יחז20

1 און עס איז געווען אין 7טן שָנָה, אין 5טן חודש, אין 10טן פון חודש, זייַנען בוא אנשים פוּן די זקנים פוּן ישׂראל צו דרש בּייַ ה', און זיי זייַנען ישב פאַר מיר. 2 און דאָס דבר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 3 בֶּן אָדָם, דבר צו די זקנים פוּן ישׂראל, און זאָלסט אמר צו זיי: אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': דרש בּייַ מיר זייַט איר בוא? חַי אָנִי, אויב איך וועל זיך לאָזן דרש פוּן אייַך! אמר אֲדֹנָי ה'. 4 ווילסטו זיי שפט? ווילסטו שפט, בֶּן אָדָם? לאָז זיי ידע די תוֹעֲבֹת פוּן אבותם. 5 און זאָלסט אמר צו זיי: אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': אין דעם יוֹם וואָס איך האָבּ בחר ישׂראל, און איך האָבּ נשׂא מייַן יָד צו דעם זֶרַע בּית יעקב, און האָבּ זיך געלאָזט ידע צו זיי אין אֶרֶץ מצרַיִם, האָבּ איך נשׂא מייַן יָד צו זיי, אַזוי צו אמר: איך בין ה' אלוקיכם. 6 אין יום ההוא האָבּ איך נשׂא מייַן יָד צו זיי, זיי יצא פוּן אֶרֶץ מצרַיִם אין אַן אֶרֶץ וואָס איך האָבּ תור פאַר זיי, וואָס זוב מיט חָלָב און דבש, וואָס איז דאָס צְבִי פוּן כּל הארצוֹת. 7 און איך האָבּ צו זיי אמר: שלך! איטלעכער די שקוּצים פוּן זייַנע אויגן, און מיט די גִּלּוּלִים פוּן מצרַיִם זאָלט איר אייַך נישט טמא; איך בין ה' אלֹקֵיכֶם. 8 אָבּער זיי האָבּן מרה אָן מיר, און זיי האָבּן נישט אבה שמע צו מיר; זיי האָבּן נישט שלך איטלעכער די שקוּצים פוּן זייערע אויגן, און די גִּלּוּלִים פוּן מצרַיִם האָבּן זיי נישט עזב ; און איך האָבּ אמר צו שפך מייַן חֵמָה אויף זיי, צו כלה מייַן אַף אויף זיי אין אֶרֶץ מצרַיִם. 9 אָבּער איך האָבּ עשׂה פוּן מייַן שֵם וועגן, כּדי שְמִי זאָל נישט חלל ווערן אין די אויגן פוּן די גּוֹיִם, וואָס זיי זייַנען געווען צווישן זיי, וואָס פאַר זייערע אויגן האָבּ איך זיך געלאָזט ידע צו זיי, זיי צו יצא פוּן אֶרֶץ מצרַיִם. 10 און איך האָבּ זיי יצא פוּן אֶרֶץ מצרַיִם, און האָבּ זיי געבּראכט אין דער מדבר. 11 און איך האָבּ זיי נתן מייַנע חוקות, און מייַנע משפּטים זיי געלאָזט ידע, וואָס אַז דער אָדָם וואָס עשׂה זיי, חיה ער דורך זיי . 12 און אויך מייַנע שבּתות האָבּ איך זיי נתן צו זייַן פאַר אַן אוֹת צווישן מיר און צווישן זיי, כּדי זיי זאָלן ידע אַז איך ה' מקדש [קדש] זיי. 13 אָבּער דאָס בּית ישׂראל האָבּן מרה אָן מיר אין דער מדבר: אין מייַנע חוקות זייַנען זיי נישט הלך, און מייַנע משפטים האָבּן זיי מאס , וואָס אַז דער אָדָם עשׂה זיי, חיה ער דורך זיי; און מייַנע שבּתֹת האָבּן זיי חלל מְאֹד; און איך האָבּ אמר צו שפך מייַן חֵמָה אויף זיי אין דער מדבר, כּדי זיי צו כלה. 14 אָבּער איך האָבּ עשׂה פוּן מייַן שֵם וועגן, כּדי שְמִי זאָל נישט חלל ווערן אין די אויגן פוּן די גּוֹיִם וואָס איך האָבּ זיי יצא פאַר זייערע אויגן. 