דניאל9

1 אין 1טן שָנָה פוּן דָריָוֶש בן אַחשוֵרוֹש פוּן זרע מָדַי, וואָס איז געמאַכט געוואָרן אַ מלך איבּער דעם מלכות פוּן די כַּשדים, 2 אין 1טן שָנָה פוּן זייַן מלך, האָבּ איך, דָניאֵל, באמערקט אין די ספרים די מִסְפַּר פוּן די שָנִים וואָס דאָס דבר-ה' איז געווען צו יִרמיָה הנביא , מוזן זיין מקיים פאר די חורבות פוּן ירושָלַיִם 70 שָנָה. 3 אוּן איך האָבּ נתן מייַן פנים צו אֲדֹנָי האלוקים, צו בקש תפילה אוּן תחנונים [תחנון] מיט צום, אוּן שׂק אוּן אפר. 4 אוּן איך האָבּ פלל געווען צו ה' אֱלֹקָי, אוּן האָבּ מיך מתוודה [ידה] געווען, אוּן האָבּ אמר: נא דוּ, אֲדֹנָי הא-ל הגדול והנּוֹרָה, וואָס זייַן שומר איבּער דעם בְּרִית אוּן די חֶסֶד צו די וואָס האָבּן אים אהב, אוּן צו די וואָס זייַן שומר איבּער זייַנע מצוה, 5 מיר האָבּן חטא, אוּן עוה, אוּן רשע אוּן מרד, אוּן זיך סור פוּן דייַנע מצוה אוּן דייַנע משפטים; 6 אוּן מיר האָבּן נישט שמע צו דייַנע עבדים די נביאים, וואָס האָבּן דבר אין דייַן שֵם צו מלכינו, שׂרינו, אוּן אבוֹתֵינוּ, אוּן צו כּל עם הָאָרֶץ. 7 צו דיר, אֲדֹנָי, איז די צדקה, אבּער בֹשׁת הפנים איז צו אונדז ווי ביי היום הזה, צו איש יהודה, אוּן צו די יושבי ירושָלַיִם, אוּן צו כּל ישראל, די קרֹבים אוּן די רחֹקים, אין כּל ארצוֹת וואָס דוּ האָסט זיי נדּח אַהין, פוּן וועגן דער מעל וואָס זיי האָבּן מעל אָן דיר. 8 ה', צו אונדז איז בֹּשׁת הפנים, צו מלכינו, צו שׂרינו, אוּן צו אבוֹתֵינוּ, ווייַל מיר האָבּן חטא צו דיר. 9 בּייַ אֲדֹנָי אלוקינו איז די רחמים אוּן די סלחות [סליחה]; וואָרעם מיר האָבּן מרד אָן אים, 10 אוּן מיר האָבּן נישט שמע צו דעם קוֹל פוּן ה' אֱלֹקֵינוּ, צו הלך אין זייַנע תורות, וואָס ער האָט נתן פאַר אונדז דורך דער יָד פוּן זייַנע עבדים די נביאים. 11 אוּן כּל ישראל האָבּן עבר דייַן תוֹרה, אוּן זיך סור, נישט צו שמע צו דייַן קוֹל, אוּן אויף אונדז איז נתך געוואָרן די אלה
אוּן די שבועה וואָס שטייט כתב אין דער תוֹרה פוּן משה עֶבֶד האלוקים, ווייַל מיר האָבּן חטא צו אים. 12 אוּן ער האָט מקיים געווען זייַן דבר, וואָס ער האָט דבר וועגן אונדז, אוּן וועגן שֹׁפטינו וואָס האָבּן אונדז שפט, צו בּרענגען אויף אונדז רָעָה גדֹלה, וואָס איז נישט געשען אוֹנטערן כּל הַשָמַיִם אַזוי ווי עס איז געשען צו ירושָלַיִם. 13 אַזוי ווי עס שטייט כתב אין דער תוֹרה פוּן משהן, איז דאָס דאָזיקע כּל הָרָעָה בוא אויף אונדז; אָבּער מיר האָבּן נישט חלה פני ה' אֱלֹקֵינוּ, צו זיך שוב פוּן עוננו , אוּן זיך צו שכל אין דייַן אמת. 14 אוּן ה' האָט שקד אויף דעם רָעָה, אוּן האָט עס געבּראַכט אויף אונדז, וואָרעם ה' אלֹקֵינוּ איז צדּיק אין אַלע זייַנע מעשׂים וואָס ער האָט עשׂה אוּן מיר האָבּן נישט שמע זייַן קוֹל. 15 אוּן אַצונד, אֲדֹנָי אֱלֹקֵינוּ, וואָס האָסט יצא דייַן