מלכב5

1 און נַעֲמָן דער שַׂר צָבָא פוּן מלך ארם איז געווען אַן אִיש גָדוֹל בּייַ אֲדֹנָיו, און נשַׂא פָנִים, וואָרעם דורך אים האָט ה' נתן תּשוּעָה צו ארם. און דער אִיש איז געווען א גִבור חיל, אָבער אַ מצוֹרע [צרע]. 2 און די אַרַמים זייַנען יצא אין גְדוּדים, און האָבּן שבה פוּן אֶרֶץ ישראל א נערה קטנה; און זי היה לִפְנֵי אִשָּה פוּן נַעֲמָן. 3 האָט זי אמר צו איר גְּבֶרֶת: הלוואי איז אֲדֹנִי בּייַ דעם נביא וואָס איז אין שומרון; ער וואָלט אים דעמאָלט אסף פוּן זיין צרעת. 4 איז ער בוא און האָט נגד אֲדֹנָיו, אַזוי צו אמר: אַזוי און אַזוי האָט דבר די נערה וואָס פוּן אֶרֶץ ישראל. 5 האָט מלך ארם אמר: הלך! בוא! און איך וועל שלח אַ בריוו [סֵפֶר] צו מלך ישראל. איז ער הלך און ער האָט לקח מיט זיך 10 כּכּר כֶּסֶף, און 6,000 זהב, און 10 חליפה בּגדים [בּגד]. 6 און ער האָט געבראַכט דעם בריוו [סֵפֶר] צו מלך ישראל, אַזוי צו אמר: און אַצונד, ווי דער דאָזיקער בריוו [סֵפֶר] בוא צו דיר, הִנֵּה האָבּ איך דיר שלח מייַן עֶבֶד נַעֲמָנען, זאָלסטו אים אסף פוּן זיין צרעת. 7 און עס איז געווען, ווי מלך ישראל האָט קרא דעם בריוו [סֵפֶר], אַזוי האָט ער קרע זייַנע בּגדים, און האָט אמר: בין איך דען האלוקים צו מות און צו החיוֹת [חיה], אַז דער דאָזיקער שלח צו מיר, צו אסף זיין אִיש צרעת? יאָ, ידע נָא, און ראה, אַז ער מתאנה [אנה] מיט מיר. 8 און עס איז געווען, ווי אֱלִישָע דער אִיש האלוקים האָט שמע אַז מלך ישראל האָט קרע זייַנע בּגדים, האָט ער שלח צום מלך, אַזוי צו אמר: לָמָּה האסטו קרע דייַנע בּגדים? זאָל ער נָא בוא צו מיר, און ער וועט ידע אַז עס איז דאָ א נביא אין ישראל. 9 איז נַעֲמָן בוא מיט זייַנע סוּסים און מיט זייַנע מרכּבות, און האָט זיך עמד פאַר דעם פּתח הבּית אֱלִישָע. 10 האָט אֱלִישָע שלח צו אים א מַלְאךְ, אַזוי צו אמר: הלך, און זאָלסט זיך רחץ 7 מאל אין ירדן , און דייַן בָּשָׂר וועט זיך שוב צו דיר, און וועסט ווערן טהר. 11 האָט נַעֲמָן קצף, און ער איז הלך, און האָט אמר: הִנֵּה, איך האָבּ אמר, יצא וועט ער יצא צו מיר, און וועט זיך עמד און וועט קרא דעם שֵם פוּן ה' אלוקיו, און גוף מיט זיין יָד אויף דעם מקוֹם, און אסף די צרעת [צרע]. 12 זייַנען נישט אַמָנָה און פַרפּר, די נַהֲרוֹת פוּן דמשק בעסער פוּן כּל מַיִם פוּן ישראל? קען איך זיך נישט רחץ אין זיי, און ווערן טהר ? און ער האָט זיך פנה און איז הלך מיט חֵמָה. 13 האָבּן זייַנע עבדים נגש, און האָבּן דבר און צו אים אמר: אָבִי, אַז דער נביא וואָלט דיר דבר א גרויסע זאַך, וואלסטו דען נישט עשׂה ? הייַנט ווי אַז ער אמר דיר נאָר: רחץ! זיך, און ווער טהר? 14 האָט ער ירד און זיך געטוֹבלט [טבל] אין ירדן 7 מאל , אַזוי ווי דאָס דבר פוּן דעם אִיש האלוקים, און זיין בָּשָׂר האָט זיך