שמלב3

1 און די מלחמה איז געווען אָרֹךְ צווישן בּית שָאולן און צווישן בּית דָוִדן. און דָוִד איז הלך חזק, און דאָס בּית שָאולן איז הלך שוואכער [דל]. 2 און בּייַ דָוִדן זייַנען ילד געוואָרן בּנים אין חברון, און זיין בכָור איז געווען אַמנוֹן, פון אַחינוֹעמען פון יזרעאל; 3 און דער 2טן פון אים, כִלאָב, פון אַביגַיִל דער אִשָּה פון נָבלן פון כַרמֶל; און דער 3טן, אַבשָלום בּן מעכה בַּת תַלמַי מלך גשור; 4 און דער 4טן, אַדוֹנִיָה בּן חַגיתן; און דער 5טן שפטיָה בּן אביטַלן; 5 און דער 6טן, יִתרעָם בּן עֶגלָהן אֵשֶת דָוִד. די דאָזיקע זייַנען ילד געוואָרן בּייַ דָוִדן אין חברון. 6 און עס איז געווען, ווען די מלחמה איז געווען צווישן בּית שָאולן און צווישן בּית דָוִדן, האָט אַבנֵר זיך חזק אין דעם בּית שָאולן. 7 און שָאול האָט געהאַט א פילֶגֶש וואָס איר שֵם איז געווען רִצפָה בַּת אַיָהן. האָט [אִיש-בּוֹשֶת] אמר צו אַבנֵרן: מַדוּעַ ביסטו בוא צו פילֶגֶש פון אָבִי? 8 האָט אַבנֵרן חרה מאֹד אויף די ווערטער פון אִיש-בוֹשֶתן, און ער האָט אמר: בין איך דען א קאָפּ פון כֶּלֶב פון יהודה? איך עשׂה הַיּוֹם חֶסֶד מיט דעם בּית אָבִיךָ שָאולן, צו זייַנע אחים און צו זייַנע רֵעַ, און איך האָבּ דיך נישט המצא [מצא] אין דער יָד פון דָוִדן, און דו פקד מיר הַיּוֹם פאַר אַן עָוון מיט דער אִשָּה? 9 זאָל אלוקים עשׂה צו אַבנֵרן אַזוי און נאָך מער. אַז אַזוי ווי ה' האָט שבע צו דָוִדן, אַזוי וועל איך אים עשׂה, 10 צו עבר די מלוכה פון בּית שָאול, און קום דעם כִּסֵּא פון דָוִדן איבער ישראל און איבער יהודה, פון דָּן און בּיז בּאר-שבע! 11 און ער האָט מער יכל שוב א דבר צו אַבנֵרן, פון זיין ירא פאַר אים. 12 און אַבנֵר האָט תחת אים שלח מלאכים צו דָוִדן, אַזוי צו אמר: בּייַ וועמען איז אֶרֶץ? אַזוי צו אמר: כרת דייַן בְּרִית מיט מיר, און הנה איז מיין יָד מיט דיר צו סבב צו דיר כּל ישראל. 13 האָט ער אמר: טוֹב, איך וועל כרת מיט דיר א בְּרִית, אָבער אחד זאַך שאל איך פון דיר, אַזוי צו אמר: זאָלסט נישט ראה מיין פנים, סייַדן דו ברענגסט צוגלייַך מִיכל בַּת שָאולן, ווען דו בוא ראה מיין פנים. 14 און דָוִד האָט שלח מלאכים צו אִיש-בּוֹשֶת בּן שָאולן, אַזוי צו אמר: נתן מיר מיין אִשָּה מיכלען, וואָס איך האָבּ ארשׂ צו מיר מיט 100 ערלות פון די פלִשתים. 15 האָט אִיש-בּוֹשֶת שלח , און האָט זי לקח פון דעם אִיש, פון פַלטיאֵל בּן לַיִשן. 16 און איר אִיש איז הלך מיט איר, הלך נאָך איר און בכה בּיז בחורים. האָט אַבנֵר צו אים אמר: הלך! שוב זיך אום; און ער האָט זיך שוב . 17 און אַבנֵר האָט געהאַט א דבר מיט די זקני ישראל, אַזוי צו אמר: פריער האָט איר בקש דָוִדן פאַר מלך איבער אייַך. 18 און אַצונד עשׂה! וואָרעם ה' האָט אמר אויף דָוִדן, אַזוי צו אמר: דורך דער יָד פון דָוִד עבדי וועל איך ישע עַמִּי ישראל פון דער יָד פון די פלִשתים, און פון דער יָד פון אַלע זייערע פייַנט. 19 און אַבנֵר האָט אויך דבר אין די אוזנים פון בּנימין. און אַבנֵר איז אויך הלך צו דבר אין די אוזנים פון דָוִדן אין חברון אַלץ וואָס איז טוב אין די אויגן פון ישראל, און אין די אויגן פון כּל בּית בּנימין. 20 און אַבנֵר איז בוא צו דָוִדן קיין חברון, און 20 אנשים מיט אים. און דָוִד האָט עשׂה פאַר אַבנֵרן און פאַר די אנשים וואָס מיט אים א משתה. 21 און אַבנֵר האָט אמר צו דָוִדן: איך וועל קום און וועל הלך, און איך וועל קבץ צו אֲדֹנִי הַמֶלֶך כּל ישראל, און זיי וועלן כרת מיט דיר א בְּרִית, און וועסט מלך ווי כל דייַן נפש אוה. און דָוִד האָט שלח אַבנֵרן, און ער איז הלך בשלום. 