דבר29

1 און משה האט קרא צו כל ישראל, און האט צו זיי אמר: איר האט ראה כל וואס ה' האט עשה פאר אייערע אויגן אין ארץ מצרים צו פרעהן, און צו כל עבדיו, און צו זיין כל הארץ; 2 די מסות [מסה] הגדלות וואס דיינע אויגן האבן ראה, יענע אותות און מופתים הגדלים. 3 ולא-נתן ה' לכם לב לדעת ועינים לראות ואזנים לשמע עד היום הזה. 4 און איך האב אייך הלך 40 שנה דורכן מדבר; אייערע שלמות זיינען נישט בלה געווארן אויף אייך, און דיין נעל איז נישט בלה געווארן אויף דיין רגל. 5 לחם האט איר נישט אכל, און וויין און שכר האט איר נישט שתה; כדי איר זאלט האבן דעת אז איך בין ה' אלוקיכם. 6 און אז איר זייט בוא צו דעם מקום הזה, איז יצא סיחון מלך חשבון, און עוג מלך בשן, אקעגן אונדז אויף מלחמה, און מיר האבן זיי נכה. 7 און מיר האבן לקח ארצם, און האבן עס נתן פאר א נחלה צו די ראובנים, און צו די גדים, און צו דעם 1/2 שבט מנשה. 8 דעריבער זאלט איר זיין שומר איבער די דברי הברית הזאת , און זיי עשה, כדי איר זאלט שׂכל אין כל וואס איר וועט עשה. 9 איר נצב היום כל פאר ה' אלוקיכם, אייערע ראשי שבטים, אייערע זקנים, און אייערע שוטרים, כל איש ישראל, 10 אייערע טף, נשיכם, און דיין גר וואס אין דיין מחנה, פון דיין חטב עציך ביז דיין שאב מים; 11 אז דו זאלסט עבר אין הברית מיט ה' אלוקיך און אין זיין אלה וואס ה' אלוקיך כרת מיט דיר היום; 12 כדי דיך קום היום פאר אן עם צו אים, און ער זאל דיר זיין צום אלוקים, אזוי ווי ער האט דיר דבר, און אזוי ווי ער האט געשווארן צו אבותיך, צו אברהמען, צו יצחקן, און צו יעקבן. 13 און נישט מיט אייך אליין כרת איך דעם דאזיקן ברית און די דאזיקע אלה, 14 נייערט אי מיט דעם וואס עמד דא מיט אונדז היום פאר ה' אלוקינו, אין מיט דעם וואס איז דא נישט פאראן מיט אונדז היום. 15 ווייל איר ידע ווי מיר זיינען ישב אין ארץ מצרים, און ווי מיר זיינען עבר צווישן די גוים וואס איר זייט עבר. 16 און איר האט ראה זייערע שקוצים, און זייערע גלולים עץ און אבן, כסף און זהב, וואס ביי זיי. 17 טאמער איז דא צווישן אייך אן איש, אדער אשה, אדער משפחה, אדער שבט, וואס זיין לב פנה זיך היום פון ה' אלוקינו, צו הלך און עבד די אלוקים פון יענע גוים; טאמער איז פאראן צווישן אייך א שרש וואס פרה ראש און לענה ; 18 און עס וועט זיין, אז ער וועט שמע די דברים פון דער דאזיקער אלה, וועט ער זיך ברך אין לבו, לאמור: שלום וועט זיין צו מיר, ווען איך וועל הלך אין דער שרירות פון מיין לב אזוי ספה הרוה את-הצמאה. 19 וועט אים ה' נישט וועלן סלח, נייערט דער אף ה' און זיין קנאה וועט עשן אויף יענעם איש, און אויף אים וועט רבץ כל האלה וואס הכתבה אין דעם דאזיקן ספר, און ה' וועט מחה שמו פון אונטערן שמים. 20 און ה' וועט אים בדל צום רעה פון כל שבטים פון ישראל, אזוי ווי כל אלות פון הברית וואס הכתבה אין דעם דאזיקן ספר תורה. 21 און דער דור האחרון, בניכם וואס וועלן קום נאך אייך, און דער גר וועט בוא פון אן ארץ רחוקה, וועלן אמר: ווען זיי וועלן ראה די מכות פון דעם דאזיקן ארץ, און אירע תחלאים מיט וואס ה' האט עס חלה געמאכט; 22 אז גפרית און מלח און שרפה, איז איר כל הארץ; נישט זי ווערט זרע, און נישט זי לאזט צמח, און נישט עס עלה אויף איר כל עשב, אזוי ווי די הפך פון סדום, און עמורה, אדמה, און צבויים, וואס ה' הפך אין זיין אף און אין זיין חמה 23 וועלן כל הגוים אמר: על מה האט ה' עשה אזוי צו דעם דאזיקן ארץ? וואס איז דער דאזיקער חרי האף הגדול? 24 און מע וועט אמר: פארוואס זיי האבן עזב הברית פון ה' אלוקי אבותם, וואס ער האט מיט זיי כרת, ווען ער האט זיי יצא פון ארץ מצרים; 25 און זיי זענען הלך און האבן עבד אלוקים אחרים, און זיך שחה צו זיי, אלוקים וואס זיי האבן זיי נישט ידע, און וואס ער האט זיי נישט חלק. 26 און דער אף ה' חרה אויף דעם דאזיקן ארץ, צו בוא דערויף די כל קללה וואס שטייט הכתבה אין דעם דאזיקן ספר. 27 און ה' האט זיי נתש פון ארצם מיט אף, און מיט חמה, און מיט קצף גדול, און האט זיי שלך אין אן ארץ אחרת, אזוי ווי יום הזה. 28 דאס נסתרות איז ביי ה' אלוקינו, נאר דאס נגלות איז פאר אונדז און פאר אונדזערע בנים עד עולם צו עשה כל דברי התורה הזאת.