יחז34

1 און דאָס דבר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 2 בֶּן אָדָם, זאָג נביאות אויף די רֹעִים פוּן ישׂראל; זאָג נביאות, און זאָלסט אמר צו זיי, צו די רֹעִים: אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': וויי, די רֹעִים פוּן ישׂראל וואָס האָבּן רעה זיך אַליין! דאַרפן נישט די רֹעִים די צֹאן רעה? 3 דאָס חֵלֶב אכל איר, און מיט דער צֶמֶר לבש איר זיך, די בָּרִיא טוּט איר זבח; די צֹאן רעה איר נישט. 4 די נחלוֹת [חלה] האָט איר נישט חזק, און די חולה [חלה] האָט איר נישט רפא, און די נשברת [שבר] האָט איר נישט חבש, און די נדחת [נדח] האָט איר נישט שוב , און די פארלאָרענע האָט איר נישט בקש, און מיט חזקה האָט איר רדה איבּער זיי, און מיט פֶּרֶךְ. 5 און זיי זייַנען פוץ געוואָרן, ווייַל אָן אַ רֹעֶה, און געוואָרן צו אכלה פאַר כּל חַיַּת הַשָׂדֶה, ווייַל זיי זייַנען פוץ געווען. 6 האָבּן שגה מייַנע צֹאן אויף כּל הֶהָרִים, און אויף כּל גִּבְעָה רמה [רום]; און איבערן כּל פּני הָאָרֶץ זייַנען פוץ געוואָרן מייַנע צֹאן, און נישט געווען קיין דוֹרֵש און קיין מבקש [בקש]. 7 דעריבער, איר רֹעִים, שמע! דאָס דבר-ה': 8 חי אָנִי, אמר אֲדֹנָי ה', פאַרוואָר, ווייַל מייַנע צֹאן זייַנען געוואָרן צו בז, און מייַנע צֹאן זייַנען געוואָרן צו אכלה פאַר כּל חַיַּת הַשָׂדֶה, ווייַל אָן אַ רֹעֵה, און מייַנע רֹעִים האָבּן נישט דרש אויף מייַנע צֹאן, און די רֹעִים האָבּן רעה זיך אַליין, און מייַנע צֹאן האָבּן זיי נישט רעה, 9 דעריבער, איר רֹעִים, שמע! דאָס דבר-ה': 10 אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': הִנֵּה, איך בין אויף די רֹעִים, און וועל דרש מייַנע צֹאן פוּן זייער יָד, און וועל זיי שבת פוּן רעה צֹאן, און די רֹעִים וועלן מער נישט רעה זיך אַליין; און איך וועל נצל מייַנע צֹאן פוּן זייער פֶּה, און זיי וועלן מער נישט זייַן זיי צו אכלה. 11 וואָרעם אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': הִנֵּה איך, יאָ איך וועל דרש אויף מייַנע צֹאן , און איך וועל זיי בקר. 12 ווי אַ רֹעֶה בקרה זייַן עֵדֶר אין דעם יוֹם וואָס ער איז צווישן זייַנע צֹאן נפרשות [פרש], אַזוי וועל איך בקר מייַנע צֹאן; און איך וועל זיי נצל פוּן כּל המקוֹמֹם וואָס זיי זייַנען פוץ געוואָרן אַהין אין יוֹם עָנָן און עֲרָפֶל. 13 און איך וועל זיי יצא פוּן די עַמִּים, און וועל זיי קבץ פוּן די ארצוֹת, און וועל זיי בּרענגען אויף זייער אֲדָמָה; און איך וועל זיי רעה אויף די הָרִים פוּן ישׂראל, בּייַ די אפיקים [אפיק], און אין כּל מוֹשבֵי הָאָרֶץ. 14 אויף אַ מרעה טוב וועל איך זיי רעה, און אויף די הָרִים פוּן מרוֹם ישׂראל וועט זייַן זייער נָוֶה; דאָרטן וועלן זיי רבץ אין נָוֶה טוב, און מִרְעֶה שָמֵן וועלן זיי זיך רעה אויף די הָרִים פוּן ישׂראל. 15 איך וועל רעה מייַנע צֹאן, און איך וועל זיי מאַכן רבץ, אמר אֲדֹנָי ה'. 