שמלב17

1 און אַחיתופל האָט אמר צו אַבשָלומען: לאמיך נָא בחר 12,000 אִיש, און איך וועל קום , און וועל רדף דָוִדן הַלָיְלָה. 2 און איך וועל בוא אויף אים ווען ער איז יָגֵע און רָפֶה פון יָדַיִם , און וועל אים חרד, און דאָס כּל הָעָם וואָס מיט אים וועט נוס, און איך וועל נכה דעם מלך אַליין; 3 און איך וועל שוב צו דיר דאָס כּל הָעָם. אַז אַלע וועלן זיך שוב אָפּהענגיק אויף דער אִיש וואָס דו בקש, וועט דאָס כּל הָעָם זיין אין שלוֹם. 4 איז די זאַך געווען ישר אין די אויגן פון אַבשָלומען, און אין די אויגן פון כּל זקני ישראל. 5 און אַבשָלום האָט אמר: קרא! נָא! חושַי דעם אַרכי, און לאָמיר שמע אויך וואָס אין זיין פּה. 6 איז בוא חושַי צו אַבשָלומען, און אַבשָלום האָט צו אים אמר, אַזוי צו אמר: אַזוי ווי דאָס דאָזיקע דבר האָט אַחיתופל דבר. זאָלן מיר עשׂה לויט זיין דבר אָדער נישט? דבר דו. 7 האָט חושַי אמר צו אַבשָלומען: נישט טוֹבה איז די עצה וואָס אַחיתופל יעץ בּפּעם הזֹאת. 8 און חושַי האָט אמר: דו ידע אָבִיךָ און זייַנע אנשים, אַז זיי זייַנען גבורים, און זיי זייַנען מַר אין נפש , אַזוי ווי א דוֹב שכּוּל אין שָׂדֶה; אויך איז אָבִיךָ אן אִיש מלחמה, און ער וועט נישט לון מיטן הָעָם . 9 הנה! איז ער אַצונד נחבּא [חבא] אין איינער פון די פּחתים [פַּחַת], אָדער אין איינעם פון די מקוֹמֹת; און עס וועט זיין, אַז עמעצער וועט אין זיי נפל אין תְּחִלָּה, און השֹמֵעַ וועט שמע, וועט ער אמר: אַ מַגֵפָה איז געווען צווישן הָעָם וואָס הינטער אַבשָלומען. 10 און אַפילו דער וואָס איז א בּן חַיִל, וואָס זיין לֵב איז אַזוי ווי דאָס לֵב פון אן אַריֵה, וועט מסס מסס ווערן, וואָרעם כּל ישראל ידע אַז אָבִיךָ איז א גִבור, און די וואָס מיט אים זייַנען בּני חַיִל. 11 אָבער איך יעץ אַז אסף זאָל אסף ווערן כּל ישראל ארום דיר, פון דָּן און בּיז באר-שבע, אַזוי ווי דער חוֹל וואָס בּייַם ים לָרֹב, און דו אליין זאָלסט הלך אין קְרָב. 12 און אַז מיר וועלן בוא אויף אים אין איינעם פון די מקוֹמֹת וואָס ער נמצא [מצא] זיך דאָרטן, וועלן מיר זיך נפל אויף אים, אַזוי ווי עס פאלט דער טַל אויף דער אֲדָמָה; און פון אים און פון כּל האנשים וואָס מיט אים, וועט אַפילו איינער נישט יתר. 13 און אַז ער וועט זיך אסף אין עִיר, וועלן כּל ישראל נשׂא צו יענער עִיר חבלים , און מיר וועלן עס סחב אין נחל, בּיז דאָרטן וועט זיך אַפילו א צרוֹר נישט נמצא [מצא]. 14 האָט אמר אַבשָלום און כּל אִיש ישראל: די עצה פון חושַי דעם ארכי איז בעסער ווי די עצה פון אַחיתופלן. וואָרעם ה' האָט באשערט [צוה] צו פרר די עצה הטובה פון אַחיתופלן, כדי ה' זאָל ברענגען דאָס רָעָה אויף אַבשָלומען. 