שמלא9

1 און עס איז געווען אן איש פון בנימין, וואָס שמוֹ איז געווען קיש בּן אביאל בּן צרור בּן בכוֹרת בּן אפיחַ, אן איש א בנימינער, א גִבור חיל. 2 און ער האָט געהאט א בּן, וואָס שמוֹ איז געווען שָאול, בחוּר און טוֹט, און קיינער פון די בְּנֵי-יִשְראל איז נישט געווען שענער פון אים; פון זיין אקסל און ארויף איז ער געווען העכער פון כּל הָעָם . 3 זייַנען פארלארן געוואָרן די אתונות [אָתוֹן] בּייַ קיש אֲבִי שָאולן, און קיש האָט אמר צו בְּנוֹ שָאולן: לקח אקארשט מיט דיר איינעם פון די נערים, און קוּם! הלך! בקש! די אתונות. 4 איז ער עבר דורכן הר פון אפרַיִם און איז עבר דורך אֶרֶץ שָלִשָה, און זיי האָבּן נישט מצא; און זיי זייַנען עבר דורך אֶרֶץ שַעֲלים, און נישטא; און ער איז עבר דורך אֶרֶץ בנימין, און זיי האָבּן נישט מצא. 5 ווי זיי זייַנען בוא אין אֶרֶץ צוף, אַזוי האָט שָאול אמר צו זיין נַעַר וואָס מיט אים: הלך! און לאמיר זיך שוב , ווארעם אָבִי וועט נאָך חדל זיך [דאג] וועגן די אתונות, און וועט דאג וועגן אונדז. 6 האָט ער צו אים אמר: הנה, נא, אן איש אלוקים איז דאָ אין דער דאזיקער עִיר, און דער איש איז כבד; אלץ וואָס ער דבר, בוא בוא. לאמיר אצונד הלך אהין, אפשר וועט ער אונדז נגד וועגן אונדזער דֶּרֶךְ וואָס מיר הלך אויף אים. 7 האָט שָאול אמר צו זיין נַעַר: אָבער הנה, אַז מיר וועלן הלך, וואָס וועלן מיר ברענגען דעם איש? ווארעם דאָס לֶחֶם איז אזל פון אונדזערע כּלים, און א תשוּרה צו ברענגען דעם איש האלוקים איז נישטא; מָה בּייַ אונדז? 8 האָט דער נַעַר יסף ענה שָאולן און האָט אמר: הנה מצא זיך אין מיין יָד א פערטל שקל כֶּסֶף, וועל איך נתן דעם אִיש האלוקים, און ער וועט אונדז נגד אונדזער דֶּרֶךְ. 9 פריִער אין ישראל, האָט אן איש אַזוי אמר, אַז ער איז הלך דרש בּייַ אלוקים: הלך! און לאמיר הלך צום הרֹאֶה; ווארעם דעם נביא פון הַיּוֹם פלעגט מען פריִער קרא הָרֹאֶה. 10 האָט שָאול אמר צו זיין נַעַר: דייַן דבר איז טוֹב; הלך! לאמיר הלך. און זיי זייַנען הלך צו דער עִיר וואָס דארטן איז געווען דער איש האלוקים. 11 ווי זיי עלה דעם מעלה פון עִיר, אַזוי האָבּן זיי מצא מיידלעך [נערות] וואָס יצא צו שאב מַיִם, און זיי האָבּן צו זיי אמר: איז דאָ פאראן הָרֹאֶה? 12 האָבּן זיי ענה און אמר: ער איז דאָ, אָן פאר דיר. מהר זיך אצונד, ווארעם הַיּוֹם איז ער בוא אין עִיר, ווייַל הַיּוֹם איז א זֶבַח בּייַם עַם אויף דער בָּמָה. 13 ווי איר בוא ארייַן אין עִיר, אַזוי וועט איר אים מצא, איידער ער עלה אויף דער בָּמָה צו אכל; ווייַל הָעָם אכל נישט בּיז ער בוא, ווארעם ער ברך דאָס זבח, דערנאך אכל די גערופענע . און אצונד עלה! ווארעם