דבר22

1 זאלסט נישט ראה אחיך שור אדער זיין שה נדח , און זיך עלם פון זיי; שוב זאלסטו זיי שוב צו אחיך. 2 און אויב אחיך איז נישט קרוב פון דיר, אדער דו ידע אים נישט, זאלסטו עס אסף אין ביתך, און עס זאל זיין ביי דיר, ביז אחיך דרש זיך נאך אויף דעם, און וועסט עס אים שוב. 3 און אזוי זאלסטו עשה מיט זיין חמור, און אזוי זאלסטו עשה מיט זיין שמלה, און אזוי זאלסטו עשה מיט כל אבדה פון אחיך, וואס וועט אבד ווערן ביי אים, און דו וועסט עס מצא; טארסט זיך נישט עלם . 4 זאלסט נישט ראה חמור אחיך אדער זיין שור נפל אין דרך, און זיך עלם פון זיי; קום זאלסטו זיי קום אין מיט אים. 5 אויף אן אשָה זאל נישט זיין א כלי פון א גבר, און א גבר זאל נישט לבש א שמלה פון אן אשָה; ווייל אן תועבה ביי ה' אלוקיך איז כל וואס עשה דאס. 6 אז פאר דיר וועט זיך קרא אין דרך א כן צפור אויף ערגעץ אן עץ, אדער אויף הארץ, מיט אפרח אדער ביצים, און די אם רבץ אויף די אפרח אדער אויף די ביצים, זאלסטו נישט לקח די אם אין איינעם מיט די בנים. 7 שלח זאלסטו שלח די אם, און די בנים זאלסטו לקח צו דיר; כדי דיר זאל יטב, און זאלסט ארך ימים זיין. 8 אז דו וועסט בנה א בית חדש, זאלסטו עשה א מעקה צו דיין גג, כדי זאלסט נישט ברענגען דמים אויף ביתך, אז עמיצער וועט נפל נפל פון אים. 9 נישט תזרע (זרע) כרמך כלאים: פן-תקדש המלאה הזרע אשר תזרע (זרע) ותבואה פון דעם כרם. 10 זאלסט נישט חרש מיט א שור און א חמור אין איינעם. 11 לא תלבש (לבש) שעטנז צמר ופשתים יחדו. 12 גדלים תעשה-לך על 4 כנפות פון דיין כסות אשר כסה בה. 13 אז אן איש וועט לקח אן אִשָה, און וועט בוא צו איר, און זי שנא, 14 און ער וועט שום אויף איר אן עלילה, און יצא אויף איר א שם-רע, און אמר: איך האב לקח די דאזיקע אִשָה, און איך האב צו איר קרב, און האב ביי איר נישט מצא קיין בתולים; 15 זאל אבי פון דער נער, און איר אם, לקח און יצא די בתולים פון דער נער צו די זקני העיר השערה. 16 און אבי הנער זאל אמר צו די זקנים: איך האב נתן בתי צו דעם דאזיקן איש פאר אן אִשָה, און ער האט זי שנא; 17 און הנה שום ער אן עלילה, לאמור: איך האב נישט מצא ביי דיין בת קיין בתולים; און דאס זיינען די בתולים פון מיין בת. און זיי זאלן פרש די שמלה פאר די זקני העיר. 18 און די זקנים פון יענער עיר זאלן לקח דעם איש און אים יסר . 19 און זיי זאלן אים ענש 100 כסף, און נתן דעם אב פון דער מיידל; ווייל ער האט יצא א שם-רע אויף א בתולת ישראל. און זי זאל אים בלייבן פאר אן אִשָה; ער יכל זי נישט שלח כל זיינע ימים. 20 אויב נאר די דאזיקע זאך איז אמת, עס זיינען נישט מצא געווארן קיין בתולים ביי דער נער, 21 זאל מען יצא די מיידל צום פתח בית אבי, און די אנשים פון איר עיר זאלן זי סקל מיט אבנים, און זי זאל מות; ווייל זי האט עשה נבלה אין ישראל, זנה צו זיין אין בית אביה און זאלסט בער דאס רע פון צווישן דיר. 22 אז אן איש וועט מצא ווערן שכב מיט אן אִשָה בעולת בעל, זאלן שניהם מות, אי דער איש וואס איז שכב מיט דער אִשָה, אי די אִשָה. און זאלסט בער דאס רע פון ישראל. 23 אז א נער בתולה וועט זיין ארש צו אן איש, און אן איש וועט זי מצא אין עיר, און וועט שכב מיט איר, 24 זאלט איר שניהם יצא צום שער העיר ההוא, און איר זאלט זיי סקל מיט אבנים, און זיי זאלן מות; די נער דערפאר וואס זי האט נישט צעק אין עיר, און דער איש, דערפאר וואס ער האט ענה זיין אשת רֵעַ. און זאלסט בער דאס רע פון צווישן דיר. 25 אויב אבער דער איש וועט מצא הנער המאורשה אין שדה, און דער איש וועט זי חזק, און וועט שכב מיט איר, זאל בלויז מות דער איש וואס איז שכב מיט איר געווען; 26 און דער נער זאלסטו קיין זאך נישט עשה; אין לנער חטא מות ; ווייל אזוי ווי אן איש קום קעגן זיין רֵעַ, און רצח אים נפש, אזוי איז די דאזיקע זאך. 27 ווייל אין שדה האט ער זי מצא; הנער המאורשה האט צעק, ואין מושיע לה 28 אז אן איש וועט מצא א מיידל, א בתולה וואס איז נישט ארש, און ער וועט זי תפש, און וועט שכב מיט איר, און זיי וועלן מצא ווערן, 29 זאל דער איש וואס איז שכב מיט איר, נתן דעם אבי מיידל 50 כסף, און זי זאל אים ווערן פאר אן אִשָה, דערפאר וואס ער האט זי ענה; ער יכל זי נישט שלח כל זיינע ימים.