שמו14

1 און ה' האט דבר צו משהן, לאמור: 2 דבר צו די בני-ישראל, זיי זאלן זיך שוב, און חנה פאר פי-החירות, צווישן מגדול און צווישן ים, פאר בעל-צפון; אקעגן אים זאלט איר חנה ביים ים. 3 און פרעה וועט אמר אויף בני-ישראל: זיי זיינען בוך אין ארץ, דער מדבר האט זיי סגר. 4 און איך וועל חזק לב פרעה, און ער וועט זיי רדף; און איך וועל כבד ווערן דורך פרעהן, און דורך זיין כל חיל, און די מצרים וועלן האבן דעת, אז איך בין ה'. און זיי האבן אזוי עשה. 5 איז נגד געווארן מלך מצרים, אז דעס עם איז ברח, און דאס לב פרעהן און פון עבדיו איז הפך געווארן אקעגן דעם עם, און זיי האבן אמר: וואס האבן מיר דא עשה, וואס מיר האבן שלח ישראל פון אונדז צו עבד? 6 האט ער אסר זיין מרכבה, און האט לקח מיט זיך עמו. 7 און ער האט לקח 600 רכב בחר, און כל רכב פון מצרים, און שליש איבער זיי כל. 8 און ה' האט חזק דאס לב פרעה מלך מצרים, און ער האט רדף די בני-ישראל; און די בני-ישראל זיינען יצא מיט א יד רום. 9 און די מצרים האבן זיי רדף, כל סוסים, די מרכבות פון פרעהן, און זיינע פרשים, און זיין חיל, און זיי האבן זיי נשג ווי זיי האבן חנה ביים ים, ביי פי-החירות, פאר בעל-צפון. 10 און ווי פרעה האט זיך קרב, אזוי האבן די בני-ישראל נשא זייערע אויגן, און הנה די מצרים נסע הינטער זיי, און זיי האבן ירא מאד געהאט; און די בני-ישראל האבן צעק צו ה'. 11 און זיי האבן אמר צו משהן: צי ווייל קיין קברים זיינען נישטא אין מצרים, האסטו אונדז לקח צו מות אין דער מדבר? וואס האסטו דא עשה צו אונדז, אונדז יצא פון מצרים? 12 איז דאס נישט דאס דבר וואס מיר האבן דבר צו דיר אין מצרים, לאמור: חדל זיך פון אונדז, און לאמיר עבד מצרים? ווייל בעסער פאר אונדז צו עבד מצרים, איידער מיר זאלן מות אין דער מדבר. 13 האט משה אמר צום עם: איר זאלט נישט מורא האבן; יצב! און ראה די ישועה פון ה' וואס ער וועט אייך היום עשה; ווייל ווי איר ראה היום די מצרים, וועט איר זיי עד עולם מער ווידער נישט ראה. 14 ה' וועט מלחמה האלטן פאר אייך, און איר וועט חרש. 15 און ה' האט אמר צו משהן: וואס צעק צו מיר? דבר צו די בני-ישראל, זיי זאלן נסע. 16 און דו רום דיין מטה, און נטה ידך אויפן ים, און בקע אים, און די בני-ישראל וועלן בוא אין מיטן ים אויף יבשה. 17 און איך, הנני, איך חזק דאס לב מצרים, און זיי וועלן בוא נאך זיי; און איך וועל כבד ווערן דורך פרעהן, און דורך זיין כל חיל, דורך זיינע מרכבות, און דורך זיינע פרשים. 18 און די מצרים וועלן האבן דעת אז איך בין ה', ווען איך ווער כבד דורך פרעהן, דורך זיינע מרכבות , און דורך זיינע פרשים. 19 און דער מלאך האלוקים וואס איז הלך פאר דער מחנה פון ישראל, האט נסע און איז הלך פון הינטער זיי; און דער עמוד ענן האט נסע פון פאר זיי, און האט זיך עמד הינטער זיי; 20 און ער איז בוא צווישן דער מחנה מצרים, און צווישן דער מחנה ישראל; און דארטן איז געווען דער ענן און די חשך און דא האט ער אור די לילה; און איינע האט נישט קרב צו דער אנדערער די כל לילה. 21 און משה האט נטה ידו אויפן ים, און ה' האט געטריבן דעם ים מיט א רוח קדים עז כל הלילה, און שום דעם ים פאר חרבה, און המים האבן זיך בקע. 22 און די בני-ישראל זיינען בוא אין מיטן ים אויף יבשה; און המים זיינען זיי געווען א חומה פון זייער ימין און פון זייער שמאל. 23 און די מצרים האבן רדף, און כל סוס פרעהן, זיינע מרכבות, און זיינע פרשים, זיינען בוא נאך זיי אין מיטן ים. 24 און עס איז געווען אין דער אשמורה פון בוקר, האט ה' שקף אויף דער מחנה מצרים דורך עמוד אש און ענן, און ער האט המם די מחנה פון מצרים. 25 און ער האט סור די אופן פון זייערע מרכבות, און זיי נהג מיט כבדות, און די מצרים האבן אמר: לאמיר נוס פון ישראל, ווייל ה' האלט מלחמה פאר זיי מיט מצרים. 26 און ה' האט אמר צו משהן: נטה ידך אויפן ים, און זאלן המים זיך שוב אויף די מצרים, אויף זייערע מרכבות, און אויף זייערע פרשים. 27 האט משה נטה זיין יד אויפן ים, און דער ים האט זיך שוב צו זיין איתן פון די בוקר, און די מצרים זיינען אים נוס אנטקעגן; און ה' האט נער די מצרים אין מיטן ים. 28 און המים האבן זיך שוב, און האבן כסה די מרכבות, און די פרשים: דעם כל חיל פון פרעהן, וואס איז בוא נאך זיי אין ים; נישט שאר פון זיי עד אחד. 29 און די בני-ישראל זיינען הלך אין מיטן ים אויף יבשה און המים זיינען זיי געווען א חומה פון זייער ימין און פון זייער שמאל. 30 און ה' האט אין יענעם יום ישע ישראל פון דער יד פון מצרים, און ישראל האט ראה די מצרים מות אויפן שפה ים. 31 און ישראל האט ראה די יד הגדולה וואס ה' האט עשה אקעגן מצרים, און העם האט מורא געהאט פאר ה', און זיי האבן אמן אין ה', און אין זיין עבד משהן .