מלכב19

1 און עס איז געווען, ווי דער מלך חִזקִיָהו האָט עס שמע אַזוי האָט ער קרע זייַנע בּגדים, און זיך כסה מיט זאַק, און ער איז בוא אין בּית ה'. 2 און ער האָט שלח אֶליָקימען וואָס איבערן הַבַּיִת, און שֶבנאָ דעם סֹפֵר, און די זקנים פוּן די כֹּהנים, כסה מיט שַׂקִּים, צו ישַעיָהו הנביא בּן אמוצן. 3 און זיי האָבּן צו אים אמר: אַזוי האָט אמר חִזקִיָהו: יוֹם צָרה און תוֹכֵחָה און נְאָצָה איז היוֹם הזה, וואָרעם די בָּנִים זייַנען בוא צום מַשְבֵּר, און נישטא קיין כוח צו געבערן (ילד). 4 אפשר וועט ה' אלוקיךָ שמע כּל דּבְרֵי רַב-שָקֵהן, וואָס אֲדֹנָיו מלך אשור האָט אים שלח צו חֵרֵף דעם אלוקים חַי, און ער וועט יכח פאַר די דברים וואָס ה' אֱלֹקֶיךָ האָט שמע ; דעריבּער זאָלסטו נשׂא תפילה בְּעַד דעם שְאֵרִית הַנִמְצָאָה [מצא]. 5 און ווי די עבדים פוּן המלך חִזקִיָהון זייַנען בוא צו ישַעיָהון, 6 האָט ישַעיָהו צו זיי אמר: אַזוי זאָלט איר אמר צו אייַער אֲדוֹן: אַזוי האָט ה' אמר: זאָלסט נישט ירא האָבּן פאַר די דברים וואָס דו האָסט שמע מיט וואָס די נְעָרִים פוּן מלך אשור האָבּן מיך גדף. 7 הִנֵּה, איך נתן אַרייַן אין אים אַ רוּחַ, און ער וועט שמע אַ שמוּעָה , און וועט זיך שוב צו זיין אֶרֶץ; און איך וועל הפּלתּיו [אים נפל] דורכן חֶרֶב אין זיין אֶרֶץ. 8 און רַב-שָקֵה האָט זיך שוב , און האָט מצא מלך אשור לחם אויף לִבנָה; וואָרעם ער האָט געהאַט שמע אַז ער האָט נסע פוּן לָכיש. 9 און [סנחרב] האָט שמע אויף תִרהָקָה מלך כוּש, אַזוי צו אמר: הִנֵּה! ער איז יצא צו לחם מיט דיר. און ער האָט ווידער שלח מלאכים צו חִזקִיָהון, אַזוי צו אמר: 10 אַזוי זאָלט איר אמר צו חִזקִיָהון מלך יהודה, אַזוי צו אמר: זאָל נישט יַשִּאךָ [דיך נשא] אֱלֹקֶיךָ, וואָס דו בטח זיך אויף אים, אַזוי צו אמר: ירושלים וועט נישט נתן ווערן אין דער יָד מלך אשור. 11 הִנֵּה! האָסטו שמע וואָס די מלכים פוּן אשור האָבּן עשׂה צו כּל ארצוֹת, זיי צו חרם, און דו ווילסט נצל ווערן? 12 האָבּן די אלוקים פוּן די גּוֹיִם נצל געווען די וואָס מייַנע אבות האָבּן שחת: גוֹזָן, און חרן, און רֶצֶף, אויף בּני-עֶדֶן וואָס אין תלַשָׂר? 13 וווּ איז מלך חַמת, און מלך אַרפַּד, און מלך פוּן דער עִיר ספרוַיִם, פוּן הֵנַע, און עִוָּה? 14 האָט חִזקִיָהו לקח דעם ספרים פוּן דער יָד פוּן די מלאכים, און האָט אים קרא; און ער איז עלה אין בּית ה'; און חִזקִיָהו האָט אים פרשׂ פאַר ה'. 15 און חִזקִיָהו האָט פלל געווען צו ה', און האָט אמר: ה' דו אֱלֹקֵי ישראל וואָס ישב איבּער די כּרובים, דו אַליין ביסט האלוקים איבּער כּל ממלכוֹת פוּן הָאָרֶץ; דו האָסט עשׂה הַשָמַיִם און הָאָרֶץ. 16 נטה! ה', דייַן אֹזֶן, און שמע; פקח, ה', דייַנע אויגן און ראה; און שמע די דברים פוּן סַנחֵריבן וואָס האָט אים שלח צו חרף דעם אלוקים חי. 17 אמנם, ה', די מלכים פוּן אשור האָבּן החריבוּ [חרב] די גּוֹיִם און זייער אֶרֶץ, 18 און זיי האָבּן נתן זייערע אלוקים צום אֵש; וואָרעם זיי זייַנען קיין אלוקים נישט געווען; אָבער בּלויז דאָס מעשׂה פוּן ידים פוּן אָדָם, עץ און אֶבֶן; דעריבּער האָבּן זיי זיי אבד. 19 און אצזונד, ה' אֱלֹקֵינוּ, הוֹשִיעֵנוּ, נָא, פוּן זיין יָד, און זאָלן כּל ממלכוֹת הָאָרֶץ ידע, אַז דו ה' אליין ביסט אלוקים. 