שמלב19

1 האָט דער מלך רגז, און ער איז עלה אין דער עלִיָּה פון השער, און האָט בכה; און ווי ער הלך האָט ער אַזוי אמר: בְּנִי אַבשָלום, בְּנִי, בְּנִי אַבשָלום! הלוואי וואָלט איך מות תחת דיר, אַבשָלום בְּנִי, בְּנִי! 2 איז נגד געוואָרן יוֹאָבן: הנה, דער מלך בכה, און ער אבל אויף אַבשָלומען. 3 און די תשֻעָה אין יום ההוא איז געוואָרן צו אֵבֶל פאַר דעם כּל הָעָם , וואָרעם הָעָם האָט שמע אין יום ההוא, אַזוי צו אמר: דער מלך איז נעצב [עצב] וועגן בְּנוֹ. 4 און הָעָם איז אין יום ההוא זיך התגנב [גנב] בוא אין העִיר, אַזוי ווי דאָס עם גנבעט זיך נכלם [כלם] ווען זיי נוס אין א מלחמה. 5 און דער מלך האָט לאט [לוט] זיין פנים, און דער מלך האָט זעק אויף א קוֹל גדוֹל: בְּנִי אַבשָלום, אַבשָלום בְּנִי, בְּנִי! 6 איז יוֹאָב בוא צום מלך אין בּית, און האָט אמר: האָסט הַיּוֹם בוש דעם פנים פון כּל דייַנע עבדים וואָס האָבּן הַיּוֹם מלט דייַן נפש, און דאָס נפש פון דייַנע בּנים און דייַנע בָּנוֹת, און דאָס נפש פון דייַנע נָשִים, און דאָס נפש פון דייַנע פלגשים , 7 אהב צו האָבּן דייַנע פייַנט, און פייַנט צו האָבּן דייַנע אֹהבים. וואָרעם האָסט הַיּוֹם נגד, אַז בּייַ דיר זייַנען נישטא קיין שָׂרים און קיין עבדים: ווייַל הַיּוֹם ידע איך, אַז ווען אַבשָלום חי , און כֻלָּנוּ זייַנען הַיּוֹם מות , וואָלט דעמאָלט געווען ישר אין דייַנע אויגן. 8 און אַצונד, קוּם! יצא! און דבר צום לֵב פון דייַנע עבדים, וואָרעם איך שבע בּייַ ה', אַז דו יצא נישט, אויב אַן אִיש וועט בּייַ דיר לון הַלַיְלָה! און דאָס וועט דיר זיין רָעָה ווי כּל הָרָעָה וואָס איז בוא אויף דיר פון דייַן נְעוּרים אָן בּיז אַצונד. 9 איז דער מלך קום , און ער האָט זיך ישב אין שער, און דעם כּל הָעָם האָט מען נגד, אַזוי צו אמר: הִנֵּה, דער מלך ישב אין שער. און דאָס כּל הָעָם איז בוא פאַרן מלך. און אַז ישראל איז נוס איטלעכער צו זייַנע אוהלים, 10 האָט דאָס כּל הָעָם אין כּל שבטי ישראל נדון [דין], אַזוי צו אמר: דער מלך האָט אונדז נצל געווען פון דער יָד פון אונדזערע פייַנט, און ער האָט אונדז מלט פון דער יָד פון די פלִשתים, און אַצונד איז ער ברח פון הָאָרֶץ פון וועגן אַבשָלומען. 11 און אַבשָלום, וואָס מיר האָבּן משח איבער אונדז, איז מות אין דער מלחמה, הייַנט לָמָּה החריש [חרש] איר וועגן שוב דעם מלך? 12 און דער מלך דָוִד האָט שלח צו צָדוֹק און צו אביתר די כֹּהנים, אַזוי צו אמר: דבר צו די זקני יהודה, אַזוי צו אמר: לָמָה זאָלט איר זיין די אחרונים צו שוב דעם מלך אין זיין בּית? וואָרעם דאָס דבר כּל ישראל איז בוא צום מלך אין זיין בּית? 13 מייַנע אחים זייט איר, מיין עֶצֶם און מיין בָּשָׂר זייט איר, און לָמָּה זאָלט איר זיין די אחרונים צו שוב דעם מלך? 14 און צו עַמָשאן זאָלט איר אמר: מיין עֶצֶם און מיין בָּשָׂר ביסטו דאָך. זאָל מיר ה' עשׂה אַזוי און נאָך יסף, אויב דו וועסט נישט זיין בּייַ מיר כּל הימים דער שַׂר צָבָא תחת יוֹאָב! 15 און ער האָט נטה דאָס לֵב פון כּל אִיש יהודה אַזוי ווי אִיש אחד. און זיי האָבּן שלח צום מלך: שוב זיך אום דו און כּל דייַנע עבדים. 