עם פוּן אֶרֶץ מִצרַיִם מיט אַ יָד חזקה, אוּן עשׂה אַ שֵם אַזוי ווי אויף היום הזה -- מיר האָבּן חטא, מיר האָבּן רשע. 16 אֲדֹנָי, לויט אַלע דייַנע צדקֹת, זאָל, נא, זיך שוב דייַן אף אוּן דייַן חֵמָה פוּן דייַן עִיר ירושָלַיִם, דייַן הַר קדש, וואָרעם פוּן וועגן חטאינו, אוּן פוּן וועגן די עונות פוּן אבוֹתֵינוּ, איז ירושָלַיִם אוּן דייַן עם צו חרפה בּייַ אַלע אונדזערע סביבות [סביב]. 17 אוּן אַצונד ,אלֹקֵינוּ, שמע צו די תפילה פוּן דייַן עֶבֶד, אוּן זייַן תחנון, אוּן אור דייַן פנים אויף דייַן מִקְדָּש השמם פוּן וועגן אֲדֹנָי. 18 נטה, אֱלֹקָי, דייַן אֹזֶן, אוּן שמע, פקח דייַנע אויגן, אוּן ראה אונדזערע שמם, אוּן די עִיר וואָס דייַן שֵם ווערט אויף איר קרא, וואָרעם נישט פוּן וועגן צדקֹתינו מאַכן מיר נפל פאַר דיר תחנונינו, נייַערט פוּן וועגן דייַן רחמים הרבּים. 19 אֲדֹנָי, שמע, אֲדֹנָי, סלח, אֲדֹנָי, הִקְשִיב [קשב] אוּן עשׂה, זאָלסט נישט אחר; פוּן דייַנעטוועגן, אֱלֹקָי, וואָרעם דייַן שֵם ווערט קרא אויף דייַן עִיר אוּן אויף זייַן עם . 20 אוּן ווי איך דבר נאָך, אוּן בין פלל, אוּן בין זיך מתוודה [ידה] אויף מייַנע חַטָּאת, אוּן די חַטָּאת פוּן עַמִּי ישראל, אוּן מאך נפל מייַן תחנה פאַר ה' אֱלֹקָי, פוּן וועגן דעם הַר קדש פוּן אֱלֹקַי 21 ווי איך דבר נאָך אין תפלה, אַזוי איז דער איש גַבריאל, וואָס איך האָבּ ראה אין דער חֲזוֹן אין תחלה , יעף אין יעף, אוּן האָט מיך נגע , אַרום דער עת פוּן מִנְחָה עֶרֶב. 22 אוּן ער האָט געגעבּן צו פאַרשטיין [בין], אוּן האָט מיט מיר דבר, אוּן האָט אמר: דָניאֵל, איך בין אַצונד יצא דיך צו שׂכל אין בִּינָה. 23 בּייַם תחלה פוּן דייַן תחנון איז יצא אַ דבר, אוּן איך בין בוא עס צו נגד, וואָרעם דוּ בּיסט חמודה ; דעריבּער בּאַטראַכט דאָס דבר, אוּן פאַרשטיי די מראה. 24 70 שבוע זייַנען חתך געוואָרן אויף דייַן עם אוּן אויף דייַן עִיר קדש, כדי צו כלה דעם פּשע, אוּן תמם חטאות, אוּן כפר עָוֹן , אוּן בּרענגען צדק עֹלמים , אוּן חתם חֲזוֹן אוּן נביא, אוּן משח דעם קֹדש-קָדשים. 25 אוּן זאָלסט ידע אוּן שׂכל, אַז פוּן
דעם מֹצָא דבר, צו שוב און צו בנה ירושָלַיִם, בּיז דעם משיח נגיד, זייַנען 7 שבוע, אוּן 62 שבוע וועט זי שוב און בנה, מיט רחוב אוּן חרוּץ, אָבּער צוק עתים [עת]. 26 אוּן נאָך די 62 שבוע , וועט כרת ווערן משיח, ואֵין לוֹ ; אוּן די עִיר אוּן דאָס מִקְדָּש וועט שחת הָעָם פוּן אַ נגיד וואָס וועט בוא ; אוּן זייַן סָוף וועט זייַן מיט שטף; אוּן בּיז צום סָוף זיינען מלחמה. שממות זענען נחרץ [חרץ]. 27 אוּן ער וועט גבר בְּרִית מיט רבּים פאַר 1 שבוּעַ; אוּן אַ חצי שבוּע וועט ער שבר זבח אוּן מנחה; אוּן אויף דעם כנף פוּן שקוצים וועט קוּמען דער מְשֹׁמֵם, בּיז אַ כָּלָה און אזש [א כָלָה] וואָס איז חרץ און איז נתך אויף די וואס מאכט שממה .