שמו32

1 און ווי העם האט ראה, אז משה בוש זיך ירד פון הר, אזוי האט העם זיך קהל ארום אהרנען, און זיי האבן צו אים אמר: קום! עשה אונדז אלוקים וואס זאל הלך פאר אונדז; מחמת דער דאזיקער איש משה, וואס האט אונדז עלה פון ארץ מצרים, ידע מיר נישט וואס מיט אים איז געווארן. 2 האט אהרן צו זיי אמר: פרק די נזמי הזהב וואס אין די אוזנים פון נשיכם, בניכם, און בנותיכם, און ברענגט צו מיר. 3 האט דאס כל העם פרק פון זיך די נזמי הזהב וואס אין זייערע אוזנים, און געבראכט צו אהרנען. 4 און ער האט לקח פון זייער יד, און האט עס צור מיט א חרט, און האט דערפון עשה אן עגל מסכה ; און זיי האבן אמר: דאס איז אלוקיך, ישראל, וואס האט דיך עלה פון ארץ מצרים. 5 און ווי אהרן האט דאס ראה, אזוי האט ער בנה פאר אים א מזבח, און אהרן האט קרא און אמר: א חג (יום-טוב) צו ה' איז מחר. 6 און זיי האבן זיך שכם אויף מחר, און האבן עלה עולות, און נגש זבח שלמים; און העם האט זיך ישב צו אכל און שתה, און זיי זיינען קום זיך צו צחק. 7 האט ה' דבר צו משהן: הלך! ירד! ווייל שחת געווארן איז עמך, וואס דו האסט עלה פון ארץ מצרים; 8 זיי האבן זיך מהר סור פון הדרך וואס איך האב זיי צוה ; זיי האבן זיך עשה אן עגל מסכה, און האבן זיך שחה צו אים, און זבח צו אים, און אמר: דאס איז אלוקיך, ישראל, וואס האט דיך עלה פון ארץ מצרים. 9 און ה' האט אמר צו משהן: איך האב ראה דאס דאזיקע עם, און הנה עס איז אן עם קשה-עורף; 10 און איצט נוח מיך, און מיין אף וועט חרה אויף זיי, און איך וועל זיי כלה, און וועל דיך עשה פאר א גוי גדול. 11 האט משה חלה פאר ה' אלוקיו, און ער האט אמר: למה, ה', זאל חרה דיין אף אויף עמך, וואס דו האסט יצא פון ארץ מצרים מיט כוח גדול און מיט א יד חזקה? 12 למה זאלן אמר די מצרים, לאמור: צום רעה האט ער זיי יצא, כדי זיי צו הרגען אין די הרים, און זיי צו כלה פון דעם פני האדמה? שוב זיך פון דיין חרון אף, און נחם! פון הרעה צו עמך. 13 זכר! זיך אברהם, און יצחק, און ישראל, עבדיך, וואס דו האסט זיי געשווארן ביי זיך, און האסט צו זיי דבר: איך וועל רבה אייער זרע אזוי ווי די כוכבים פון שמים, און כל הארץ הזאת וואס איך האב אמר, וועל איך נתן צו אייער זרע, און זיי וועלן עס נחל לעולם. 14 האט ה' נחם אויף דעם רעה וואס ער האט דבר צו עשה צו עמו. 15 און משה האט זיך פנה, און האט ירד פון הר, מיט די 2 לוחות העדות אין ידו, לוחות כתב פון זייערע 2 זייטן; פון דער זייט און פון יענער זייט זיינען זיי געווען כתב. 16 און די לוחות זיינען געווען די מעשה פון אלוקים, און דער מכתב איז געווען דער מכתב פון אלוקים, חרת אויף די לוחות. 17 און יהושוע האט שמע דעם קול פון העם אין זיין רֵעַ, און ער האט אמר צו משהן: א קול פון מלחמה איז אין מחנה. 18 האט ער אמר: עס איז נישט א קול פון געשריי פון גבורה, און נישט א קול פון געשריי פון חלושה; א קול פון זינגען איך שמע. 19 און עס איז געווען, ווי ער האט קרב צום מחנה, און האט ראה דאס עגל און די מחולה, אזוי האט חרה דער אף פון משהן, און ער האט שלך פון זיינע יד די לוחות, און האט זיי שבר אונטערן ההר. 20 און ער האט לקח דאס עגל, וואס זיי האבן עשה, און האט שרף אין אש, און טחן ביז וואנען עס איז געווארן דקק, און האט זרה אויפן מים, און נתן שקה די בני-ישראל. 21 און משה האט אמר צו אהרנען: וואס האט דיר דאס דאזיקע עם עשה, וואס דו האסט געבראכט אויף אים א חטאה גדול? 22 האט אהרן אמר: זאל נישט חרה דער אף אדוני; דו ידע העם, אז ער איז אין רע. 23 האבן זיי צו מיר אמר: עשה! אונדז אלוקים וואס זאל הלך פאר אונדז, ווייל דער דאזיקער איש משה, וואס האט אונדז עלה פון ארץ מצרים, ידע מיר נישט וואס מיט אים איז געווארן. 24 האב איך צו זיי אמר: למי זהב, פרק פון זיך; און זיי האבן מיר נתן, און איך האב עס שלך אין אש, און עס איז יצא דאס דאזיקער עגל. 25 און משה האט ראה העם, אז עס איז פרע, ווייל אהרן האט עס לאז פרע, צו שמצה בקמיהם [קוּם]. 26 האט משה זיך עמר אין שער פון מחנה, און האט אמר: מי פאר ה', צו מיר! האבן זיך אסף צו אים כל בני-לוי. 27 און ער האט צו זיי אמר: אזוי האט אמר ה' אלוקי ישראל: שום איטלעכער זיין חרב אויף זיין ירך, עבר! שוב! פון שער צו שער אין מחנה, און הרג! איטלעכער אחיו, און איטלעכער זיין רֵעַ, און איטלעכער זיין קרוב. 28 האבן די בני-לוי עשה אזוי ווי דאס דבר פון משהן, און עס זיינען נפל העם אין יום ההוא ארום 3000 איש. 29 און משה האט אמר: מלא ידכם היום צו ה', ווייל איטלעכער איז געווען אקעגן בנו, און אקעגן אחיו, און כדי אייך היום צו נתן א ברכה. 30 און עס איז געווען אויף מחר, האט משה אמר צום עם: איר האט חטא א חטאה גדול; און איצט וועל איך עלה צו ה', אפשר וועל איך מאכן כפרה בעד אייער חטאת. 31 האט משה זיך שוב צו ה', און האט אמר: אנא, דאס דאזיקער עם האט חטא א חטאה גדולה, און זיי האבן זיך עשה אלוקי זהב. 32 איז, איצט, אויב דו וועסט נשא זייער חטאת, און אויב נישט, מחה מיך, נא, פון דיין ספר וואס דו האסט כתב. 33 האט ה' אמר צו משהן: מי עס האט חטא צו מיר, אים וועל איך מחה פון מיין ספר. 34 און איצט הלך! נחה! דאס דאזיקער עם אהין ווו איך האב דיר דבר; הנה, מלאכי וועט הלך דיר פארויס; נאר אין דעם יום, וואס איך פקד זיך, וועל איך זיך פקד מיט זיי פאר זייער חטאת. 35 און ה' האט נגף העם פאר וואס זיי עשה את העגל, וואס אהרן האט עשה.