15 אָבּער איך האָבּ אויך נשׂא מייַן יָד צו זיי אין דער מדבר, זיי נישט צו בּרענגען אין דעם אֶרֶץ וואָס איך האָבּ נתן וואָס זוב מיט חָלָב און דבש, וואָס איז דאָס צְבִי פוּן כּל ארצוֹת; 16 ווייַל מייַנע משפטים האָבּן זיי מאס , און מייַנע חוקות, אין זיי זייַנען זיי נישט הלך, און מייַנע שבתות האָבּן זיי חלל; נייַערט נאָך זייערע גִּלּוּלִים איז הלך זייער לֵב. 17 אָבּער מייַן אויג האָט זיי חוס, זיי נישט צו שחת, און איך האָבּ נישט עשׂה פוּן זיי אַ כָּלָה אין דער מדבר. 18 און איך האָבּ אמר צו זייערע בָּנִים אין דער מדבר: אין די חוקים פוּן אבוֹתֵיכם זאָלט איר נישט הלך , און זייערע משפטים זאָלט איר נישט זייַן שומר איבּער, און מיט זייערע גִּלּוּלִים זאָלט איר אייַך נישט טמא. 19 איך ה' בין אֱלֹקֵיכֶם; אין מייַנע חוקות הלך! און מייַנע משפטים זייַן שומר איבּער! און עשׂה זיי. 20 און מייַנע שבּתות האַלט קֹדש, און זיי זאָלן זייַן פאַר אַן אוֹת צווישן מיר און צווישן אייַך, כּדי איר זאָלט ידע אַז איך ה' בין אֱלֹקֵיכֶם. 21 אָבּער די בָּנִים האָבּן מרה אָן מיר: אין מייַנע חוקות זייַנען זיי נישט הלך, און מייַנע משפטים האָבּן זיי נישט שוֹמר איבער זיי צו עשׂה, וואָס אַז הָאָדָם עשׂה זיי, חיה ער דורך זיי ; מייַנע שבתות האָבּן זיי חלל; און איך האָבּ אמר צו שפך מייַן חֵמָה אויף זיי, צו כלה מייַן אַף אויף זיי אין דער מדבר. 22 אָבּער איך האָבּ שוב מייַן יָד, און איך האָבּ עשׂה פוּן מייַן שֵם וועגן, כּדי שְמִי זאָל נישט חלל ווערן אין די אויגן פוּן די גּוֹיִם וואָס פאַר זייערע אויגן האָבּ איך זיי יצא . 23 הגם איך האָבּ נשׂא מייַן יָד צו זיי אין דער מדבר, זיי צו פוץ צווישן די גּוֹיִם, און זיי צו זרה אין די ארצוֹת; 24 ווייַל מייַנע משפטים האָבּן זיי נישט עשׂה און מייַנע חוקות האָבּן זיי מאס , און מייַנע שבּתות האָבּן זיי חלל, און נאָך די גִּלּוּלִים פוּן אבותם זייַנען געווען זייערע אויגן. 25 און איך אויך האָבּ זיי נתן חוקים נישט גוטע, און משפּטים וואָס זיי זאָלן נישט קענען לעבּן דורך זיי ; 26 און איך האָבּ זיי געלאָזט זיך טמא מיט זייערע מַתָּנָה, מיט העביר [עבר] כָּל פֶּטֶר רחם; כּדי איך זאָל זיי שמם, כּדי זיי זאָלן ידע אַז איך בין ה'. 27 דעריבער דבר צו דעם בּית ישׂראל, דו בֶּן אָדָם, און זאָלסט אמר צו זיי: אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': דערמיט אויך האָבּן אבוֹתֵיכם מיך גדף, וואָס זיי האָבּן מעל אַ מעל אָן מיר. 28 וואָרעם ווען איך האָבּ זיי געבּראכט אין הָאָרֶץ, וואָס איך האָבּ נשׂא מייַן יָד צו זיי, זיי עס צו נתן , איז וווּ נאָר זיי האָבּן ראה כל גִבְעָה רָמָה, און וווּ נאָר אַן עֵץ עבוֹת, האָבּן זיי דאָרטן זבח זייערע זבחים, און זיי האָבּן דאָרטן נתן די כעס פוּן זייער קרבּן, און דאָרטן שׂים זייער רֵיחַ ניחוֹחַ, און דאָרטן נסך זייערע נֶסֶךְ. 