יחז13

1 און דאָס דבַר-ה' איז געווען צו מיר, אַזוי צו אמר: 2 בֶּן אָדָם, זאָג נביאות אויף די נביאים פוּן ישׂראל וואָס זאָגן נביאות, און זאָלסט אמר צו די נביאים פוּן זייער אייגענעם לֵב: שמע! דאָס דבר-ה': 3 אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': וויי צו די נביאים הַנְּבָלִים [נָבָל] וואָס הלך נאָך זייער רוּחַ, און נאָך וואָס זיי האָבּן נישט ראה! 4 אַזוי ווי שֻעָלִים [שוּעָל] אין חורבות זייַנען געווען דייַנע נביאים, ישׂראל. 5 איר נישט זייַט עלה אין די פּרצוֹת [פֶּרֶץ], און נישט גָּדר אַ גָדֵר אַרוּם דעם בּית ישׂראל, צו עמד אין מלחמה אין יוֹם ה'. 6 זיי האָבּן חזה שָוְא און קֶסֶם פוּן כָּזָב, זיי וואָס אמר: ה' האָט אמר, ווען ה' האָט זיי נישט שלח ; נאָך זיי יחל פאר די מקיים פון [זייער] דבר! 7 האָט איר דען נישט אַ מַחֲזַה שָוְא חזה, און מִקְסַה כָּזַב אמר? און איר אמר: ה' האָט אמר, ווען איך האָבּ נישט דבר. 8 דעריבער האָט אֲדֹנָי ה' אַזוי אמר: ווייַל איר האָט דבר שָוְא און חזה כָּזָב, דעריבער הִנֵּה, איך קום אויף אייַך, אמר אֲדֹנָי ה'. 9 און מייַן יָד וועט זייַן אויף די נביאים וואָס חזה שָוְא און קסם כָּזָב; אין דעם סוֹד פוּן עַמִּי וועלן זיי נישט זייַן, און אין דעם כְּתָב פוּן דעם בּית ישׂראל וועלן זיי נישט כתב ווערן, און אין אַדְמַת ישׂראל וועלן זיי נישט בוא ; און איר וועט ידע אַז איך בין אֲדֹנָי ה'. 10 ווייַל און בּאווייַל זיי האָבּן הטעה [טעה] עַמִּי, אַזוי צו אמר: שלום! ווען קיין שלום איז נישטא; ווען אַ חַיִץ איז בנה, און הנה! זיי טוח עס מיט תָּפֵל; 11 אמר צו די וואָס טוח מיט תָּפֵל עס וועט נפל; עס וועט זיין גֶשֶם שטף, און איר, האגלשטיינער, וועט נפל, און אַ רוּחַ סְעָרוֹת וועט בקע. 12 און הִנֵּה ווען די קיר נפל, צי וועט נישט אמר ווערן צו אייַך: וווּ איז דאָס טִיחַ וואָס איר האָט טוח? 13 דעריבער האָט אֲדֹנָי ה' אַזוי אמר: יאָ, איך וועל בקע רוּחַ סְעָרוֹת אין מייַן חֵמָה, און אַ גֶשֶם שטף וועט זייַן אין מייַן אף, און האָגלשטיינער אין חֵמָה, צו כלה. 14 און איך וועל הרס די קיר וואָס איר האָט טוח מיט תָּפֵל, און וועל זי נגע צו הָאָרֶץ, און איר יְסוֹד וועט גלה ווערן; און זי וועט נפל, און איר וועט כלה ווערן דערין; און איר וועט ידע אַז איך בין ה'. 15 און איך וועל כלה מייַן חֵמָה אויף דער קיר, און אויף די וואָס האָבּן זי טוח מיט תָּפֵל; און איך וועל אמר צו אייַך: אֵין די קיר, און אֵין די וואָס האָבּן זי טוח, 16 די נביאים פוּן ישׂראל וואָס זאָגן נביאות אויף ירושלים, און חזה איר אַ חֲזוֹן פוּן שלום, ווען אֵין שלום, אמר אֲדֹנָי ה'. 17 און דו בֶּן אָדָם, שׂים דייַן פּנים צו די בּנוֹת פוּן עַמְּךָ וואָס זאָגן נביאות פוּן זייער אייגענעם לֵב, און זאָג נביאות אויף זיי, 18 און זאָלסט אמר: אַזוי האָט אמר אֲדֹנָי ה': וויי צו די וואָס תפּר אָן כֶּסֶת אויף כּל אַצִּיל פוּן יָד, און עשׂה מִסְפָּחָה אויפן קאָפּ פוּן כָּל קוֹמָה, כּדי נפשות צו צוד! די נפשות טוּט איר צוד בּייַ עַמִּי, און נאָך אייַך אייַער נפשות טראכטן צו דערהאלטן. 19 און איר האָט מיך חלל בּייַ עַמִּי פאַר שֹׁעַל שׂעֹרים, און פאַר פְּתוֹת לֶחֶם, צו מאַכן מות נפשות וואָס דאַרפן נישט מות, און צו לאָזן לעבּן נפשות וואָס דאַרפן נישט לעבּן, מיט וואָס איר כזב צו עַמִּי, די צוהערער פוּן כזב. 20 דעריבער האָט אֲדֹנָי ה' אַזוי אמר: הִנֵּה, איך בין אנטקעגנדיק אייַערע כּסתות [כֶסֶת] וואָס איר צוד דערמיט די נפשות ווי פֹרחֹת [פרח, פויגלען], און איך וועל זיי קרע פוּן אייַערע זרוֹעַ , און וועל שלח די נפשות וואָס איר צוד--נפשות ווי פֹרחֹת [פרח, פויגלען]. 21 און איך וועל קרע אייַערע מִסְפָּחָה, און וועל נצל עַמִּי פוּן אייַער יָד, און זיי וועלן מער נישט זייַן ווי מְצוּדָה אין אייַער יָד; און איר וועט ידע אַז איך בין ה'. 22 ווייַל איר האָט מיט שֶקֶר הכאה [כאה] דאָס לֵב פוּן דעם צדיק, ווען איך האָבּ אים נישט הכאה און איר האָט חזק די יד פוּן דעם רָשע זיך נישט צו שוב פוּן זייַן דֶּרֶךְ הָרָע, אַז מע זאָל אים לאָזן לעבּן; 23 דעריבער וועט איר מער שָוְא נישט חזה, און קֶסֶם נישט קסם; און איך וועל נצל עַמִּי פוּן אייַער יָד; און איר וועט ידע אַז איך בין ה'.