יחז21

1 און דאָס דבר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 2 בֶּן אָדָם, שׂים דייַן פּנים אקעגן תימן, און הטף צום דָּרוֹם, און זאָג נביאות אויף דעם וואַלד פוּן שָׂדֶה נֶגֶב; 3 און זאָלסט אמר צום וואַלד פוּן נֶגֶב: שמע דאָס דבר-ה': אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': הִנֵּה, איך יצת אין דיר אֵש, און עס וועט אכל אין דיר כל עֵץ לַח און כל עֵץ יבש; די פלאַמפייַער וועט נישט כבה ווערן, און אַלע פּנימער פוּן נֶגֶב בּיז צפון וועלן צרב ווערן דערפון. 4 און כּל בָּשָׂר וועלן ראה, אַז איך ה' האָבּ זיי בער; זי וועט נישט כבה ווערן . 5 האָבּ איך אמר: וויי, אֲדֹנָי ה', זיי אמר אויף מיר: איז ער נישט אַ משלים-זאָגער? 6 איז דאָס דבר-ה' געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 7 בֶּן אָדָם, שׂים דייַן פּנים צו ירושלים, און הטף צו די מקדשים, און זאָג נביאות אויף אֲדָמָה פוּן ישׂראל. 8 און זאָלסט אמר צו אֲדָמָה פוּן ישׂראל: אַזוי האָט ה' אמר: הִנֵּה, איך געשטיין אקעגן דיר, און איך וועל יצא מייַן חרב פוּן איר תַּעַר, און וועל כרת פוּן דיר דעם צדיק מיטן רָשע. 9 ווייַל איך וויל כרת פוּן דיר דעם צדיק מיטן רָשע, דעריבער וועט יצא מייַן חֶרֶב פוּן איר תַּעַר אויף כּל בָּשָׂר פוּן נֶגֶב בּיז צפוֹן. 10 און כּל בָּשָׂר וועלן ידע אַז איך ה' האָבּ יצא מייַן חרב פוּן איר תַּעַר; זי וועט זיך מער נישט שוב . 11 און דו בֶּן אָדָם, אנח; מיט בּרעכעניש פוּן מָתְנַיִם און מיט בּיטערקייט זאָלסטו אנח פאַר זייערע אויגן. 12 און עס וועט זייַן, אַז זיי וועלן אמר צו דיר; אויף וואָס אנח? זאָלסטו אמר: אויף דער שמוּעָה וואָס בוא: און כל לֵב וועט מסס, און כּל ידים וועלן רפה ווערן, און כל רוּחַ וועט כהה ווערן, און כּל בּרכּים וועלן הלך מיט מַיִם. הִנֵּה, עס בוא, און עס געשעט, אמר אֲדֹנָי ה'. 13 און דאָס דבר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 14 בֶּן אָדָם, זאָג נביאות, און זאָלסט אמר: אַזוי האָט ה' אמר: אמר! חרב, חרב איז חדד, און איז אויך מרט; כּדי צו טבח אַ טבח איז זי חדד, 15 כּדי צו היה צו איר בָּרָק איז זי מרט: אָבער איז עס אַ צייט פאַר פריילעכקייט? דער שֵבֶט פוּן בּני! וואָס מאס כּל עֵץ. 16 און מע האָט זי נתן צו מרט, אויף צו תפשׂ אין כַּף; זי איז חדד, די חרב, און זי איז מרט, זי צו נתן אין יָד פוּן דעם הורֵג. 17 זעק און ילל, דו בֶּן אָדָם, וואָרעם זי איז אנטקעגן עַמִּי, זי איז אנטקעגן כּל נשׂיאים פוּן ישׂראל; מגר צום חרב זייַנען זיי מיט עַמִּי; דעריבער ספק! אויפן יָרֵךְ. 18 וואָרעם עס וועט בֹחַן ווערן; און וואָס אויב די שֵבֶט מֹאֶסֶת וועט נישט זיין, אמר אֲדֹנָי ה'. 19 און דו, בֶּן אָדָם, זאָג נביאות, און נכה כָּף צו כָּף, און זאָל די חרב כפל ווערן דרייַפאכיק; דאָס איז די חרב פאַר די וואָס חֲלָלִים ווערן, די חרב פאַר דעם חָלָל הגדוֹל, וואָס חדר זיי אַרוּם. 20 כּדי דאָס לֵב זאָל מוג, און צו מערן די מכשוֹלים, האָבּ איך אויף אַלע זייערע שְעָרִים נתן דעם אִבְחָה פוּן חרב; וויי, זי איז עשׂה ווי בָּרָק, מְעֻטָּה פאר טֶבַח . 