שמלב15

1 און עס איז געווען נאָך דעם, האָט זיך אַבשָלום עשׂה א מרכּבה און סוּסים, און 50 אִיש וואָס זייַנען רוץ אים פארויס. 2 און אַבשָלום פלעגט זיך שכם, און פלעגט זיך עמד בּייַם דֶּרֶךְ השער; און עס איז געווען, כּל האִיש וואָס פלעגט האָבּן אַ רִיב צו בוא צום מלך פאַר משפט, האָט אַבשָלום קרא צו אים און אמר: פון וואָסער עִיר ביסטו? האָט יענער אמר: פון איינעם פון די שבטים פון ישראל איז דייַן עֶבֶד. 3 האָט אַבשָלום צו אים אמר: ראה! דייַנע טענות זייַנען טוֹבים און נכֹחים, אָבער קיינער פון מלך וועט דיר נישט שמע. 4 און אַבשָלום האָט אמר: הלוואי שׂום מען מיך פאַר אַ שופט אין הָאָרֶץ, און צו מיר זאָל בוא כּל אִיש וואָס האָט אַ רִיב און א משפט; איך וואָלט אים שוין הצדק . 5 און עס איז געווען, ווי אַן אִיש האָט קרב זיך צו שחה צו אים, אַזוי פלעגט ער שלח זיין יָד, און אים חזק, און אים נשק . 6 און אַבשָלום האָט עשׂה אַזוי ווי די דאָזיקע זאַך צו כּל ישראל וואָס פלעגן בוא פאַר משפט צום מלך. און אַבשָלום האָט גנב דאָס לֵב אנשי ישראל. 7 און עס איז געווען צום סָוף פון 40 שָנָה, האָט אַבשָלום אמר צום מלך: לאמיך הלך, נָא, און שלם מיין נדר וואָס איך האָבּ נדר צו ה', אין חברון. 8 וואָרעם א נדר האָט נדר דייַן עֶבֶד ווען איך בין ישב אין גשור אין ארם, אַזוי צו אמר: אויב שוב וועט מיך ה' שוב קיין ירושלים, וועל איך עבד ה'. 9 האָט דער מלך צו אים אמר: הלך בשלום. און ער איז קום , און איז הלך קיין חברון. 10 און אַבשָלום האָט שלח מרגלים אין כּל שבטים פון ישראל, אַזוי צו אמר: ווי איר שמע דעם קוֹל פון שופר, אַזוי זאָלט איר אמר: אַבשָלום איז געוואָרן מלך אין חברון. 11 און מיט אַבשָלומען זייַנען הלך 200 אִיש פון ירושלים, קְרֻאִים וואָס זייַנען הלך אין תֹּם; און זיי האָבּן פון קיין זאַך נישט ידע. 12 און אַבשָלום האָט שלח נאָך אַחיתופל דעם גילוֹני, דעם בעַל-יועץ פון דָוִדן, פון זיין עִיר, פון גילֹה, בעת ער האָט זבח די זבחים. און דער קֶשֶר איז געווען אמיץ, און הָעָם האָט זיך הוֹלֵך [הלך] און רב ארום אַבשָלומען. 13 איז בוא א מגּיד [נגד] צו דָוִדן, אַזוי צו אמר: דאָס לֵב אִיש ישראל איז נאָך אַבשָלומען. 14 און דָוִד האָט אמר צו כּל זייַנע עבדים וואָס מיט אים אין ירושלים: קום! און לאמיר ברח, וואָרעם מיר וועלן נישט האָבּן קיין פְּלֵיטָה פון אַבשָלומען. מהר זיך צו הלך, כדי ער זאָל זיך נישט מהר און נשׂג אונדז, און הִדִּיחַ [נדח] אויף אונדז דאָס רָעָה, און נכה די עִיר מיטן שארף פון חֶרֶב. 15 האָבּן די עבדים פון המלך אמר צום מלך: אַזוי ווי כּל וואָס אֲדֹנִי דער מלך וועט בחר! דאָ זייַנען דייַנע עבדים. 16 איז יצא דער מלך, און זיין כּל בּית נאָך אים. און דער מלך האָט עזב די 10 נָשִים פלגשים לִשמֹר דאָס בּית. 17 און דער מלך איז יצא , און דאָס כּל הָעָם נאָך אים, און זיי האָבּן זיך עמד אין בּית-המרחק. 