישט פאר למענכם עשׂה איך, אמר אֲדֹנָי ה'; זאָל דאָס ידע זייַן צו אייַך; זייַט אין בוּשה און כלם אייַך פאַר אייַערע דרכים, איר בּית ישׂראל. 33 אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': אין דעם יוֹם וואָס איך טהר אייַך פוּן אַלע אייַערע עֲוֹנוֹת, וועל איך מאַכן ישב די ערים, און די חוּרבות וועלן בנה ווערן. 34 און הָאָרֶץ הַנְשַמָה [שמם] וועט עבד ווערן, אָנשטאָט וואָס עס איז געווען אַ שְמָמָה פאַר די אויגן פוּן כָּל עוֹבֵר. 35 און מע וועט אמר: דאָס דאָזיקע אֶרֶץ דאָס שמם איז געוואָרן ווי דער גַּן עֵדֶן, און די ערים די חרבות און נשמות און נהרסות [הרס] זייַנען בצר און ישב. 36 און ידע וועלן די גּוֹיִם וואָס וועלן שאר רוּנד אַרוּם אייַך, אַז איך ה' האָבּ בנה די נהרסות [הרס], האָבּ נטע דאָס נשמה [שמם]; איך ה' האָבּ דבר און וועל עשׂה. 37 אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': אויך דערין וועל איך זיך לאָזן דרש פוּן דעם בּית ישׂראל, זיי צו עשׂה: איך וועל זיי רבה אָדָם ווי צֹאן. 38 ווי די צֹאן קָדָשִים, ווי די צֹאן פוּן ירושלים אין אירע מוֹעֲדִים, אַזוי וועלן זייַן די ערים החרבוֹת מלא מיט צֹאן אָדַם; און זיי וועלן ידע אַז איך בין ה'.