15 און חושַי האָט אמר צו צָדוֹק און צו אביתר די כֹּהנים: אַזוי און אַזוי האָט אַחיתופל יעץ אַבשָלומען און די זקני ישראל, און אַזוי און אַזוי האָבּ איך יעץ. 16 און אַצונד, שלח גיך און נגד דָוִדן, אַזוי צו אמר. זאָלסט נישט לון די לָיְלָה אין די ערבוֹת פון מדבר, אָבער עבר מוזטו עבר, כדי דער מלך און דאָס כּל הָעָם וואָס מיט אים זאָלן נישט בּלע ווערן. 17 און יהונתן און אַחימַעַץ זייַנען עמד אין עֵין-רוֹגֵל, און א שפחה הלך און זיי נגד, און זיי הלך און נגד דעם מלך דָוִדן; וואָרעם זיי האָבּן זיך נישט יכל ווייַזן לבוא [בוא] אין עִיר. 18 האָט זיי א נער ראה, און ער האָט נגד אַבשָלומען. זייַנען זיי ביידע אויף גיך הלך, און זייַנען בוא צו דעם בּית פון אן אִיש אין בּחורים; און ער האָט געהאַט א בְּאֵר אין זיין חֲצֵר, האָבּן זיי ירד אַהין. 19 און די אִשָּה האָט לקח און האָט פרשׂ א מָסָךְ איבער דער עפענונג פון בְּאֵר, און האָט שטח דערויף רִאפוֹת, און קיין זאַך איז נישט געווען נוֹדע [ידע]. 20 און עבדים פון אַבשָלום זייַנען בוא צו דער אִשָּה אין בּית, און האָבּן אמר: וווּ זייַנען אַחימַעַץ און יהונתן? האָט די אִשָּה צו זיי אמר: זיי זייַנען עבר דעם מיכל המים. האָבּן זיי בקש, און האָבּן נישט מצא; און זיי האָבּן זיך שוב קיין ירושלים. 21 און עס איז געווען נאָך זייער הלך, זייַנען זיי עלה פון בְּאֵר, און זייַנען הלך און האָבּן נגד דעם מלך דָוִדן, און זיי האָבּן אמר צו דָוִדן: קום! און עבר גיך דעם מַיִם, וואָרעם אַזוי האָט אַחיתופל יעץ אקעגן אייַך. 22 איז קום דָוִד און דאָס כּל הָעָם וואָס מיט אים, און זיי זייַנען עבר דעם ירדן; ביזן אוֹר פון בֹקֶר האָט עד אחד נישט עדר וואָס איז נישט עבר דעם ירדן. 23 און אַחיתופל האָט ראה אַז זיין עצה איז נישט עשׂה געוואָרן, און ער האָט חבש דעם חֲמוֹר , און איז קום, און איז הלך צו זיין בּית, צו זיין עִיר, און ער האָט צוה צו זיין בּית , און האָט זיך חנק; און ער איז מות, און איז קבר געוואָרן אין דעם קבר פון אָבִיו . 24 און דָוִד איז בוא קיין מַחֲנַיִם; און אַבשָלום איז עבר דעם ירדן, ער און כּל אִיש ישראל וואָס מיט אים. 25 און עַמָשָׂאן האָט אַבשָלום שׂום תחת יוֹאָב איבערן צָבָא. און עַמָשָׂא איז געווען בּן אן אִיש מיטן שֵם יִתרא דער ישראלי, וואָס איז בוא צו אביגַיִל בַּת נחשן, אן אחוֹת פון צרויָה אֵם יוֹאָב. 26 און ישראל און אַבשָלום האָבּן חנה אין אֶרֶץ גִלעָד. 27 און עס איז געווען, ווי דָוִד איז בוא קיין מַחֲנַיִם, אַזוי [האָט] שוֹבי בּן נָחשן, פון רַבָה פון בּני עמּון, און מכיר בּן עַמיאֵלן, פון לוֹ-דבר, און ברזִלַי דער גִלעָדער פון רוֹגלים, 28 געבראכט [נגש] משכּב, און סַף, און ליימענע כלים, און חטּים און שׂעֹרים, און קֶמַח, און קָלִי, און מלא, און עֲדשָים, און געברענטע זאנגען, 29 און דבש, און חֶמְאָה, און צֹאן, און שְפוֹת פון בָּקָר, פאַר דָוִדן און פאַר הָעָם וואָס מיט אים, צו אכל; וואָרעם זיי האָבּן אמר: הָעָם איז רָעֵב און עָיֵף און צָמֵא אין דער מדבּר.