שמו17

1 און כל עדת בני-ישראל האט נסע פון מדבר סין אויף זייערע מסע, לויט דעם פי ה', און זיי האבן חנה אין רפידים; און עס איז נישט געווען קיין מים פארן עם צום שתה. 2 און העם האט זיך ריב מיט משהן, און זיי האבן אמר: נתן! אונדז מים, מיר זאלן שתה. האט משה צו זיי אמר: מה-תריבון [ריב] עמדי מה-תנסון [נסה] את-ה'? 3 און העם האט דארטן צמא נאך מים, און העם האט לון אקעגן משהן, און האט אמר: למה זה האסטו אונדז עלה פון מצרים, צו מות מיך און מיינע בנים און מיינע מקנה דורך צמא ? 4 האט משה צעק צו ה', לאמור: וואס זאל איך עשה צו דעם דאזיקן עם? נאך א ביסל און זיי וועלן מיך סקל. 5 האט ה' אמר צו משהן: עבר! פארן עם, און לקח! מיט דיר פון די זקני ישראל; און דיין מטה, וואס דו האסט מיט אים נכה דעם יאור, לקח! אין ידך, און זאלסט הלך. 6 הנני, איך וועל דארטן עמד פאר דיר אויפן צור אין חורב; און זאלסט נכה דעם צור, און עס וועט יצא פון אים מים, און העם וועט שתה. און משה האט אזוי עשה פאר די אויגן פון די זקני ישראל. 7 און ער האט קרא דעם שם פון המקום מסה און מריבה, פון וועגן דעם ריב זיך פון די בני-ישראל, און פון וועגן זייער נסה ה', לאמור: איז ה' פאראן צווישן אונדז אדער נישט? 8 און עמלק איז בוא, און האט לחם מיט ישראל אין רפידים. 9 האט משה אמר צו יהושוען: בחר! אונדז אנשים, און יצא! לחם! מיט עמלק. מחר וועל איך זיך נצב אויפן ראש גבעה, מיט דעם מטה האלוקים אין ידי. 10 האט יהושוע עשה אזוי ווי משה האט אים אמר: צו לחם מיט עמלק. און משה, אהרן, און חור זיינען עלה אויפן ראש גבעה. 11 און עס איז געווען, ווי משה האט רום ידו, אזוי האט גבר געווען ישראל, און ווי ער האט נוח ידו, אזוי האט גבר געווען עמלק. 12 און ידי משה זיינען געווארן כבדים [כבד]; האבן זיי לקח אבן און שום אונטער אים, און ער האט זיך דערויף ישב. און אהרן און חור האבן תמך זיינע ידים, איינער פון דער זייט, און איינער פון דער אנדער זייט; און זיינע ידים זיינען היה אמונה ביז בוא השמש. 13 און יהושוע האט חלש עמלק און עמו מיטן שארף חרב. 14 און ה' האט אמר צו משהן: כתב! דאס אויף פאר א זכרון אין א ספר, און שום עס אין די אוזנים פון יהושוען, אז מחה וועל איך מחה דעם זכר עמלק, פון אונטערן שמים. 15 און משה האט בנה מזבח, און האט קרא שמו ה'-נסי. 16 און ער האט אמר: כי-יד על-כס י-ה, מלחמה איז ביי ה' מיט עמלק פון דור צו דור.