16 די פאַרלאָרענע וועל איך בקש, און די נִדַּחַת [נדח] וועל איך שוב , און די נשברת [שבר] וועל איך חבש, און די חוֹלָה [חלה] וועל איך חזק, אָבער די שְמֵנָה און די חזקה וועל איך שמד; מיט מִשְפָּט וועל איך זיי רעה. 17 און איר מייַנע צֹאן, אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': הִנֵּה, איך שפט צווישן שֵׂה און שֵׂה, צווישן די אֵילִים און די עתּוּדים . 18 איז דאָס נישט גענוג פאר אייַך? די מרעה טוב רעה איר אייַך, אַז דעם יתר פוּן אייַער מרעים רמס איר מיט אייַערע רגלים ? און וואָס מִשְקָע מַיִם שתה איר, אַז דאָס יתר רפשׂ איר מיט אייַערע רגלים ? 19 און מייַנע צֹאן רעה זיך אויף וואָס אייַערע רגלים האָבּן רמס, און שתה וואָס אייַערע רגלים האָבּן רפשׂ. 20 דעריבער האָט אֲדֹנָי ה' אַזוי אמר צו זיי: הִנֵּה איך, יאָ איך, וועל שפט צווישן דעם שֵׂה בִּרְיָה און דעם שֵׂה רָזֶה. 21 ווייַל מיט דער צַד און מיטן כתף הדף איר, און מיט אייַערע קרנוֹת נגח איר, כּל הנחלוֹת [חלה], בּיז איר האָט זיי פוץ דערויסן, 22 דעריבער וועל איך ישע מייַנע צֹאן , און זיי וועלן מער נישט זייַן פאר בז; און איך וועל שפט צווישן שֵׂה און שֵׂה. 23 און איך וועל אויפשטעלן איבּער זיי רֹעֵה אֶחָד וואָס וועט זיי רעה -- מייַן עֶבד דָוִד; ער וועט זיי רעה, און ער וועט זייער רֹעֶה זיין. 24 און איך ה' וועל זיי זייַן צום אלוקים, און מייַן עֶבֶד דָוִד אַ נָשִׂיא צווישן זיי; איך ה' האָבּ דבר. 25 און איך וועל זיי כרת בְּרִית שלום , און וועל שבת חיּה רָעָה פוּן הָאָרֶץ, און זיי וועלן ישב אין מדבר אין בֶּטַח, און ישן אין די יער. 26 און איך וועל נתן זיי און רוּנד אַרוּם מייַן גביה פאַר אַ בְּרָכָה; און איך וועל ירד דעם גֶשֶם אין זייַן צייַט; גִּשְמֵי בְרָכָה וועלן דאָס זייַן. 27 און דער עֵץ הַשָׂדֶה וועט נתן זייַן פּרי, און הָאָרֶץ וועט נתן איר יבול; און זיי וועלן זייַן אויף זייער אֲדָמָה אין בֶּטַח; און זיי וועלן ידע אַז איך בין ה', ווען איך שבר די מוטה פוּן זייער יאָך, און וועל זיי נצל פוּן דער יָד פוּן הָעֹבְדִים זיי . 28 און זיי וועלן מער נישט זייַן אַ בַּז פאַר די גּוֹיִם, און די חַיַּת הָאָרֶץ וועט זיי נישט אכל; און זיי וועלן ישב אין בֶּטַח, און קיינער וועט נישט חתת. 29 און איך וועל זיי קום אַ מַטָּע פאַר אַ שם, און עס וועלן מער נישט זייַן אין הָאָרֶץ אסֻפֵי [אסף] פוּן רָעָב, און זיי וועלן מער נישט נשׂא די כְּלִמָּה פוּן די גּוֹיִם. 30 און זיי וועלן ידע אַז איך ה' אֱלֹקֵיהֶם בין מיט זיי, און זיי, דאָס בּית ישׂראל, זייַנען עַמִּי, אמר אֲדֹנָי ה'. 31 און איר זייַט מייַנע צֹאן; די צֹאן פוּן מייַן מַרְעִים, אָדָם זייַט איר; און איך בין אֱלֹקֵיכֶם, אמר אֲדֹנָי ה'.