22 און הנה די עבדים פון דָוִדן און יוֹאָב זייַנען בוא פון א גּדוּד, און זיי האָבּן געבראכט מיט זיך רָב שלל ; און אַבנֵר איז שוין נישט געווען בּייַ דָוִדן אין חברון, ווייַל ער האָט אים שלח, און ער איז הלך בשלום. 23 און ווי יוֹאָב און דער כּל צָבָא וואָס מיט אים זייַנען בוא, האָט מען נגד צו יוֹאָבן, אַזוי צו אמר: אַבנֵר בּן נֵרן איז בוא צום מלך, און ער האָט אים שלח, און ער איז הלך בשלום. 24 איז יוֹאָב בוא צום מלך, און האָט אמר: וואָס האָסטו עשׂה ? הנה איז אַבנֵר בוא צו דיר; לָמָּה האָסטו אים שלח, און ער איז הלך און הלך? 25 דו ידע אַבנֵר בּן נֵרן, אַז דיך צו פתה איז ער בוא און געוואָר צו ידע וווּ אויס און וווּ אייַן בּייַ דיר, און געוואָר צו ידע אַלץ וואָס דו עשׂה. 26 און יוֹאָב איז יצא פון דָוִדן, און ער האָט שלח מלאכים נאָך אַבנֵרן, און זיי האָבּן אים שוב פון בּוֹר-סירה; און דָוִד האָט נישט ידע. 27 און ווי אַבנֵר האָט זיך שוב קיין חברון, אַזוי האָט אים יוֹאָב נטה אינעווייניק אין שער, כדי צו דבר מיט אים אין שְלִי, און ער האָט אים דאָרטן נכה אין חֹמֶש, און ער איז מות, פאַר דעם דָּם פון עשהאלן אחִיו. 28 און דָוִד האָט עס דערנאָך שמע און ער האָט אמר: נָקִי בין איך און מיין מלוכה פאַר ה' עַד עוֹלָם פון דעם דָּם פון אַבנֵר בּן נֵרן. 29 זאָל עס חול אויפן קאָפּ פון יוֹאָבן, און אויפן כּל בּית אָבִיו, און זאָל נישט כרת פון בּית יוֹאָב א זוּב און א צָרַע, און דער וואָס חזק זיך אויף א פֶּלֶךְ [שטעקן], און דער וואָס נפל דורכן חֶרֶב און דער וואָס אים חסר לֶחֶם. 30 און יוֹאָב און אַבישַי אָחִיו האָבּן הרג אַבנֵרן פאַר וואָס ער האָט מות אחִיהֶם עשהאלן אין גבעון אין דער מלחמה. 31 און דָוִד האָט אמר צו יוֹאָבן און צו דעם כּל הָעָם וואָס מיט אים: קרע! אייַערע קליידער, און חגר אָן זאק, און ספד פארויס פאַר אַבנֵרן. און המלך דָוִד איז הלך נאָך דער מיטה. 32 און זיי האָבּן קבר אַבנֵרן אין חברון. 33 און דער מלך האָט נשׂא זיין קוֹל, און האָט בכה אויף קבר אַבנֵר, און דאָס כּל הָעָם האָט בכה. און דער מלך האָט קוֹנֵן אויף אַבנֵרן, און האָט אמר: זאָל אַבנֵר שטארבן ווי א נָבַל יָמוּת [מות]? 34 דייַנע הענט זייַנען נישט אסר געווען, און דייַנע רגלים נישט אין קייטן נגש; ווי מע נפל פאַר בּני עולה ביסטו נפל . און דאָס כּל הָעָם האָט יסף בכה אויף אים. 35 און דאָס כּל הָעָם איז בוא צו ברה דָוִדן לֶחֶם ווען עס איז נאָך געווען יוֹם, אָבער דָוִד האָט שבע אַזוי צו אמר: זאָל מיר אלוקים עשׂה אַזוי און נאָך מער, אויב איך וועל טעם לֶחֶם אָדער עפעס וואָס עס איז, איידער די בוא הַשֶמֶש! 36 און דאָס כּל הָעָם האָט נכר, און עס איז יטב אין זייערע אויגן; אַלץ וואָס דער מלך האָט עשׂה איז טוב אין די אויגן פון כּל הָעָם . 37 און דאָס כּל הָעָם און כּל ישראל האָבּן ידע אין יום ההוא, אַז דאָס איז נישט געווען פון מלך, צו מות אַבנֵר בּן נֵרן. 38 און דער מלך האָט אמר צו זייַנע עבדים: אמנם, איר דארפט ידע, אַז א שׂר און גָדוֹל איז נפל היום הזה אין ישראל. 39 און איך בין הַיּוֹם רַךְ, און נאָר-וואָס משח מלך, און די דאָזיקע אנשים, די בּני צרויָהן, זייַנען צו קָשִים פאַר מיר. זאָל ה' שלם דעם שלעכטסטוער לויט זיין רָעָה .