גראד הַיּוֹם וועט איר אים מצא. 14 זייַנען זיי עלה צו דער עִיר. זיי בוא אַרייַן אין עִיר, און הנה שמואל יצא אקעגן זיי, כדי עלה אויף דער בָּמָה. 15 און ה' האָט גלה צו אֹזֶן שמואל 1 טאָג פאר בוא שאול, אַזוי צו אמר: 16 מחר אין דער צייַט וועל איך שלח צו דיר אן איש פון אֶרֶץ בנימין, זאלסטו אים משח פאר א נגיד איבער עַמִּי ישראל, און ער וועט ישע עַמִּי פון דער יָד פון די פלשתים, ווארעם איך האָבּ ראה עַמִּי, ווייַל זיין געשריי איז בוא צו מיר. 17 און ווי שמואל האָט ראה שָאולן, אַזוי האָט ה' ענה צו אים: הנה האיש וואָס איך האָבּ דיר אמר: דער דאזיקער וועט עצר אויף עַמִּי. 18 און שָאול האָט נגש צו שמואלן אין מיטן שער, און האָט אמר: נגד מיר, נא, וווּ איז דאָ דאָס בּית הָרֹאֶה? 19 האָט שמואל ענה צו שָאולן און האָט אמר: איך בין הָרֹאֶה; עלה מיר פארויס צו דער בָּמָה, און איר וועט אכל מיט מיר הַיּוֹם, און אין דער בוקר וועל איך דיך שלח, און כּל וואָס אויף דייַן לֵב וועל איך דיר נגד. 20 די אתונות וואָס זייַנען בּייַ דיר פארלאָרן שוין הַיּוֹם 3 טעג, אויף זיי זאלסטו נישט שום דייַן לב, ווארעם זיי זייַנען מצא געוואָרן. און צו וועמען איז כּל חֶמְדַּת ישׂראל, אויב נישט צו דיר און צו כּל בּית אָבִי? 21 האָט ענה שָאול און האָט אמר: בין איך נישט פון בנימין, פון די קלענסטע שבטים פון ישראל, און מיין משפחה די מינדסטע פון כּל משפחות פון שבט בנימין? און לָמָּה דבר צו מיר אזא זאַך? 22 האָט שמואל לקח שָאולן און זיין נַעַר, און ער האָט זיי ארייַנגעבראכט אין לִשְכָּה, און האָט זיי נתן א מקוֹם אויבן אָן פון די קרוּאִים , וואָס זייַנען געווען ארום 30 איש. 23 און שמואל האָט אמר צו דעם טַבָּח: נתן דעם מָנָה וואָס איך האָבּ דיר נתן וואָס איך האָבּ דיר אמר: שום אים בּייַ דיר. 24 האָט דער טַבָח רום דעם שוֹק און וואָס אויף אים, און שום פאר שָאולן, און [שמואל] האָט אמר: הנה איז דאָס שאר צו שום פאר דיר; אכל! ווארעם אויף דער מוֹעֵד איז עס שמר געוואָרן פאר דיר זינט איך אמר איך האָבּ דאָך הָעָם קרא. האָט שָאול אכל מיט שמואלן אין יום ההוא. 25 און זיי האָבּן ירד פון דער בָּמָה אין עִיר; און ער האָט דבר מיט שָאולן אויפן גָּג. 26 און זיי זייַנען שכם; און עס איז געווען, ווי דער שחר איז עלה, אַזוי האָט שמואל קרא צו שָאולן אויפן גָּג, אַזוי צו אמר: קוּם! און איך וועל דיך שלח. איז שָאול קום, און זיי זייַנען ביידע יצא, ער און שמואל, החוּצה. 27 ווי זיי ירד צום קָצֶה עִיר, אַזוי האָט שמואל אמר צו שָאולן: אמר! דעם נַעַר, ער זאָל עבר אונדז פארויס און ער איז עבר; און דו עמד כּיּוֹם! און איך וועל דיך לאזן שמע דאָס דבר-אלוקים.