מלכב9

1 און אֱלִישָע הנביא האָט קרא איינעם פוּן די בּני הַנְּבִיאִים, און האָט צו אים אמר: חגר דייַנע מָתְנַיִם, און לקח דאָס דאָזיקע פַּךְ הַשֶמֶן אין דייַן יָד, און הלך קיין רמת-גִלעָד. 2 און אַז דו וועסט בוא אַהין, ראה זיך אַרום אויף יֵהוא בּן יהוֹשָפָט בּן נמשין; און זאָלסט בוא, און אים קום פוּן צווישן זייַנע אחים , און זאָלסט אים אַרייַנפירן אין א חדר בחדר. 3 און זאָלסט לקח דאָס פַּךְ הַשֶמֶן, און יצק אויף זיין קאָפּ, און אמר: אַזוי האָט ה' אמר. איך האָבּ דיך משח פאַר א מלך איבּער ישראל. און זאָלסט פתח די דֶּלֶת און נוס, און נישט חכה. 4 איז דער נער, דער נער הנביא, הלך קיין רמת-גִלעָד. 5 און ווי ער איז בוא און הִנֵּה די שׂרים פוּן חיל ישב . האָט ער אמר: איך האָבּ א דבר צו דיר, שַׂר. האָט יֵהוא אמר: צו וועמען פוּן אונדז אלעמען? האָט ער אמר: צו דיר, שַׂר. 6 איז ער קום , און ער איז בוא אין בּית. און ער האָט יצק דאָס שֶמֶן אויף זיין קאָפּ, און האָט צו אים אמר: אַזוי האָט אמר ה' אֱלֹקֵי ישראל: איך האָבּ דיך משח פאַר א מלך איבּער הָעָם ה', איבּער ישראל. 7 און זאָלסט נכה דאָס בּית אַחאב דייַן אֲדוֹן, כדי איך זאָל זיך נקם פאַר דעם דָּם פוּן מייַנע עבדים די נביאים, און פאַר דעם דָּם פוּן כּל עבדים פוּן ה', פוּן יד אִיזֶבל. 8 און דאָס כּל בּית אַחאב זאָל אבד; און איך וועל כרת פוּן אַחאבן כּל מַשְתִּין בְּקִיר און עצר און עזב, צווישן ישראל. 9 און איך וועל נתן דאָס בּית אַחאב אַזוי ווי דאָס בּית יָרָבעָם בּן נבטן, און אַזוי ווי דאָס בּית פוּן בַעשא בּן אַחִיהן. 10 און די כּלבים וועלן אכל אִיזֶבלען אין דעם חלק פוּן יזרעאל, און אֵין קֹבֵר . און ער האָט פתח די דֶּלֶת, און איז נוס. 11 און יֵהוא איז יצא צו די עבדים פוּן אֲדֹנָיו; האָט מען צו אים אמר: איז שלוֹם? וועגן וואָס איז דער דאָזיקער משוגענער [שגע] בוא צו דיר? האָט ער צו זיי אמר: איר ידע דאָך דעם אִיש און זיין שִׂיחַ. 12 האָבּן זיי אמר: שקר! נגד אונדז נָא. האָט ער אמר: אַזוי און אַזוי האָט ער דבר צו מיר, אַזוי צו אמר: אַזוי האָט ה' אמר: איך האָבּ דיך משח פאַר א מלך איבּער ישראל. 13 האָבּן זיי מהר און לקח איטלעכער זיין בגד, און שום אונטער אים אויף דער גֶּרֶם הַמַּעֲלוֹת, און זיי האָבּן תקע אין שופר, און אמר: יֵהוא איז מלך! 14 אַזוי האָט יֵהוא בּן יהוֹשָפָט בּן נִמשין קשר אויף יוֹרָמען. און יוֹרָם האָט געהאַט שוֹמֵר רמת-גִלעָד פוּן חַזָאֵל מלך ארם, ער און כּל ישראל. 15 און דער מלך יהוֹרם האָט זיך שוב זיך צו רפא אין יזרעאל פוּן די מכּים וואָס די אַרַמים האָבּן אים נכה, ווען ער האָט לחם מיט חַזָאֵל מלך ארם. און יֵהוא האָט אמר: אויב דאָס איז אייַער נפש, זאָל נישט יצא אַ פָּלִית פוּן עִיר צו הלך צו נגד אין יזרעאל. 16 און יֵהוא האָט זיך רכב, און איז הלך קיין יזרעאל, ווייַל יוֹרָם איז דאָרטן שכב. און אַחַזיָהו מלך יהודה האָט ירד צו ראה יוֹרָמען. 17 און דער צֹפֶה איז עמד אויף דעם מִגְדָּל אין יזרעאל, און ער האָט ראה די שפעה פוּן יֵהואן בּייַ זיין בוא. האָט ער אמר: שפעה ראה איך. האָט יהוֹרם אמר: לקח א רַכָּב און שלח זיי אַנטקעגן, און זאָל ער אמר: איז שלוֹם? 18 איז דער רֹכֵב הסוּס הלך אים אַנטקעגן, און האָט אמר: אַזוי האָט דער מלך אמר: איז שלוֹם? האָט יֵהוא אמר: וואָס לְּךָ און צו שלוֹם? סבב! זיך הינטער מיר. האָט דער צֹפֶה נגד אַזוי צו אמר: דער מַלְאָךְ איז בוא בּיז זיי, אָבער ער שוב זיך נישט צוריק. 