שמלב16

1 און ווי דָוִד איז געווען א ביסל עבר פון שפיץ, און הנה ציבאָ דער נער פון מפיבוֹשתן בוא אים אנטקעגן מיט א צֶמֶד געזאָטלטע [חבש] חמֹרים , און אויף זיי 200 לֶחֶם, און 100 צמוּקָה, און 100 קַיִץ, און א לאָגל ווייַן. 2 האָט דער מלך אמר צו ציבאָן: מָה זייַנען די דאָזיקע בּייַ דיר? האָט ציבאָ אמר: די חמֹרים פאַר דעם בּית המלך צו רכב, און דאָס לֶחֶם און די קַיִץ פאַר די נערים צום אכל, און דער ווייַן צום שתה פאַר דעם יָעֵף אין מדבר. 3 האָט דער מלך אמר: און וווּ איז בּן אֲדֹנֶיךָ? האָט ציבאָ אמר צום מלך: הנה איז ער ישב אין ירושלים, וואָרעם ער האָט אמר: הַיּוֹם וועט מיר דאָס בּית ישראל שוב די מלוכה פון אָבִי. 4 האָט דער מלך אמר צו ציבאָן: הנה, כּל וואָס געהערט צו מפיבוֹשתן איז דייַנס. האָט ציבאָ אמר: איך שחה זיך; לאָמיך מצא חֵן אין דייַנע אויגן, אֲדֹנִי הַמֶלֶך. 5 און ווי דער מלך דָוִד איז בוא בּיז בחורים, און הנה פון דאָרטן יצא אַן אִיש פון דער משפחה פון בּית שָאול, וואָס שמוֹ איז געווען שִמְעִי בּן גֵראָן יצא יצא און קלל . 6 און ער האָט סקל מיט שטיינער אויף דָוִדן, און אויף כּל עבדים פון המלך דָוִדן; און דאָס כּל הָעָם און כּל גבורים זייַנען געווען פון זיין רעכטער זייט און פון זיין לינקער. 7 און אַזוי האָט שִמְעִי אמר, ווען ער האָט קלל: יצא! יצא! אִיש הדּמים און אִיש הבּליּעל! 8 ה' האָט שוב אויף דיר כֹּל דאָס דָּם פון דעם בּית שָאולן, וואָס דו ביסט געוואָרן מלך אויף זיין תּחת , און ה' האָט נתן די מלוכה אין דער יָד פון אַבשָלומען בְּנֶךָ. און הנה ביסטו אין דייַן רָעָה, ווייַל אַן אִיש דּמים ביסטו. 9 האָט אבישַי בּן צרויָהן אמר צום מלך: לָמָּה זאָל דער דאָזיקער הכּלב המֵת קלל אֲדֹנִי הַמֶלֶך? לאָמיך, נָא, עבר, און איך וועל אים דעם קאָפּ סור. 10 האָט דער מלך אמר: מה לִּי וְלָכֶם, בְּנֵי צרויָהן? אויב ער קלל, איז דאָס ווייַל ה' האָט אים אמר: קלל דָוִדן; און ווער קען אמר: מַדוּעַ עשׂה אַזוי? 11 און דָוִד האָט אמר צו אַבישַין און צו כּל זייַנע עבדים: הנה, בְּנִי וואָס איז יצא פון מייַנע מֵעֶה בקש מיין נפש , הייַנט ווי שוין אַצונד דער בנימינער? נוח אים, און זאָל ער קלל , וואָרעם ה' האָט אים אמר. 12 אפשר וועט ה' ראה מיין אויג, און ה' וועט מיר שוב טוֹבה תּחת זיין קללהן היום הזה. 13 און דָוִד און זייַנע אנשים זייַנען הלך אויפן דֶּרֶךְ, און שִמְעִי איז הלך בּצלע ההַר אַקעגן אים, הלך און קלל, און סקל מיט שטיינער אקעגן אים, און עפר מיט עָפָר. 14 און דער מלך און דאָס כּל הָעָם וואָס מיט אים זייַנען בוא עיפים [עָיֵף]; און ער האָט זיך נפש דאָרטן. 15 און אַבשָלום און דאָס כּל הָעָם, די אִיש ישראל, זייַנען בוא קיין ירושלים, און אַחיתופל מיט אים. 16 און עס איז געווען, אַז חושַי דער אַרכי, רֵעֶה דָוִד, איז בוא צו אַבשָלומען, האָט חושַי אמר צו אַבשָלומען: יחי המלך! יחי המלך ! 17 האָט אַבשָלום אמר צו חושַין: איז דאָס דייַן חסד צו דייַן רֵעֶה? לָמָּה ביסטו נישט הלך מיט דייַן רֵעֶה? 18 האָט חושַי אמר צו אַבשָלומען: לֹא! נייַערט וועמען ה' און דאָס דאָזיקע עם און כּל אִיש ישראל האָבּן בחר, צו אים געהער איך, און מיט אים וויל איך ישב. 19 און השֵנִית, וועמען וועל איך עבד? דאָך בּייַ בְּנוֹ; אַזוי ווי איך האָבּ עבד בּייַ אָבִיךָ, אַזוי וועל איך זיין בּייַ דיר. 20 און אַבשָלום האָט אמר צו אַחיתופלן: יהב אייַער עצה וואָס מיר זאָלן עשׂה. 21 האָט אַחיתופל אמר צו אַבשָלומען: בוא צו די פלגשים פון אָבִיךָ, וואָס ער האָט נוח לִשמֹר דאָס בּית. און אַז כּל ישראל וועט שמע, אַז דו האָסט זיך באש בּייַ אָבִיךָ, אַזוי וועלן חזק ווערן די הענט פון כּל וואָס מיט דיר. 22 האָט מען נטה הָאֹהֶל פאַר אַבשָלומען אויפן גָּג, און אַבשָלום איז בוא צו די פלגשים פון אָבִיו פאַר די אויגן פון כּל ישראל. 23 און אַן עצה וואָס אַחיתופל האָט יעץ, איז אין יענע טעג געווען אַזוי ווי אַן אִיש זאָל שאל בּייַ דעם דבר-האלוקים. אַזוי איז געווען כּל עצה פון אַחיתופלן סייַ בּייַ דָוִדן סייַ בּייַ אַבשָלומען.