יחז22

1 און דאָס דבר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 2 און דו, בֶּן אָדָם, ווילסטו שפט , ווילסטו שפט די עִיר הדָּמִים? לאָז זי ידע אַלע אירע תוֹעֲבֹת. 3 און זאָלסט אמר: אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': דו עִיר וואָס שפך דָּם אין איר מיט; איר צייַט זאָל בוא; זי עשׂה בּייַ זיך גִּלּוּלִים, טמא צו ווערן. 4 מיט דייַן דָּם וואָס דו האָסט שפך, האָסטו זיך אשם געוואָרן, און מיט די גִּלּוּלִים וואָס דו האָסט עשׂה, ביסטו טמא געוואָרן, און האָסט קרב דייַנע טעג, און ביסט בוא צו דייַנע שנוֹת; דעריבער האָבּ איך דיך נתן צו חֶרְפָּה בּייַ די גּוֹיִם, און צו קַלָסָּה בּייַ כּל הארצוֹת. 5 קרֹבוֹת און רחֹקוֹת פוּן דיר וועלן התקלס [קלס] פוּן דיר, דו מיטן טְמֵאַה פון שֵם, דו רבּה פון מְהוּמָה. 6 הִנֵּה, די נשׂיאים פוּן ישׂראל, איטלעכער לויט זייַן זרוֹעַ , זייַנען אין דיר געווען כּדי דָּם צו שפך. 7 אָב און אֵם האָט מען קלל אין דיר, קעגן גֵּר האָט מען זיך עשׂה מיט עֹשֶק אין דייַן מיט, יתום און אלמנה האָט מען ינה אין דיר. 8 מייַנע קדשים האָסטו בּוז , און מייַנע שַבְּתֹת האָסטו חלל. 9 אַנְשֵי רָכִיל זייַנען געווען אין דיר כּדי דָּם צו שפך; און אויף די הָרִים האָט מען אכל בּייַ דיר: זִמָּה האָט מען עשׂה אין דייַן מיט. 10 דעם עֶרְוָה פון אָב האָט מען גלה אין דיר, אַ טֻמְאָה אין נִדָּה האָט מען ענה אין דיר. 11 און איש מיט זייַן אֵשֶת רֵעַ האָט תּוֹעֵבָה עשׂה, און איש האָט זייַן כַּלָּה טמא, מיט זמּה, און איש האָט זייַן אֲחוֹת, בַּת אָבִיו, ענה אין דיר. 12 שוחד האָט מען לקח אין דיר כּדי דָּם צו שפך, נֶשֶךְ און תַּרְבִּית האָסטו לקח, און בצע דייַנע רֵעַ דורך עֹשֶק, און אָן מיר האָסטו שכח, אמר אֲדֹנָי ה'. 13 דעריבער הִנֵּה איך האָבּ נכה מייַן כף וועגן דייַן בֶּצַע וואָס דו האָסט עשׂה, און אויף דייַן בלוּטיקייט וואָס איז אין דייַן תוך. 14 וועט דייַן לֵב עמד, צי וועלן דייַנע ידים חזק זייַן, אין די ימים וואָס איך רעכן זיך מיט דיר? איך ה' האָבּ דבר, און וועל עשׂה . 15 און איך וועל דיך פוץ צווישן די גּוֹיִם, און וועל דיך זרה אין די ארצוֹת, און איך וועל תמם דייַן טֻמְאָה פוּן דיר. 16 און וועסט חלל ווערן דורך זיך אַליין פאַר די אויגן פוּן די גּוֹיִם, און וועסט ידע אַז איך בין ה'. 17 און דאָס דבר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 18 בֶּן אָדָם, דאָס בּית ישׂראל זייַנען מיר געוואָרן צו סוג, זיי אַלע זייַנען נְחֹשֶת און בְּדִיל און בּרזל און עֹפֶרֶת אין דעם כּוּר; סוג פוּן כֶּסֶף זייַנען זיי. 19 דעריבער האָט אֲדֹנָי ה' אַזוי אמר: ווייַל איר זייַט אַלע צו סוג געוואָרן, דעריבער הִנֵּה, איך קבץ אייַך אַיין אין ירושלים. 20 אַזוי ווי מע קבץ אַיין כֶּסֶף און נְחֹשֶת און בּרזל און עוֹפֶרֶת און בְּדִיל אין אַ כּוּר, צו נפח דערויף אֵש, כּדי צו נתך, אַזוי וועל איך אייַך קבץ אין מייַן אף און אין מייַן חֵמָה, און וועל אייַך נוח און נתך. 21 יאָ, איך וועל אייַך כנס, און וועל נפח אויף אייַך מיט דעם אֵש פוּן מייַן עֶבְרָה, און איר וועט נתך ווערן דרינען. 22 אַזוי ווי כֶּסֶף ווערט צעשמאלצן אין אַ כּוּר, אַזוי וועט איר נתך ווערן דרינען; און איר וועט ידע אַז איך ה' האָבּ שפך מייַן חֵמָה אויף אייַך. 23 און דאָס דבר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 24 בֶּן אָדָם, אמר! צו איר: ביסט אַן אֶרֶץ וואָס איז נישט טהר, נישט גשם געוואָרן אין יוֹם זַעַם. 25 דער קֶשֶר פוּן אירע נביאים אין איר מיט איז ווי אַן אֲרִי שוֹאֵג [שאג] וואָס טרף טרף נפש האָבּן זיי אכל, חֹסֶן און יְקָר לקח זיי צו, אירע אלמנות האָבּן זיי רבה אין איר. 26 אירע כֹּהנים האָבּן חמס קעגן מייַן תּורה , און חלל מייַנע קדשים; צווישן קֹדֶש און חֹל האָבּן זיי נישט בדל, און צווישן טמא און טָהוֹר האָבּן זיי נישט הוֹדיע און פוּן מייַנע שבּתוֹת האָבּן זיי עלם זייערע אויגן, און איך בין חלל געוואָרן צווישן זיי. 27 אירע שׂרים צווישן איר זייַנען ווי זְאֵב וואָס טרף טרף; צו שפך דָּם, צו אבד נפשות כּדי צו בצע בצע. 28 און אירע נביאים האָבּן זיי טוח תָּפֵל; זיי חזה שָוְא און קסם זיי כָּזָב. זיי אמר: אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה', ווען ה' האָט נישט דבר. 29 עַם הָאָרֶץ האָט עשק עשק, און געגזלט גזלה, און דעם עָנִי און דעם אביון האָבּן זיי ינה, און דעם גֵּר האָבּן זיי עשק מיט לא מִשְפָּט. 30 און איך האָבּ בקש צווישן זיי אן איש וואָס זאָל גָּדַר אַ גָּדֵר, און זיך עמד פאַר מיר אין דעם פֶּרֶץ בְּעַד הָאָרֶץ, אַז איך זאָל עס נישט שחת; אָבּער איך האָבּ נישט מצא. 31 דעריבער האָבּ איך שפך אויף זיי מייַן זַעַם; מיט דעם אֵש פוּן מייַן עֶבְרָה האָבּ איך זיי כלה: זייער דֶּרֶךְ האָבּ איך נתן אויף זייער קאָפּ, אמר אֲדֹנָי ה'.