18 און כּל זייַנע עבדים זייַנען עבר פארבייַ אים; און כּל כרֵתים און כּל פלֵתים, און כּל גַתער, 600 אִיש וואָס זייַנען בוא הינטער אים פון גַת, זייַנען עבר פאַרן פני המלך. 19 האָט דער מלך אמר צו אִתַין פון גַת: צו וואָס זאָלסט דו אויך הלך מיט אונדז? שוּב! זיך אום, און ישב מיט דעם מלך, וואָרעם דו ביסט אַ נכְרי, און אויך ביסטו א גֹּלֶה [גלה] אין דייַן מקוֹם. 20 ערשט נעכטן ביסטו בוא און הַיּוֹם זאָל איך דיך מאַכן נוע צו הלך מיט אונדז, בעת איך אליין הלך וווהין מיר וועט זיך הלך? שוב זיך אום, און שוב אום דייַנע אחים מיט דיר אין חסד און אמת. 21 האָט אִתַי ענה דעם מלך און האָט אמר: אַזוי ווי חי ה', און אַזוי ווי חי אֲדֹנִי הַמֶלֶך, אַז בּלויז אין דעם מקוֹם וווּ אֲדֹנִי הַמֶלֶך וועט זיין, סייַ צום מות סייַ צום חיים, נאָר דאָרטן וועט זיין דייַן עֶבֶד ! 22 האָט דָוִד אמר צו אִתַין: הלך! און עבר! איז אִתַי פון גַת עבר, און כּל זייַנע אנשים, און כּל הטַף וואָס מיט אים. 23 און דאָס כּל הָאָרֶץ האָט בכה אויף א קוֹל גדוֹל, ווען דאָס כּל הָעָם איז עבר; און דער מלך איז עבר דעם נָחַל קִדרון, און דאָס כּל הָעָם איז עבר אקעגן דעם דֶּרֶךְ פון המדבר. 24 און הנה אויך צָדוֹק און כּל לוִיִים מיט אים, נשׂא דעם אָרון בְּרִית האלוקים. און זיי האָבּן יצק דעם אָרון האלוקים און אביתר איז עלה בּיז דאָס כּל הָעָם האָט תמם צו עבר פון העִיר. 25 האָט דער מלך אמר צו צָדוֹקן: שוב אום דעם אָרון האלוקים אין עִיר. אויב איך וועל מצא חֵן אין די אויגן פון ה', וועט ער מיך שוב , און וועט מיך לאָזן ראה אים און זיין נָוֶה. 26 און אויב ער וועט אַזוי אמר: איך חפץ דיך נישט, הִנְנִי, זאָל ער עשׂה מיט מיר אַזוי ווי עס איז טוֹב אין זייַנע אויגן. 27 און דער מלך האָט אמר צו צָדוֹק דעם כהן: הֲרוֹאֶה אַתָּה, שוב זיך אום בשלום אין עִיר, און אַחימַעַץ דייַן בֵּן און יהונתן בֶּן אביתרן, אייַערע ביידנס בָּנִים, מיט אייַך. 28 ראה! איך וועל זיך מהה אין די עֲבָרָה פון מדבר, בּיז עס בוא פון אייַך א דבר מיר צו נגד. 29 און צָדוֹק און אביתר האָבּן שוב דעם אָרון האלוקים קיין ירושלים, און זיי זייַנען דאָרטן ישב. 30 און דָוִד איז עלה פאַר הר-הזֵיתים , עלה און בכה, און זיין קאָפּ איז געווען חפה, און ער איז הלך יָחֵף; און דאָס כּל הָעָם וואָס מיט אים האָבּן חפה איטלעכער זיין קאָפּ, און זיי זייַנען עלה, און עלה און בכה. 31 האָט מען נגד דָוִדן, אַזוי צו אמר: אַחיתופל איז צווישן די וואָס קשר זיך מיט אַבשָלומען. און דָוִד האָט אמר: נָא, ה', סכל די עצה פון אַחיתופלן. 32 און עס איז געווען, ווי דָוִד איז בוא בּיז דעם שפיץ וואָס מע שחה זיך דאָרטן צו אלוקים, און הנה אים קומט אנטקעגן חושַי, דער אַרכי, מיט זיין כֻּתֹּנֶת קרע, און אֲדָמָה אויף זיין קאָפּ. 33 האָט דָוִד צו אים אמר: אַז דו עבר מיט מיר, וועסטו זיין אויף מיר א משּׂא. 34 אָבער אַז דו וועסט זיך אין עִיר שוב , און וועסט אמר צו אַבשָלומען: איך וועל זיין דייַן עֶבֶד, המלך; עֶבֶד אָבִיךָ בין איך געווען פון א מאָל אָן, און אַצונד בין אין דייַן עֶבֶד, וועסטו מיר פרר די עצה פון אַחיתופלן. 35 און מיט דיר זייַנען דאָך דאָרטן צָדוֹק און אביתר די כֹּהנים; איז, איטלעך וואָרט וואָס דו וועסט שמע פון בּית המלך, זאָלסטו נגד צָדוֹק און אביתר די כֹּהנים. 36 הנה! דאָרטן זייַנען דאָ מיט זיי זייערע 2 בּנים, אַחימַעַץ בּן צָדוֹק און יהונתן בּן אביתר, וועט איר דורך זיי מיר שלח איטלעך דבר וואָס איר וועט שמע. 37 און חושַי, רֵעֶה דָוִד, איז בוא אין עִיר, ווען אַבשָלום האָט בוא אין ירושלים.