יחז24

1 און דאָס דבר-ה' איז געווען צו מיר אין 9טן שָנָה, אין 10טן חודש, אין 10טן יוֹם חודש [עשרה בטבת], אַזוי צו אמר: 2 בֶּן אָדָם, כתב דיר דעם שֵם פוּן דעם יוֹם, עֶצֶם דעם היום הזה; מלך בבל האָט זיך סמך אויף ירושלים אין עֶצֶם היום הזה. 3 און צו דעם בֵּית מרד משל אַ משל, און זאָלסט אמר צו זיי: אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': שפת! צו דעם סִיר, שפת! צו, און יצק! אויך מַיִם אין אים; 4 אסף! אַיין זייַנע נֵתַח אין אים; כּל נֵתַח טוֹב יָרֵךְ, און די כתף; מיט מִבְחַר עצמים פיל אָן. 5 מִבְחַר צֹאן זאָלסטו לקח, און דור אויך אָן עצמים אונטער דעם; רתח זייַן רֶתַח, אַפילו זייַנע עצמים זאָלן בשל ווערן אין אים. 6 דעריבער, אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': וויי צו עִיר הַדָּמִים, דער סִיר וואָס זייַן חֶלְאָה איז אין אים, און זייַן חֶלְאָה איז פוּן אים נישט יצא! נֵתַח, נֵתַח יצא עס; נישט נפל ווערן גוֹרָל דערויף. 7 וואָרעם איר דָּם איז אין איר מיט, אויף אַ צחיח סלע האָט זי עס שׂים; זי האָט עס נישט שפך אויף הָאָרֶץ, צו כסה דערויף עָפָר. 8 כּדי עלה דעם חֵמָה, כּדי צו נקם נקם, האָבּ איך נתן איר דָּם אויף אַ צחיח סלע, אַז עס זאָל נישט כסה ווערן. 9 דעריבער האָט אֲדֹנָי ה' אַזוי אמר: וויי צו די עיר הדמים! איך אויך וועל גדל דעם מְדוּרָה. 10 רבה דאָס האָלץ, דלק דאָס אֵש, תמם דאָס בָּשָׂר, און רקח דאָס מרקחה, אַז די עצמוֹת זאָלן חרר ווערן. 11 און לאָז אים עמד! זייַנע גחלת רֵיק, כּדי ער זאָל חמם ווערן, און זייַן נחשת זאָל חרר ווערן, און נתך ווערן זאָל אין אים זייַן טֻמְאָה, זייַן חֶלְאָה זאָל תמם ווערן. 12 די תְּאֻנִים האָט ער לאה, אָבּער זייַן רבה חֶלְאָה פוּן אים נישט יצא; אין אֵש איז זייַן חֶלְאָה. 13 פוּן וועגן דייַן טֻמְאָה פון זִמָּה, ווייַל איך האָבּ דיך טהר, און ביסט פוּן דייַן טֻמְאָה נישט טהר געוואָרן, וועסטו מער נישט טהר ווערן, בּיז איך נוח מייַן חֵמָה אויף דיר. 14 איך ה' האָבּ דבר; עס בוא, און איך וועל עס עשׂה. איך וועל נישט פרע, און נישט חוס [שוינען], און נישט נחם האָבּן; לויט דייַנע דרכים און לויט דייַנע עלילים מען דיך שפט, אמר אֲדֹנָי ה'. 15 און דאָס דבר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 16 בֶּן אָדָם, הִנֵּה, איך לקח פוּן דיר די מַחְמַד פוּן דייַנע אויגן דורך אַ מַגֵּפָה, אָבּער זאָלסט נישט ספד און נישט בכה, און אַ דִּמְעָה זאָל בּייַ דיר נישט בוא. 17 נאנק דֹּם; קיין מֵתִים זאָלסטו נישט אֵבֶל; דייַן פְּאֵר חבש אָן אויף דיך, און דייַנע נַעַל זאָלסטו שׂים אויף דייַנע רגלים , און זאָלסט נישט עטה די שָׂפָם, און דאָס לֶחֶם פוּן אנשים זאָלסטו נישט אכל. 18 און איך האָבּ דבר צו הָעָם אין דער בוקר, און אין עֶרֶב איז מייַן אִשָּה מות. און איך האָבּ עשׂה אין דער בוקר אַזוי ווי איך בין צוה געוואָרן. 19 האָט הָעָם צו מיר אמר: ווילסטו אונדז נישט נגד, וואָס באַטייַט דאָס דאָזיקע פאַר אונדז, אַז דו עשׂה אַזוי? 20 האָבּ איך צו זיי אמר: דאָס דבר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 21 אמר! צו דעם בּית ישׂראל: אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': הִנֵּה, איך מחלל [חלל] מייַן מִקְדָּש, דעם גְּאוֹן פוּן אייַער עז, די מחמד פוּן אייַערע אויגן, און די מחמל פוּן אייַער נפש ; און אייַערע בָּנִים און אייַערע בָּנוֹת וואָס איר האָט עזב, וועלן דוּרכן חרב נפל. 22 און איר וועט עשׂה אַזוי ווי איך האָבּ עשׂה : די שָׂפָם וועט איר נישט עטה, און לֶחֶם פוּן אנשים וועט איר נישט אכל. 23 און אייַערע פְּאֵר וועלן זייַן אויף אייַערע קעפּ, און אייַערע נַעַל אויף אייַערע רגלים ; נישט איר וועט ספר און נישט איר וועט בכה; און איר וועט מקק פאַר אייַערע עָוֹן, און נהם איינער צום אַנדערן. 24 און יחֶזקאל וועט אייַך זייַן פאַר אַ מוֹפֵת ; אַזוי ווי אַלע וואָס ער האָט עשׂה וועט איר עשׂה. אַז דאָס וועט געשען, וועט איר ידע אַז איך בין אֲדֹנָי ה'. 25 און דו בֶּן אָדָם, פאַרוואָר, אין דעם יוֹם וואָס איך לקח פוּן זיי זייער מָעוֹז, די מָשׂוֹשׂ פוּן זייער תפארה, די מחמד פוּן זייערע אויגן, און דעם מַשָׂא פוּן זייער נפש , זייערע בָּנִים און זייערע בּנוֹת, 26 אין יום ההוא וועט בוא צו דיר אַ פָּלִיט, דאָס צו הַשְמָעוּת אין דייַנע אוזנַיִם. 27 אין יום ההוא וועט דייַן פֶּה פּתח ווערן צום פָּלִיט, און וועסט דבר און מער נישט אלם זייַן; און וועסט זיי זייַן פאַר אַ מוֹפֵת ; און זיי וועלן ידע אַז איך בין ה'.