שמלא30

1 און עס איז געווען, אַז דָוִד און זייַנע אנשים זייַנען בוא אויפן יוֹם השְלִישי קיין ציקלָג, און די עַמָלקים זייַנען פשט אויפן נֶגֶב, און אויף ציקלָג, און זיי האָבּן נכה ציקלָג, און האָבּן זי שׂרף אין אֵש. 2 און זיי האָבּן שבה די נשִים וואָס אין איר, פון קָטֹן בּיז גָדוֹל; זיי האָבּן קיינעם נישט מות, אָבער זיי האָבּן זיי נהג, און זייַנען הלך אויף זייער דֶּרֶךְ. 3 און ווי דָוִד און זייַנע אנשים זייַנען בוא אין עִיר, און הנה זי איז שׂרף אין אש, און זייערע נשִים און זייערע בּנים און זייערע בנוֹת זייַנען שבה געוואָרן. 4 האָט דָוִד און הָעָם וואָס מיט אים נשׂה זייער קוֹל און בכה, בּיז זיי האָבּן מער קיין כוח נישט געהאט צו בכה. 5 אויך ביידע נשִים פון דָוִדן זייַנען שבה געוואָרן, אחינוֹעם פון יזרעאל, און אביגַיִל די אִשָּה פון נָבלן פון כַרמֶל. 6 און דָוִדן האָט מאֹד צרר, ווארעם הָעָם האָט אמר אים צו סקל, ווייַל דאָס נפש פון כּל הָעָם איז געווען מרר, איטלעכער איבער זייַנע בּנים און איבער זייַנע בנוֹת. אָבער דָוִד האָט זיך חזק מיט ה' אלוקיו. 7 און דָוִד האָט אמר צו אביתר דעם כהן, בּן אחימֶלֶךְ: נגש מיר, נא, דעם אפוד. האָט אביתר נגש דעם אפוד צו דָוִדן. 8 און דָוִד האָט שאל בּייַ ה', אַזוי צו אמר: זאָל איך רדף די דאזיקע גְּדוּד? וועל איך זי נשׂג? האָט ער צו אים אמר: רדף! ווארעם צו נשׂג וועסטו נשׂג, און צו נצל וועסטו נצל. 9 איז דָוִד הלך, ער און די 600 איש וואָס מיט אים, און זיי זייַנען בוא צום נחַל בשׂוֹר; און די נוֹתרים [יתר] האָבּן זיך עמד. 10 און דָוִד האָט רדף , ער און 400 איש; און 200 איש האָבּן זיך עמד, די וואָס זייַנען געווען צו פגר צו עבר דעם נחַל בשׂוֹר. 11 און זיי האָבּן מצא אין שָׂדֶה אן איש א מִצרי, און האָבּן אים געבראכט צו דָוִדן; און זיי האָבּן אים נתן לֶחֶם, און ער האָט אכל, און זיי האָבּן אים שקה מַיִם; 12 און זיי האָבּן אים נתן א פלַח דבלָה, און 2 צמוק; און ער האָט אכל, און רוּח פון אים שוב, ווארעם ער האָט נישט געהאט אכל לֶחֶם און נישט שתה קיין מַיִם 3 טעג און 3 נעכט. 13 האָט דָוִד צו אים אמר: צו וועמען געהערסטו און פון וואנען ביסטו? האָט ער אמר: איך בין א נַעַר מִצרי, אן עֶבֶד פון אן איש פון עַמָלֵק, און אֲדֹנִי האָט מיך עזב , ווייַל איך בין חלה געוואָרן מיט 3 טעג צוריק. 14 מיר זייַנען פשט אויף דעם נֶגֶב פון דעם כרתי, און אויף וואָס געהערט צו יהודה, און אויף דעם נֶגֶב פון כלב; און ציקלָג האָבּן מיר שׂרף אין אש. 15 האָט דָוִד צו אים אמר: וועסטו מיך ירד צו דער דאזיקער גְּדוּד? האָט ער אמר: שבע [שווער] מיר בּייַ אלוקים, נישט דו וועסט מיך מות, און נישט דו וועסט מיך סגר אין דער יָד פון אֲדֹנִי, און איך וועל דיך ירד צו דער דאזיקער גּדוּד. 16 האָט ער אים ירד, און הנה זיי זייַנען נטש אויפן פּני כּל הָאָרֶץ, און זיי אכל און שתה און חגג איבער כּל השלל הגדול וואָס זיי האָבּן לקח פון אֶרֶץ פלשתים, און פון אֶרֶץ יהודה. 