שוב אַזוי ווי דער בָּשָׂר פוּן א נער קָטֹן, און ער איז געוואָרן טהר. 15 האָט ער זיך שוב צום אִיש האלוקים, ער מיט זיין כּל מַחֲנֶה, און ער איז בוא און האָט זיך עמד פאַר אים, און האָט אמר: הִנֵּה נָא ידע איך אַז נישטא קיין אלוקים אויף דער כּל הָאָרֶץ נאָר בּלויז אין ישראל. און אַצונד, לקח, נָא, בְרָכָה פוּן דייַן עֶבֶד. 16 האָט ער אמר: אַזוי ווי חי ה' וואָס איך עמד פאַר אים, אויב איך וועל לקח! און ער איז פצר צו אים צו לקח, אָבער ער האָט מאן. 17 האָט נַעֲמָן אמר: אויב דאָס נישט, זאָל, נָא, נתן ווערן דייַן עֶבֶד אֲדָמָה, די משא פוּן צֶמֶד פרדים [פרד]; וואָרעם דייַן עֶבֶד וועט מער נישט עשׂה עוֹלָה אָדער זבח צו אלוקים אחרים נאָר בּלויז צו ה'. 18 פאַר דער דאָזיקער זאַך זאָל ה' סלח דייַן עֶבֶד: ווען אֲדֹנִי בוא אין בּית רִמּוֹן זיך דאָרטן צו שחה, און ער איז שען אויף מייַן יָד, און איך וועל זיך שחה אין בּית רִמּוֹן, ווען איך מוז זיך שחה אין בּית רִמּוֹן, זאָל ה' סלח דייַן עֶבֶד אין דער דאָזיקער זאַך. 19 האָט ער צו אים אמר: הלך! בשלום. און ער איז הלך פוּן אים א כִּבְרָה אֶרֶץ. 20 און גֵיחֲזִי, דער נער פוּן אֱלִישָע דעם אִיש האלוקים, האָט אמר: הִנֵּה! האָט אֲדֹנִי חשׂך דעם דאָזיקן נַעֲמָן דעם אַרַמי, צו לקח פוּן זיין יָד דאָס וואָס ער האָט געבראַכט. אַזוי ווי חי ה', אַז איך מוז אים נאָכלויפן [רוץ], און לקח פוּן אים עפעס! 21 און גֵיחֲזִי האָט רדף נַעֲמָנען; און ווי נַעֲמָן האָט ראה עמיצן רוץ נאָך אים, אַזוי איז ער נפל פוּן מרכּבה אים אַנטקעגן, און האָט אמר: איז שלוֹם? 22 האָט ער אמר: שלוֹם. אֲדֹנִי האָט מיך שלח אַזוי צו אמר: הִנֵּה אַקאָרשט אַצונד זייַנען בוא צו מיר 2 נְעָרִים פוּן דעם הר אפרים, פוּן די בּני הַנְּבִיאִים. נתן פאַר זיי, נָא, א כּכּר כֶּסֶף און 2 חֲלִיפָה בּגדים. 23 האָט נַעֲמָן אמר: יאל! לקח 2 כּכּרים. און ער איז פרץ אים, און האָט צור 2 כּכּרים כֶּסֶף אין 2 חָרית, און 2 חֲלִיפָה בּגדים, און נתן צו 2 פוּן זייַנע נְעָרִים, און זיי האָבּן עס נשׂא אים פארויס. 24 און ווי ער איז בוא צום עֹפֶל, אַזוי האָט ער עס לקח פוּן זייער יָד, און פקד אין בּית; און ער האָט שלח די אנשים, און זיי זייַנען הלך. 25 און ער איז בוא און האָט זיך עמד פאַר אֲדֹנָיו. האָט אֱלִישָע צו אים אמר: פוּן וואַנען, גֵיחֲזִי? האָט ער אמר: דייַן עֶבֶד איז אין ערגעץ נישט הלך. 26 האָט ער צו אים אמר: איז נישט מייַן לֵב הלך ווען אן אִיש האָט זיך הפך פוּן זיין מרכּבה דיר אַנטקעגן? איז דאָס א צייַט צו לקח כֶּסֶף, און לקח בּגדים, אָדער זֵיתִים און כּרמים, אָדער צֹאן און בָּקָר, אָדער עבדים און שפחות? 27 דעריבּער זאָל צרעת נַעֲמָן זיך דבק אָן דיר און אָן דייַן זֶרַע לְעוֹלָם. און ער איז יצא פוּן פאַר אים מצוֹרע ווי שֶלֶג.