21 התאחד זיך יָמִין, שׂים זיך שׂמֹאול, וווּהין דייַן שאַרף איז מֻעָדוֹת [יעד]! 22 און איך אויך וועל נכה מייַן כּף אויף כּף, און וועל נוח מייַן חֵמָה; איך ה' האָבּ דבר. 23 און דאָס דבר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 24 און דו בֶּן אָדָם, שׂים דיר 2 דרכים, פאַר דעם חרב פוּן מלך בָּבֶל צו בוא ; פוּן 1 אֶרֶץ זאָלן זיי ביידע יצא. און אַ יָד בָּרֵא בּייַם רֹאש דֶּרֶךְ צו דער עִיר ברא אים אויף. 25 שׂים אַ דֶּרֶךְ פאַר דער חרב צו בוא: אויף רַבָה פוּן בּני-עמוֹן, און אויף יהוּדה אין ירושלים בְּצוּרה [בצר]. 26 וואָרעם מלך בָבֶל עמד זיך בּייַ דער אם הדרך, בּייַם רֹאש פוּן 2 דרכים, צו קסם קסם; ער קלל מיט חצּים [חץ], ער שאל בּייַ דעם תּרפים, ער ראה אין כָּבֵד. 27 אין זייַן ימין איז דער קסם אויף ירושלים, צו שׂים כַּר, צו פתח דאָס פֶּה פאר רֶצַח, צו רום קוֹל אין תְּרוּעָה, צו שׂים כַּר אויף די שְעָרִים, צו שפך סֹלְלָה, צו בנה דָּיֵק. 28 און בּייַ זיי וועט עס זייַן ווי קסם שָוְא אין זייערע אויגן; שְבֻעֵי שְבֻעוֹת ביסט זייערער! אָבּער ער זכר עָוֹן, אַז זיי זאָלן תפשׂ ווערן. 29 דעריבער האָט אֲדֹנָי ה' אַזוי אמר: ווייַל איר האָט געמאַכט זכר אייַערע עֲוֹן, ווען אייַערע פְּשָעִים זייַנען גלה געוואָרן, אַזוי אַז אייַערע חַטָּאת צו ראה אין אַלע אייַערע עלילה, ווייַל איר זייַט זכר געוואָרן, וועט איר מיט דער כַּף תפשׂ ווערן. 30 און דו רָשע חלל, דו נשׂיא פוּן ישׂראל וואָס זייַן יוֹם איז בוא אין דער צייַט פוּן דער עֲוֹן קֵץ, 31 אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': סור די מצנפת! און רום די עֲטֶרֶת! דאָס איז נישט דאָס! דאָס שפלה גבה, און דעם גָּבֹהַּ שפל! 32 עַוָּה, עַוָּה, עַוָּה וועל איך עס שׂים; יאָ, דאָס וועט מער נישט זייַן, עד בֹּא אֲשֶר לוֹ הַמִּשְפָּט און איך וועל עס אים נתן . 33 און דו בֶּן אָדָם, זאָג נביאות און זאָלסט אמר: אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה' אויף בּני-עמוֹן, און אויף זייער חֶרְפָּה; און זאָלסט אמר: חרב, דו חרב פְּתוּחָה [פתח], צו טֶבַח מרט, צום הכיל [כול], למען בָרָק! 34 טראָץ מע חזה וועגן דיר שָוְא, טראץ מע קסם וועגן דיר כָּזָב עס וועט זיין נתן אויף די העלדזער פוּן חללי רשעים, וואָס זייער יוֹם איז בוא אין דער צייַט פוּן דער עֲוֹן קֵץ! 35 שוב! זי אום אין איר תַּער! אין דעם מקוֹם וווּ דו ביסט ברא געוואָרן, אין דעם אֶרֶץ פוּן דייַן מְכוּרָה, וועל איך דיך שפט. 36 און איך וועל שפך אויף דיר מייַן זעם; מיט דעם אֵש פוּן מייַן עֶבְרָה וועל איך פוח אויף דיר, און איך וועל דיך נתן אין דער יָד פוּן אנשים בֹּעֲרִים חרשים אויף מַשחִית. 37 צום אֵש פאַר אכלה וועסטו זייַן; דייַן דָּם וועט זייַן אין מיטן אֶרֶץ; וועסט מער נישט זכר ווערן; וואָרעם איך ה' האָבּ דבר.