20 האָט ישַעיָהו בּן אָמוצן שלח צו חִזקִיָהון, אַזוי צו אמר: אַזוי האָט אמר ה' אֱלֹקֵי ישראל: וואָס דו האָסט פלל געווען צו מיר וועגן סנחרב מלך אשור, האָבּ איך שמע . 21 דאָס איז דאָס דבר וואָס ה' האָט וועגן אים דבר: עס בּוז דיך, עס לעג פוּן דיר די בּתוּלה בַּת צִיון; עס נוע דעם קאָפּ הינטער דיר די בַּת ירושלים. 22 וועמען האסטו חרף און גדף? און אויף וועמען האָסטו דייַן קוֹל רום? יאָ, האָסט נשׂא דייַנע אויגן אין דער הייך אַקעגן דעם קדש ישראל. 23 דורך דייַנע מלאכים האסטו חרף אֲדֹנָי, און אמר: מיט מייַנע רב מרכּבות בין איך צו דער הייך פוּן די הרים עלה, צו די ירכה פוּן לבנון; און איך כרת זייַנע הויכע צעדערן, זייַנע געקליבענע ציפרעסביימער; און איך בוא צו זיין עקסטן מלוֹן, צום וואַלד פוּן זיין כַּרְמֶל. 24 איך האָבּ קור און שתה מַיִם זָרים [זור], און חרב מיט מייַנע פוסטריט כּל נהרות [נָהָר] פוּן מצרים. 25 האסטו דען נישט שמע ? פוּן לאַנג אָן האָבּ איך עס צוגעגרייט, פוּן ימי קדם האָבּ איך עס יצר; אַצונד האָבּ איך עס געבראַכט עס זאָל געשען, כדי צו שאה אויף גלים [גַּל] נצה ערים בצֻרות [בצר]. 26 דעריבּער זייַנען זייערע יושבים קָצֵר, זיי זייַנען חתת און בוש; זיי זייַנען געוואָרן עֵשׂב פוּן שָׂדֶה, און דשא חציר ירק פוּן גּגוֹת [גַּג], און שדפה איידער קמה. 27 אָבער איך ידע דייַן ישב , און דייַן יצא און דייַן בוא , און דייַן רגז קעגן מיר. 28 ווייַל דייַן רגז קעגן מיר און דייַן שַאֲנַן איז עלה אין מייַנע אוזנַיִם; דעריבּער, וועל איך שום מייַן חָח אין דייַן נאָז, און מייַן מֶתֶג אין דייַנע ליפן, און איך וועל דיך שוב אויף דעם דֶּרֶךְ וואָס דו ביסט בוא אויף אים. 29 און דאָס וועט דיר זיין דער אוֹת : איר וועט אכל הייַיאָר סָפִיחַ , און אויפן שֵנִי שָנָה סָחִיש; און אויפן 3טן שָנָה, זרע! און קצר! און נטע כּרמים, און אכל זייער פּרי. 30 און פְּלֵיטָה בּית יהודה וועט ווידער שאר שֹׁרֶשׁ אונטן, און עשׂה פּרי אויבן. 31 וואָרעם פוּן ירושלים וועט יצא אַ שְאֵרִית, און אַ פְּלֵיטָה פוּן הַר צִיון; דאָס קִנְאָה פוּן ה' צבאות וועט דאָס עשׂה. 32 דעריבּער אַזוי האָט ה' אמר אויפן מלך אשור: ער וועט נישט בוא אין דער דאָזיקער עִיר, און נישט הורה [ירה] אַהין אַ חֵץ, און נישט קדם פאַר איר מיט מָגֵן, און נישט שפך איר סֹלְלָה. 33 אויף דעם דֶּרֶךְ וואָס ער איז בוא אויף אים וועט ער זיך שוב , און אין דער דאָזיקער עִיר וועט ער נישט בוא, נְאֻם ה'. 34 און איך וועל גּנן די דאָזיקע עִיר, זי צו ישע, לְמַעַן מיר און לְמַעַן מייַן עֶבֶד דָוִד. 35 און עס איז געווען אין יענער לָיְלָה, איז יצא מלאך ה' און האָט נכה אין מַחֲנֶה אשור 185,000. און אַז מע האָט זיך שכם אין דער בוקר, און הִנֵּה! זיי זייַנען כּל פְּגָרים מֵתִים. 36 און סנחרב מלך אשור האָט נסע, און איז הלך און האָט זיך שוב ; און ער איז ישב אין נינוֵה. 37 און עס איז געווען, ווי ער שחה זיך אין בּית פוּן אלוקיו נסרוך, אַזוי האָבּן זייַנע בָּנִים אַדרַמֶלֶך און שַראֶצֶר אים נכה מיטן חֶרֶב; און זיי זייַנען מלט געוואָרן אין אֶרֶץ אַרָרָט. און בְּנוֹ אֵסַר-חַדון איז געוואָרן מלך אויף זיין תחת .