17 האָט דָוִד זיי נכה פון נשֶף און בּיז אויף מחר אין עֶרֶב, און פון זיי איז נישט מלט געוואָרן אן איש, אחוץ 400 איש נַעַר וואָס זייַנען רכב אויף גְמַלִּים, און זייַנען נוס. 18 און דָוִד האָט נצל געווען אלץ וואָס עַמָלֵק האָט לקח; אויך זייַנע 2 נשִים האָט דָוִד נצל געווען. 19 און בּייַ זיי איז גארנישט עדר געוואָרן פון קטן און בּיזן גדוֹל, סייַ בּנים און בנוֹת, סייַ פון שלל , סייַ אלץ וואָס יענע האָבּן לקח פאר זיך; אלץ האָט דָוִד שוב. 20 אויך האָט דָוִד לקח כּל הצֹאן און בקר. האָט מען זיי נהג פארויס פאר יענעם מִקְנה, און מע האָט אמר: דאָס איז דוִדס שלל . 21 און דָוִד איז בוא צו די 200 איש וואָס זייַנען געווען פגר צו הלך הינטער דָוִדן, און מע האָט זיי געלאזט ישב בּייַם נחַל בשׂוֹר. און זיי זייַנען יצא אנטקעגן דָוִדן און אנטקעגן הָעָם וואָס מיט אים . און דָוִד האָט נגש צו דעם עַם , און האָט זיי שאל אויף שלוֹם. 22 האָבּן זיך ענה כּל איש רע און בליעל פון די אנשים וואָס זייַנען הלך מיט דָוִדן, און זיי האָבּן אמר: ווייַל זיי זייַנען נישט הלך מיט אונדז, וועלן מיר זיי נישט נתן פון דעם שלל וואָס מיר האָבּן נצל געווען, נאָר בּלויז איטלעכן זיין אִשָּה און זייַנע בּנים, וואָס זיי מעגן נהג און הלך. 23 האָט דָוִד אמר: איר זאלט אַזוי נישט עשׂה מייַנע אחים, מיט דעם וואָס ה' האָט אונדז נתן אַז ער האָט אונדז שמר, און האָט נתן די גּדוּד וואָס איז אויף אונדז בוא אין אונדזער יָד. 24 און ווער וועט זיך שמע צו אייַך אין דער דאזיקער זאַך? ווארעם אַזוי ווי דער חלק פון דעם וואָס ירד אין מלחמה אַזוי איז דער חלק פון דעם וואָס ישב בּייַ די כּלים; גלייַך זאלן זיי זיך חלק. 25 און אַזוי איז געווען פון יום ההוא אן און ווייַטער; און מע האָט עס שום פאר א חוק און פאר א משפט פאר ישראל בּיז אויף היום הזה. 26 און דָוִד איז בוא קיין ציקלָג, און האָט שלח פון דעם שלל צו די זקנים פון יהודה, צו זייַנע רע, אַזוי צו אמר: הנה פאר אייַך א ברכה פון דעם שלל פון פייַנט פון ה'; 27 צו די וואָס אין בּית א-ל, און צו די וואָס אין רמוֹת נֶגֶב, און צו די וואָס אין יַתר; 28 און צו די וואָס אין ערוער, און צו די וואָס אין שִפמות, און צו די וואָס אין אשתמוֹעַ; 29 און צו די וואָס אין רָכָל, און צו די וואָס אין די ערים פון דעם ירחמאֵלי, און צו די וואָס אין די ערים פון דעם קֵינִי; 30 און צו די וואָס אין חָרמָה, און צו די וואָס אין בּוֹר-עָשָן, און צו די וואָס אין עַתָך; 31 און צו די וואָס אין חברון, און צו כּל מקֹמֹת וואָס דָוִד און זייַנע אנשים זייַנען דארטן הלך.