16 האָט דער מלך זיך שוב, און ער איז בוא ביזן ירדן. און יהודה איז בוא קיין גִלגל צו הלך אנטקעגן דעם מלך, כדי צו העביר [עבר] דעם מלך איבערן ירדן. 17 און שִמְעִי בּן גֵראָן, דער בנימינער, וואָס פון בחורים, האָט מהר און ירד מיט די אִיש יהודה אַנטקעגן דעם מלך דָוִד; 18 און מיט אים 1,000 אִיש פון בּנימין, און ציבאָ נער בּית שָאול, און זייַנע 15 בּנים און זייַנע 20 עבדים מיט אים. און זיי זייַנען צלח אריבער דעם ירדן פאַרן המלך. 19 און דער עֲבָרָה איז עבר, כדי צו עבר דעם בּית המלך , און צו עשׂה וואָס איז הטוֹב אין זייַנע אויגן. איז שִמְעִי בּן גֵראָן נפל פאַרן המלך, ווען ער האָט געוואָלט עבר דעם ירדן. 20 און ער האָט אמר צום מלך: זאָל אֲדֹנִי מיר נישט חשב אַן עָוון, און זאָלסט נישט זכר וואָס דייַן עֶבֶד האָט עוה אין דעם יוֹם וואָס אֲדֹנִי הַמֶלֶך איז יצא פון ירושלים, אַז דער מלך זאָל זיך דאָס שׂום צום לֵב. 21 וואָרעם דייַן עֶבֶד ידע אַז איך האָבּ חטא, און הנה בין איך בוא הַיּוֹם דער רִאשוֹן פון כּל בּית יוסף, צו ירד אנטקעגן אֲדֹנִי הַמֶלֶך. 22 האָט זיך ענה אבישַי בּן צרויָהן, און האָט אמר: זאָל נישט שִמְעִי מות ווערן דערפאַר וואָס ער האָט קלל דעם משיח ה'? 23 האָט דָוִד אמר: מַה לִּי און מיט אייַך, איר בּני צרויָהן, אַז איר זאָלט מיר הַיּוֹם זיין פאַר א שָׂטָן? זאָל הַיּוֹם מות ווערן אַן אִיש פון ישראל? וואָרעם אמנם, און הנה ידע איך אַז הַיּוֹם בין איך מלך איבער ישראל. 24 און דער מלך האָט אמר צו שִמְעִין: וועסט נישט מות. און דער מלך האָט אים שבע . 25 און מפיבוֹשת בּן שָאול האָט ירד אנטקעגן דעם מלך, און ער האָט נישט עשׂה זייַנע רגלים , און נישט עשׂה זייַנע וואָנסע, און זייַנע בגדים נישט כבס, פון דעם יוֹם וואָס דער מלך איז הלך בּיז דעם יוֹם וואָס ער איז בוא בשלום. 26 און עס איז געווען, אַז ער איז בוא קיין ירושלים דעם מלך אנטקעגן, האָט דער מלך צו אים אמר: לָמָּה ביסטו נישט הלך מיט מיר, מפיבוֹשת? 27 האָט ער אמר: אֲדֹנִי הַמֶלֶך, מיין עֶבֶד [ציבאָ] האָט מיך רִמָּה, וואָרעם דייַן עֶבֶד האָט אמר: איך וועל מיר חבש די חמוֹר, און וועל רכב אויף איר, און וועל הלך מיטן מלך; ווייַל דייַן עֶבֶד איז פִסֵּחַ. 28 און ער האָט רגּל אויף דייַן עֶבֶד פאַר אֲדֹנִי הַמֶלֶך, אָבער אֲדֹנִי הַמֶלֶך איז אַזוי ווי מלאך האלוקים; דעריבער עשׂה וואָס איז טוֹב אין דייַנע אויגן. 