29 און איך האָבּ צו זיי אמר: וואָס בָּמָה איז עס איר גיין דאָרטן? דעריבער קרא מען איר שֵם בָּמָה בּיז אויף היום הזה. 30 דעריבער אמר! צו דעם בּית ישׂראל: אַזוי האָט אמר הָאדוֹן ה': וואָס? איר טמא אייַך אויף דעם דֶרֶך אבוֹתֵיכם, און נאָך זייערע שקוּצים זייַט איר זנה? 31 און אַז איר נשׂא אייַערע מתנות מַתָּנָה, אַז איר מאַכט עבר אייַערע בָּנִים דורכן אֵש, טמא איר אייַך מיט אַלע אייַערע גִּלּוּלִים בּיז אויף היום הזה, און איך זאָל זיך לאָזן דרש פוּן אייַך, בּית ישׂראל? חַי אָנִי, אמר אֲדֹנָי ה', איך וועל זיך נישט לאָזן דרש פוּן אייַך! 32 און וואָס אייַך עלה אויפן אייַער רוּחַ וועט נישט זייַן; וואָס איר אמר: מיר וועלן זייַן אַזוי ווי די גּוֹיִם, אַזוי ווי די משפּחות פוּן די ארצוֹת, צו עבד האָלץ און שטיין. 33 חַי אָנִי, אמר אֲדֹנָי ה', מיט אַ יָד חֲזָקָה, און מיט אַן זרוֹעַ נטה, און מיט חֵמָה שפך, וועל איך מלך אויף אייַך! 34 און איך וועל אייַך יצא פוּן די עַמִּים, און וועל אייַך קבץ פוּן די ארצוֹת, וואָס איר זייַט פוץ אין זיי, מיט אַ יָד חֲזָקָה, און מיט אַ זרוֹעַ נטה, און מיט חֵמָה שפך. 35 און איך וועל אייַך בּרענגען צום מדבר פוּן די עַמִּים, און וועל זיך שפט מיט אייַך דאָרטן, פּנים-אֶל-פּנים. 36 אַזוי ווי איך האָבּ זיך שפט מיט אבוֹתֵיכם אין מדבר פוּן אֶרֶץ מצרַיִם, אַזוי וועל איך זיך שפט מיט אייַך, אמר אֲדֹנָי ה'. 37 און איך וועל אייַך מאַכן עבר אונטער דער שֶבֶט , און וועל אייַך בּרענגען אין דער מָסֹרֶת הבּרית. 38 און איך וועל ברר פוּן אייַך די מֹרְדִים [מרד], און די פּוֹשְעִים אָן מיר; פוּן דעם אֶרֶץ פוּן זייער מְגוּרִים וועל איך זיי יצא, אָבּער אויף אֲדָמָה פוּן ישׂראל וועלן זיי נישט בוא ; און איר וועט ידע אַז איך בין ה'. 39 און איר בּית ישׂראל, אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': הלך! עבד! איטלעכער זייַנע גִּלּוּלִים, אַזוי ווי איר ווילט נישט שמע צו מיר; אָבּער מייַן שֵם קוֹדֶש זאָלט איר מער נישט חלל מיט אייַערע מתנות, און מיט אייַערע גִּלּוּלִים. 40 וואָרעם אויף מייַן הַר קודש, אויף דעם הַר מְרוֹם ישׂראל, אמר אֲדֹנָי ה', דאָרטן וועט כּל בּית ישׂראל מיר עבד אַלע אין הָאָרֶץ; דאָרטן וועל איך זיי רצה, און דאָרטן וועל איך דרש אייַערע תּרוּמות, און רֵאשִית פון אייַערע מַשְׂאֵת, מיט אַלע אייַערע קדשים. 41 ווי אַ רֵיח נִיחֹחַ וועל איך אייַך רצה, ווען איך אייַך יצא פוּן די עַמִּים, און וועל אייַך קבץ פוּן די ארצוֹת וואָס איר זייַט פוץ אין זיי; און איך וועל הקדש זיך ווערן צווישן אייַך אין די אויגן פוּן די גּוֹים. 42 און איר וועט ידע אַז איך בין ה', ווען איך ברענג אייַך אויף אֲדָמָה פוּן ישׂראל, אין דעם אֶרֶץ, וואָס איך האָבּ נשׂא מייַן יָד, עס צו נתן צו אבוֹתֵיכם. 43 און איר וועט דאָרטן זכר אייַערע דרכים, און אַלע אייַערע עֲלִילָה, וואָס איר האָט זיך טמא מיט זיי, און איר וועט זיך נקוט [קוט] פאַר זיך אַליין פוּן וועגן אַלע אייַערע רעות וואָס איר האָט עשׂה . 44 און איר וועט ידע אַז איך בין ה', ווען איך עשׂה מיט אייַך פוּן מייַן שֵם וועגן, נישט לויט אייַערע דרכים הרעים, און לויט אייַערע עלילות הנשחתות, איר בּית ישׂראל, אמר אֲדֹנָי ה'.