19 האָט ער שלח אַ שֵנִי רֹכֵב סוּס. און ער איז בוא צו זיי, און האָט אמר: אַזוי האָט אמר דער מלך: איז שלוֹם? האָט יֵהוא אמר: וואָס לְּךָ און צו שלום? סבב! זיך הינטער מיר. 20 האָט דער צֹפֶה נגד, אַזוי צו אמר: ער איז בוא בּיז צו זיי, אָבער ער שוב זיך נישט צוריק. און דאָס מנהג איז אַזוי ווי דאָס מנהג פוּן יֵהוא בּן נִמשין, וואָרעם ער נהג אַזוי ווי משוגע. 21 האָט יהוֹרם אמר: אסר! האָט מען אסר זיין מרכּבה, און יהוֹרם מלך ישראל און אַחַזיָהו מלך יהודה זייַנען יצא איטלעכער אין זיין מרכּבה, און זייַנען יצא אַנטקעגן יֵהואן, און האָבּן אים מצא אין דעם חֶלְקָה פוּן נָבות דעם יִזרעאלי. 22 און עס איז געווען, ווי יהוֹרם האָט ראה יֵהואן, אַזוי האָט ער אמר: איז שלוֹם, יֵהוא? האָט ער אמר: וואָס פאַר שלוֹם, בּייַ די זנונים פוּן אִמֶּךָ אִיזֶבלען און אירע כשף הרבים. 23 האָט יהוֹרם הפך זייַנע ידים, און איז נוס, און ער האָט אמר צו אַחַזיָהון: מרמה , אַחַזיָהו! 24 און יֵהוא האָט מלא מיט זיין יָד דעם קשת, און האָט נכה יהוֹרמען צווישן זייַנע זרוֹעַ , און די חֵצִי איז אים יצא דורכן לֵב, און ער האָט זיך כרע אין זיין מרכּבה. 25 האָט ער [יֵהוּא] אמר צו בִדקַר זיין שָלִשֹׁה: נשׂא! שלך! אים אין דעם חלקה שָׂדֶה פוּן נָבות דעם יִזרעאלי. וואָרעם זכר ווי איך און דו זייַנען רכב צמדים הינטער אָבִיו אַחאבן, און ה' האָט נשׂה אויף אים די דאָזיקע משׂא: 26 אמנם, איך האָבּ אמש ראה דאָס דָּם פוּן נָבותן, און דאָס דָּם פוּן זייַנע בָּנִים, נְאֻם ה', און איך וועל דיר שלם אין דעם דאָזיקן חלקה, נְאֻם ה'. און אַצונד נשׂא! שלך! אים אין דעם חלקה, אַזוי ווי דאָס דבַר-ה'. 27 און ווי אַחַזיָהו מלך יהודה האָט ראה, אַזוי איז ער נוס דרך בֵּית הַגָּן. אָבער יֵהוא האָט אים רדף, און האָט אמר: נכה אים אויך אויפן מרכּבה. אויף דעם אַרויפגאַנג פוּן גור וואָס לעבן יִבלְעָם. און ער איז נוס קיין מְגִדּוֹ, און איז דאָרטן מות. 28 און זייַנע עבדים האָבּן אים רכב קיין ירושָלַיִם, און האָבּן אים קבר אין זיין קבר לעבן זייַנע אבות אין עִיר דָוִד. 29 און אין 11טן שָנָה פוּן יוֹרָם בּן אַחאבן איז אַחַזיָה געוואָרן מלך איבּער יהודה. 30 און יֵהוא איז בוא קיין יזרעאל. און אִיזֶבל האָט שמע , און זי האָט שום פּוּךְ אויף אירע אויגן, און האָט יטב איר קאָפּ, און שקף דורכן חַלּוֹן. 31 און ווי יֵהוא איז בוא אין שער, אַזוי האָט זי אמר: וואָס שלום, זִמרי, דער הֹרֵג פוּן אֲדֹנָיו? 32 האָט ער נשׂה זיין פנים צום חַלּוֹן, און האָט אמר: ווער איז מיט מיר, ווער? האָבּן שקף צו אים 2 אָדער 3 סריסים. 33 האָט ער אמר: שמט זי. און זיי האָבּן זי שמט; און פוּן איר דָּם האָט נזה אויף דער קיר און אויף די סוּסים. און מע האָט זי רמס. 34 און ער איז בוא, און האָט אכל און שתה, און ער האָט אמר: פקד! נָא, די דאָזיקע הארוּרה [ארר], און קבר זי, וואָרעם א בַּת מֶלֶךְ איז זי. 35 זייַנען זיי הלך זי קבר , אָבער זיי האָבּן מער פוּן איר נישט מצא, ווי בּלויז דעם גֻלְגֹלֶת, און די רגלים , און די כַפּוֹת הידים. 36 האָבּן זיי זיך שוב , און האָבּן אים נגד. האָט ער אמר: דאָס איז דאָס דבר-ה' וואָס ער האָט דבר דורך זיין עֶבֶד אֵלִיָהוּ דעם תִשבי, אַזוי צו אמר: אין דעם חלק פוּן יזרעאל וועלן די כּלבים אכל דאָס בָּשָׂר פוּן אִיזֶבלען. 37 און דער נבלה פוּן אִיזֶבלען וועט זיין אויפן פּני השׂדה פוּן יזרעאל אַזוי ווי מיסט אויפן דֹמֶן, אַז מע וועט קענען אמר: דאָס איז אִיזֶבל.