29 וואָרעם כּל בּית אָבִי איז נישט אנדערש ווי אנשֵי מָוֶת בּייַ אֲדֹנִי הַמֶלֶך, פון דעסט וועגן האָסטו שית דייַן עֶבֶד צווישן די וואָס אכל בּייַ דייַן טיש , און וואָסער רעכט האָבּ איך נאָך, צו מאָל זיך נאָך צו זעק פאַרן המלך? 30 האָט דער מלך צו אים אמר: לָמָּה זאלסטו דבר דייַנע דברים? איך אמר: דו און ציבא זאָלט זיך חלק מיטן שָׂדֶה. 31 האָט מפיבוֹשת אמר צום מלך: זאָל ער אויך דאָס גאנצע לקח, נאָך דעם אַז אֲדֹנִי הַמֶלֶך איז בוא בשלום אין זיין בּית . 32 און בַרזִלַי דער גִלעָדער האָט ירד פון רוֹגלים, און ער איז עבר מיטן המלך צום ירדן, כדי אים צו שלח איבערן ירדן. 33 און בַרזִלַי איז געווען זקן מאֹד, אן אִיש פון 80 שָנָה; און ער האָט כִּלְכֵּל [כול] דעם מלך ווען ער איז שיבה אין מַחֲנַיִם, וואָרעם ער איז געווען אִיש גדוֹל מאֹד. 34 האָט דער מלך אמר צו בַרזלַין: עבר דו מיט מיר, און איך וועל דיך כול בּייַ מיר אין ירושלים . 35 האָט בַרזִלַי אמר צום מלך: ווי פיל נאָך זייַנען די יְמֵי שְנֵי חַיַּי, אַז איך זאָל עלה מיטן המלך קיין ירושלים? 36 איך בין הַיּוֹם אן אִיש פון 80 שָנָה; וועל איך דען ידע צווישן טוֹב און רָע? וועט דען דייַן עֶבֶד טעם וואָס איך וועל אכל און וואָס איך וועל שתה? קען איך דען נאָך שמע דעם קוֹל פון שָרים [שיר] און שָרוֹת [שיר]? און צו וואָס זאָל דייַן עֶבֶד נאָך זיין צו מַשָׂא אויף אֲדֹנִי הַמֶלֶך? 37 מעט קען דייַן עֶבֶד עבר דעם ירדן מיטן המלך; און לָמָּה זאָל מיר המלך גמל די דאָזיקע גמוּלָה? 38 זאָל, נָא, דייַן עֶבֶד זיך שוב , און לאָמיך מות אין מיין עִיר בּייַם קבר אָבִי און אמִּי . אָבער הנה איז דייַן עֶבֶד כִמהָם, זאָל ער עבר מיט אֲדֹנִי הַמֶלֶך, און עשׂה מיט אים וואָס איז טוֹב אין דייַנע אויגן. 39 האָט דער מלך אמר: זאָל כִמהָם עבר מיט מיר, און איך וועל עשׂה פאַר אים וואָס איז טוֹב אין דייַנע אויגן; און אַלץ וואָס דו וועסט בחר פון מיר, וועל איך דיר עשׂה. 40 און דאָס כּל הָעָם איז עבר דעם ירדן, און דער מלך איז עבר. און דער מלך האָט נשק בַרזלַין, און האָט אים ברך. און ער האָט זיך שוב אין זיין היים. 41 און דער מלך איז עבר קיין גִלגל, און כִמהָם איז עבר מיט אים, און דאָס כּל הָעָם יהודה, און אויך א העלפט עַם ישראל, האָבּן עבר דעם מלך. 42 און הנה כּל אִיש ישראל זייַנען בוא צום מלך, און זיי האָבּן אמר צום מלך: מדוּעַ האָבּן דיך גנב אחֵינוּ , די אִיש יהודה, און האָבּן עבר דעם מלך און זיין בּית איבערן ירדן, און כּל אנשי דָוִדן מיט אים? 43 האָבּן כּל אִיש יהודה ענה די אִיש ישראל: ווייַל דער מלך איז אונדז א קרוב. און לָמָּה דען חרה אייַך אויף דער דאזיקער זאַך? האָבּן מיר דען אכל אכל פון דעם המלך? צי איז אונדז נשׂאת נשׂא געוואָרן? 44 האָבּן די אִיש ישראל ענה די אִיש יהודה, און אמר: מיר האָבּן 10 יָדוֹת אין המלך, און מיר זייַנען אויך בילכער אויף דָוִדן פון אייַך, הייַנט מַדוּעַ האָט איר אונדז צו קלל? און איז נישט אונדזער דבר געווען דאָס רִאשוֹן שוב אונדזער מלך? און די דבר פון די אִיש יהודה זייַנען געווען קשה ווי די דבר פון די אִיש ישראל.