דבר5

1 און משה האט קרא כל ישראל, און האט צו זיי אמר: שמע, ישראל, די חוקים און די משפטים וואס איך דבר היום אין דיינע אוזנים, און איר זאלט זיי למד, און זיין שומר איבער זיי צו עשה. 2 ה' אלוקינו האט כרת א ברית מיט אונדז אין חורב. 3 נישט מיט אבותינו האט ה' כרת דעם דאזיקן ברית , נייערט מיט אונדז, מיר, אט די וואס זיינען דא היום כל כולנו חיים. 4 פנים אל פנים האט ה' דבר מיט אייך אויפן הר, פון מיטן אש. 5 איך בין עמד צווישן ה' און צווישן אייך אין יענער עת, אייך צו נגד דאס דבר-ה'; ווייל איר האט מורא געהאט פארן אש, און איר זייט נישט עלה אויפן הר לאמור: 6 אנוכִי ה' אלֹקֶיךָ אשֶׁר הוֹצֵאתִיךָ מֵארץ מִצְריִם מִבית עֲבדים: 7 לֹא-יִהְיֶה לְךָ אלֹקִים אחֵרים עַל-פני. 8 לֹא-תַעֲשֶׂה לְךָ פסֶל כל-תְּמוּנה אשֶׁר בשָּׁמַיִם מִמַּעַל וַאשֶׁר בארץ מִתָּחַת וַאשֶׁר במַּיִם מִתַּחַת לָארץ. 9 לֹא-תִשְׁתַּחֲוֶה לָהֶם וְלֹא תָעָבדם: כִּי אנוכִי ה' אלֹקֶיךָ א-ל קַנא פקֵד עוון אבוֹת עַל-בנים וְעַל-שִׁלֵּשִׁים וְעַל-רבעִים לְשֹׂנאי. 10 וְעֹשֶׂה חֶסֶד לַאלָפים לְאהֲבי וּלְשֹׁמְרי מצותו (מִצְוֹתָי). 11 לֹא תִשָּׂא את-שֵׁם-ה' אלֹקֶיךָ לַשָּׁוְא: כִּי לֹא יְנקֶּה ה' את אשֶׁר-יִשָּׂא את-שְׁמוֹ לַשָּׁוְא. 12 שָׁמוֹר את-יוֹם הַשַּׁבת לְקַדשׁוֹ כַּאשֶׁר צִוְּךָ ה' אלֹקֶיךָ. 13 שֵׁשֶׁת יָמִים תַּעֲבד וְעָשִׂיתָ כל-מְלַאכְתֶּךָ. 14 וְיוֹם הַשְּׁביעִי שַׁבת לַה' אלֹקֶיךָ: לֹא תַעֲשֶׂה כל-מְלָאכָה אתָּה וּבנךָ-וּבתֶּךָ וְעַבדךָ-וַאמָתֶךָ וְשׁוֹרךָ וַחֲמֹרךָ וְכל-בהֶמְתֶּךָ וְגֵרךָ אשֶׁר בשְׁעָריךָ לְמַעַן יָנוּחַ עַבדךָ וַאמָתְךָ כָּמוֹךָ. 15 וְזָכַרתָּ כִּי עֶבד הָיִיתָ בארץ מִצְריִם וַיֹּצִאךָ ה' אלֹקֶיךָ מִשָּׁם ביָד חֲזָקָה וּבזְרועַ נטוּיָה עַל-כֵּן צִוְּךָ ה' אלֹקֶיךָ לַעֲשׂוֹת את-יוֹם הַשַּׁבת. 16 כַּבד את-אביךָ וְאת-אמֶּךָ כַּאשֶׁר צִוְּךָ ה' אלֹקֶיךָ לְמַעַן יַאריכֻן יָמֶיךָ וּלְמַעַן יִיטַב לָךְ עַל הָאדמָה אשֶׁר-ה' אלֹקֶיךָ נתֵן לָךְ. 17 לֹא תִרצָח 18 וְלֹא תִנאף 19 וְלֹא תִגְנב 20 וְלֹא-תַעֲנה ברעֲךָ עֵד שָׁוְא. 21 וְלֹא תַחְמֹד אשֶׁת רעֶךָ וְלֹא תִתְאוֶּה בית רעֶךָ שָׂדהוּ וְעַבדוֹ וַאמָתוֹ שׁוֹרוֹ וַחֲמֹרוֹ וְכל אשֶׁר לְרעֶךָ. 22 די דאזיקע דברים האט ה' דבר צו אייער כל קהל אויפן הר, פון מיטן אש, ענן, און ערפל, אויף א קול גדול און נישט יסף; און ער האט זיי כתב אויף 2 לוחות אבנים, און האט זיי מיר נתן. 23 און עס איז געווען, ווי איר האט שמע דעם קול פון מיטן דער חושך, און דער הר האט בער אין אש, אזוי האט איר קרב צו מיר, כל אייערע ראשי שבטים, און אייערע זקנים, 24 און איר האט צו מיר אמר: זע, ה' אלוקינו האט אונדז באוויזן זיין כבוד און זיין גרויסקייט, און מיר האבן שמע זיין קול פון מיטן אש. היום הזה האבן מיר ראה, ווי אלוקים דבר מיט האדם וחי. 25 און איצט, למה זאלן מיר מות? ווייל דאס דאזיקע האש הגדול וועט אונדז אכל; אויב מיר שמע נאך יסף דעם קול ה' אלוקינו, וועלן מיר מות. 26 ווייל מי כל בשר איז דא, וואס האט שמע קול אלוקים חיים דבר פון מיטן אש, אזוי ווי מיר, און איז געבליבן לעבן? 27 קרב! און שמע! כל וואס ה' אלוקינו וועט אמר, און דו וועסט דבר צו אונדז כל וואס ה' אלוקינו וועט דבר צו דיר, און מיר וועלן שמע און עשה. 28 און ה' האט שמע דעם קול פון אייערע דברים, ווען איר האט דבר צו מיר, און ה' האט צו מיר אמר: איך האב שמע דעם קול פון די דברים פון העם הזה, וואס זיי האבן צו דיר דבר; יטב כל וואס זיי האבן דבר. 29 הלוואי זאל ביי זיי זיין דאס דאזיקע לב זייערס כל הימים, מורא צו האבן פאר מיר, און צו זיין שמור איבער כל מיינע מצוות, כדי עס זאל יטב מיט זיי און מיט זייערע בנים לעולם. 30 הלך! אמר! צו זיי: שוב! אייך אום צו אייערע אוהלים. 31 און דו עמד דא מיט מיר, און איך וועל דיר דבר כל מצוות און די חוקים און די משפטים וואס דו זאלסט זיי למד, אז זיי זאלן עשה אין הארץ וואס איך נתן זיי, עס צו ירש. 32 און איר זאלט זיין שומר איבער צו עשה אזוי ווי ה' אלוקיכם האט אייך צוה, איר זאלט אייך נישט סור ימין אדער שמאל. 33 אויף כל הדרך וואס ה' אלוקיכם האט אייך צוה, זאלט איר הלך, כדי איר זאלט לעבן, און טוב לכם, און איר זאלט ארך ימים זיין אין הארץ וואס איר וועט ירש .