שמו34

1 און ה' האט אמר צו משהן: פסל דיר אויס 2 לוחות אבנים אזוי ווי די ראשונים, און איך וועל כתב אויף די לוחות די דברים וואס זיינען געווען אויף די לוחות הראשונים, וואס דו האסט שבר. 2 און זיי כון אין דער בוקר, און עלה אין דער בוקר אויפן הר סיני, און נצב זיך פאר מיר דארטן אויפן ראש ההר. 3 און קיין איש זאל נישט עלה מיט דיר, און קיין איש זאל גם נישט ראה ווערן אויפן כל ההר; אפילו די צאן און די בקר זאלן זיך נישט רעה אקעגן יענעם הר. 4 האט ער פסל 2 לוחות אבנים אזוי ווי די ראשונים; און משה האט זיך שכם אין דער בוקר, און איז עלה אויפן הר סיני, אזוי ווי ה' האט אים צוה, און ער האט לקח אין ידו די 2 לוחות אבנים. 5 און ה' האט ירד אין דעם ענן; און ער האט זיך יצב מיט אים דארטן; און ער האט קרא דעם שם ה'. 6 און ה' איז עבר פאר זיין פנים, און האט קרא: ה', ה' א-ל רחום וחנון ארך אפים ורב-חסד ואמת. 7 נצר חסד לאלפים, נשׂא עוון ופשע וחטאה ונקה לא ינקה, פקד עוון אבות על-בנים ועל-בני-בנים על 3טן און על 4טן. 8 האט משה זיך מהר און קדד צו ארצה, און זיך שחה. 9 און ער האט אמר: אויב, נא, איך האב מצא חן אין דיינע אויגן, אדוני, זאל, נא, אדוני הלך צווישן אונדז, ווייל עם קשה-עורף איז דאס; און זאלסט סלח עווננו און חטאתנו, און אונדז מאכן פאר דיין נחלה. 10 האט ער אמר: הנה, איך כרת ברית ; נגד כל עמך וועל איך עשה נפלאות וואס זיינען נישט ברא געווארן אויף דער כל הארץ, און צווישן כל גוים; און דאס כל העם, וואס דו ביסט צווישן אים, וועט ראה די מעשה ה' וואס איך עשה מיט דיר, אז זי איז נורא. 11 שמר! דיר וואס איך צוה דיר היום; הנני, איך גרש פון פאר דיר דעם אמורי, און דעם כנעני, און דעם חתי, און דעם פרזי, און דעם חוי, און דעם יבוסי. 12 שמר! זיך, זאלסט נישט כרת ברית דעם יושב הארץ וואס דו בוא אין איר, כדי ער זאל נישט זיין פאר א מוקש צווישן דיר. 13 ווייל זייערע מזבחות זאלט איר נתץ, און זייערע מצבות זאלט איר שבר, און זייערע אשרה זאלט איר כרת . 14 ווייל לא זיך שחה צו אן א-ל אהר, ווייל ה': שמו איז קנא, אן א-ל קנא איז ער. 15 טאמער וועסטו כרת א ברית די יושב הארץ, און זיי וועלן זיין זנה צו זייערע אלוקים, און זבח צו זייערע אלוקים, וועלן זיי דיך קרא, און וועסט אכל פון זייער זבחים; 16 און וועסט לקח פון זייערע בנות פאר בניך, און זייערע בנות וועלן זיין זנה צו זייערע אלוקים, און וועלן זנה דיינע בנים צו זייערע אלוקים. 17 קיין אלוקי מסכה זאלסטו דיר נישט עשה. 18 דעם חג מצות זאלסטו זיין שומר איבער: 7 ימים זאלסטו אכל מצות, אזוי ווי איך האב דיר צוה, אין דער מועד אין חודש אביב, ווייל אין חודש אביב ביסטו יצא פון מצרים. 19 איטלעכס וואס עפנט דעם רחם געהערט צו מיר; און פון כל דיין מקנה זאלסטו געבן אויס דעם זכר, דעם פטר פון שור און שה. 20 און דעם פטר פון א חמור זאלסטו פדה מיט א שה ; און אויב דו וועסט נישט פדה, זאלסטו אים ערף. כל בכור פון בניך זאלסטו פדה. און מע זאל זיך נישט ווייזן פאר מיר מיט ריקם. 21 6 ימים זאלסטו עבד, און אויפן 7טן יום זאלסטו שבת; אפילו אין חריש און אין קציר זאלסטו שבת. 22 און דעם יום-טוב פון חג שבועות זאלסטו דיר עשה, ביי די בכורים פון קציר חטים; און דעם יום-טוב פון חג האסיף ביים תקופה פון שנה. 23 3 מאל אין שנה זאלן כל דיינע זכור זיך ווייזן פאר האדון ה' אלוקי ישראל. 24 ווייל איך וועל ירש די גוים פון פאר דיר, און וועל רחב דיין גבול; און קיינער וועט נישט חמד ארצך, ווען דו עלה זיך ווייזן פאר ה' אלוקיך 3 מאל אין שנה. 25 זאלסט נישט שחט דם פון מיין זבח מיט חמץ, און דאס זבח פון דעם יום-טוב פון חג פסח זאל נישט לון ביז אין דער בוקר. 26 די ראשית בכורי אדמה פון אייך זאלסטו ברענגען אין בית ה' אלוקיך; זאלסט נישט בשל א גדי אין חלב אמו. 27 און ה' האט אמר צו משהן: כתב! דיר די דאזיקע דברים, ווייל לויט די דאזיקע דברים האב איך כתת א ברית מיט דיר און מיט ישראל. 28 און ער איז דארטן געווען מיט ה' 40 יום און 40 לילה; קיין לחם האט ער נישט אכל, און קיין מים האט ער נישט שתה. און ער האט כתב אויף די לוחות די דברי הברית , די עשרת הדברים. 29 און עס איז געווען, אז משה האט ירד פון הר סיני: און די 2 לוחות העדות זיינען געווען אין יד משה, ווען ער האט ירד פון ההר: האט משה נישט ידע, אז די עור פון זיין פנים האט קרן פון זיין דבר מיט אים. 30 און אהרן און כל בני-ישראל האבן ראה משהן, און הנה די עור פון זיין פנים קרן, און זיי האבן מורא געהאט צו נגש צו אים. 31 האט זיי משה קרא, און אהרן, און כל נשיאים פון דער עדה האבן זיך שוב צו אים, און משה האט צו זיי דבר. 32 און דערנאך האבן נגש כל בני-ישראל, און ער האט זיי צוה כל וואס ה' האט מיט אים דבר אויפן הר סיני . 33 און ווי משה האט כלה דבר מיט זיי, האט ער נתן אויף זיין פנים א מסוה. 34 און אז משה איז בוא פאר ה' צו דבר מיט אים, פלעגט ער סור דעם מסוה ביז זיין יצא; און ער פלעגט יצא און דבר צו די בני-ישראל דאס וואס ער איז צוה געווארן. 35 און די בני-ישראל פלעגן ראה דעם פנים פון משהן, אז די עור פנים משה קרן; און משה פלעגט שוב דעם מסוה אויף זיין פנים, ביז ער איז בוא צו דבר מיט אים.