יחז14

1 און צו מיר זייַנען בוא אנשים פוּן די זקנים פוּן ישׂראל, און זייַנען ישב פאַר מיר. 2 איז דאָס דבר ה' געווען צו מיר אַזוי צו אמר: 3 בֶּן אָדָם, די דאָזיקע אנשים האָבּן עלה זייערע גִּלּוּלִים אין זייער לֵב, און די מִכְשוֹל צו זייער עָוֹן נתן זיי פאַר זייער פּנים; זאָל איך דרש זיך לאָזן זיין דרש פוּן זיי? 4 דעריבער דבר מיט זיי, און זאָלסט אמר צו זיי: אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': איש איש פוּן דעם בּית ישׂראל וואָס וועט עלה זייַן גִּלּוּלִים אין זייַן לֵב, און די מִכְשוֹל צו זייַן עָוֹן וועט ער שׂים נֹכַח זייַן פּנים, און ער וועט בוא צום נביא, וועל איך ה' אים ענה דעם וואָס בוא לויט צו זייַנע רֹב גִּלּוּלִים; 5 כּדי צו תפשׂ בּייַם זייער לֵב דאָס בּית ישׂראל, וואָס האָבּן זיך נזור [זור] פוּן מיר דורך אַלע זייערע גִּלּוּלִים. 6 דעריבער אמר! צו בּית ישׂראל: אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': שוב! און מאַכן תשובה! פוּן אייַערע גִּלּוּלִים, און פוּן אַלע אייַערע תוֹעֲבֹת שוב אייַער פּנים. 7 וואָרעם איש איש פוּן דעם בּית ישׂראל, אָדער פוּן דעם גֵּר וואָס גור זיך אין ישׂראל, וואָס וועט זיך נזר פוּן הינטער מיר, און וועט עלה זייַנע גִּלּוּלִים אין זייַן לֵב, און די מִכְשוֹל צו זייַן עָוֹן וועט ער שׂים נֹכַח זייַן פּנים, און ער וועט בוא צום נביא, כּדי ער זאָל מיך דרש פוּן זייַנעט וועגן, וועל איך ה' אַליין אים ענה . 8 און איך וועל נתן מייַן פּנים אקעגן יענעם איש, און וועל אים שׂים פאַר אַן אוֹת און פאַר משלים [מָשָל], און וועל אים כרת פוּן צווישן זייַן עם ; און איר וועט ידע אַז איך בין ה'. 9 און אַז דער נביא וועט פּתּה ווערן, און וועט דבר אַ דבר, האָבּ איך ה' דאָס פּתּה יענעם נביא, און איך וועל נטה מייַן יָד אויף אים, און וועל אים שמד פוּן צווישן עַמִּי ישׂראל. 10 און זיי וועלן נשׂא זייער עָוֹן; אַזוי ווי די עוֹן פוּן דעם דֹּרֵש, אַזוי וועט זייַן די עָוֹן פוּן דעם נביא. 11 כּדי דאָס בּית ישׂראל זאָלן מער נישט תָעָה פוּן הינטער מיר, און זאָלן זיך מער נישט טמא מיט אַלע זייערע פשָעִים ; און זיי זאָלן מיר זייַן צו הָעָם, און איך זאָל זיי זייַן צום אלוקים, אמר אֲדֹנָי ה'. 12 און דאָס דבר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 13 בֶּן אָדָם, ווען אַן אֶרֶץ זאָל חטא קעגן מיר צו מעל אַ מעל, און איך זאָל נטה מייַן יָד אויף איר, און איר שבר דעם מַטֵּה לֶחֶם, און שלח אויף איר אַ רָעָב, און כרת פוּן איר אָדָם און בהמה, 14 און די דאָזיקע 3 אנשים זאָלן זייַן אין איר: נֹחַ, דניאל, און אִיוב, וועלן זיי מיט זייער צדקה נאָר נצל זייער נפש, אמר אֲדֹנָי ה'. 15 ווען אַ חיה רעה זאָל איך מאַכן עבר אין אֶרֶץ, און זי זאָל עס שכּל, און עס זאָל ווערן אַ שְמָמָה אָן אַ דורכגייער פוּן וועגן דער חיה, 16 הגם די דאָזיקע 3 אנשים זייַן אין איר, אַזוי ווי איך לעב, אמר אֲדֹנָי ה', זיי וועלן נישט נצל בָּנִים אָדער בָּנוֹת! זיי אַליין וועלן נצל ווערן, אָבּער הָאָרֶץ וועט ווערן אַ שְמָמָה. 17 אָדער ווען אַ חרב זאָל איך בּרענגען אויף יענעם אֶרֶץ, און אמר: אַ חרב זאָל עבר אין הָאָרֶץ; און איך זאָל כרת פוּן איר אָדָם און בהמה, 18 און די דאָזיקע 3 אנשים זייַנען אין איר, אַזוי ווי איך לעב, אמר אֲדֹנָי ה', זיי וועלן נישט נצל בָּנִים און בּנוֹת; בלויז זיי אַליין וועלן נצל ווערן. 19 אָדער ווען אַ דֶּבֶר זאָל איך שלח אויף יענעם אֶרֶץ, און שפך מייַן חֵמָה אויף איר מיט דָּם, צו כרת פוּן איר אָדָם און בהמה; 20 און נֹחַ, דניאל, און אִיוב זייַנען אין איר, אַזוי ווי איך לעב, אמר אֲדֹנָי ה', זיי וועלן נישט נצל בֵּן אָדער בַּת! זיי וועלן מיט זייער צדקה נאָר נצל זייער נפש. 21 פאַרוואָר, אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': ווי מאוימדיק ווען מייַנע 4 שפטים הרעים--חרב, רָעָב, חיה רעה, און דֶּבֶר--וועל איך שלח אויף ירושלים, צו כרת פוּן איר אָדָם און בהמה! 22 אָבּער הִנֵּה איז יתר אַ פְּלֵיטָה אין איר, די וואָס ווערן יצא, בָּנִים און בּנוֹת; הִנֵּה יצא זיי צו אייַך, און איר וועט ראה זייער דֶּרֶךְ און זייערע עֲלִילָה, און איר וועט אייַך נחם וועגן דעם רָעָה וואָס איך האָבּ געבּראַכט אויף ירושלים, וועגן אַלע וואָס איך האָבּ געבּראַכט אויף איר; 23 וואָרעם זיי וועלן אייַך נחם, אַז איר וועט ראה זייער דֶּרֶךְ און זייערע עלילה; און איר וועט ידע אַז נישט אומזיסט [ללא סִבָה טִבְעִית] האָבּ איך עשׂה אַלע וואָס איך האָבּ עשׂה אין איר, אמר אֲדֹנָי ה'.