שמלא28

1 און עס איז געווען אין יענע טעג, האָבּן די פלשתים קבץ זייערע מחנות פאר צָבא, צו לחם אויף ישראל. און אָכיש האָט אמר צו דָוִדן: ידע זאלסטו ידע, אַז דו וועסט יצא מיט מיר אין מַחֲנֶה, דו און דייַנע אנשים. 2 האָט דָוִד אמר צו אכישן: דערפאר וועסט דו ידע, וואָס דייַן עֶבֶד וועט עשׂה. האָט אָכיש אמר צו דָוִדן: דערפאר וועל איך דיך שום פארן שומר פון מיין קאָפּ כּל הימים. 3 און שמואל איז מות, און כּל ישראל האָבּן אים ספד, און זיי האָבּן אים קבר אין רָמָה, אין זיין עִיר. און שָאול האָט געהאט סור פון הָאָרֶץ די אוֹב און די יִדְּעֹני. 4 און די פלשתים האָבּן זיך קבץ, און זיי זייַנען בוא און האָבּן חנה אין שוּנם, און שָאול האָט קבץ כּל ישראל, און זיי האָבּן חנה אין גִלבוֹע. 5 און שָאול האָט ראה דעם מַחֲנֶה פון די פלשתים, און ער האָט ירא, און זיין לֵב האָט חרד מאֹד. 6 און שָאול האָט שאל בּייַ ה', אָבער ה' האָט אים נישט ענה, נישט דורך חלומות, נישט דורך די אוּרים, נישט דורך נביאים. 7 האָט שָאול אמר צו זייַנע עבדים: בקש מיר אויף אן אִשָּה א בעלת אוֹב, און איך וועל הלך צו איר, און וועל בּייַ איר דרש. האָבּן זייַנע עבדים צו אים אמר: הנה איז דאָ אן אִשָּה א בעלת אוֹב אין עֵין-דוֹר. 8 האָט שָאול זיך התחפשׂ, און ער האָט לבש בגדים אחרים, און ער איז הלך, און 2 אנשים מיט אים. און זיי זייַנען בוא צו דער אִשָּה בּייַ לָיְלָה, און ער האָט אמר: קסם! פאר מיר, נא, דורך אוֹב, און ברענג מיר אויף דעם וואָס איך וועל דיר אמר. 9 האָט די אִשָּה צו אים אמר: הנה, דו ידע וואָס שָאול האָט עשׂה ווי ער האָט כרת די אֹבוֹת און די יִדְּעֹני פון הָאָרֶץ, און לָמָּה התנקש [נקש] א בּייַ מיין נפש מיך צו מות? 10 האָט שָאול איר שבע בּייַ ה', אַזוי צו אמר: אַזוי ווי חי ה', דיר וועט קרה עוון וועגן דער דאזיקער זאַך! 11 האָט די אִשָּה אמר: וועמען זאָל איך דיר עלה: האָט ער אמר: שמואל ברענג מיר אויף. 12 און ווי די אִשָּה האָט ראה שמואלן, אַזוי האָט זי זעק אויף א קוֹל גדוֹל; און די אִשָּה האָט אמר צו שָאולן, אַזוי צו אמר: לָמָּה האסטו מיך רָמָה? דו ביסט דאָך שָאול. 13 האָט דער מלך צו איר אמר: זאלסט נישט ירא האָבּן; וואָס זעסטו דען? האָט די אִשָּה אמר צו שָאולן: אלוקים ראה איך עֹלים [עלה] פון הָאָרֶץ. 14 האָט ער צו איר אמר: וואָס איז זיין תֹאַר? האָט זי אמר: אן איש זָקֵן עלה, און ער איז עטה א מעִיל. האָט שָאול ידע אַז דאָס איז שמואל, און ער האָט זיך קדד מיטן אף צו ארצה, און זיך שחה. 15 האָט שמואל אמר צו שָאולן: לָמָּה האסטו מיר איר הִרגִּיז [רגז], מיך עלה? האָט שָאול אמר: מיך האָט מאֹד צרר, ווארעם די פלשתים לחם אויף מיר, און אלהים האָט זיך סור פון מיר, און ער ענה מיר נישט מער, נישט דורך נביאים, נישט דורך חלומות; האָבּ איך דיך קרא, מיך צו לאזן ידע, וואָס איך זאָל עשׂה. 16 האָט שמואל אמר: און לָמָּה שאל מיך, אַז ה' האָט זיך סור פון דיר, און איז געוואָרן דייַן פייַנט? 17 און ה' האָט פאר זיך עשׂה וואָס ער האָט דבר דורך מיר, און ה' האָט קרע די ממלכה פון דייַן יָד, און האָט זי נתן צו אן אנדערן, צו דָוִדן. 18 אַזוי ווי דו האסט נישט שמע צו דעם קוֹל פון ה', און האסט נישט עשׂה זיין חֲרוֹן אף אויף עַמָלֵק; דעריבער האָט ה' עשׂה צו דיר די דאזיקע זאַך היום הזה. 19 און ה' וועט אויך נתן ישראל מיט דיר אין דער יָד פון די פלשתים. און מחר וועסט דו און דייַנע בּנים זייַנען מיט מיר. אויך דעם מַחֲנֶה פון ישראל וועט ה' נתן אין דער יָד פון די פלשתים. 20 איז שָאול מהר און נפל ווי הויך ער איז אויף ארצה, און ער האָט ירא מאֹד פאר די ווערטער פון שמואלן; אויך האָט ער קיין כוח נישט געהאט, ווייַל ער האָט נישט געהאט אכל קיין לֶחֶם כּל היוֹם און כּל הלָיְלָה. 21 איז די אִשָּה בוא צו שָאולן, און זי האָט ראה אַז ער איז בהל מאֹד, און זי האָט צו אים אמר: הנה, דייַן שפחה האָט שמע צו דייַן קוֹל, און איך האָבּ שום מיין נפש אין מיין יָד, און האָבּ שמע צו דייַנע ווערטער וואָס דו האסט דבר צו מיר. 22 און אצונד, נא, שמע דו אויך צו דעם קוֹל פון דייַן שפחה, און לאמיר שום פאר דיר א פת לֶחֶם, און אכל, און וועסט האָבּן כוח, אַז דו וועסט הלך אין דֶּרֶךְ. 23 האָט ער מאן, און ער האָט אמר: איך וועל נישט אכל. אָבער זייַנע עבדים און אויך די אִשָּה זייַנען פרץ צו אים, און ער האָט שמע צו זייער קוֹל, און ער איז קום פון הָאָרֶץ, און האָט זיך ישב אויפן מִטָּה. 24 און די אִשָּה האָט געהאט אן עֵגֶל מרבק [געשטאפט קאלב] אין בּית, האָט זי מהר און האָט עס זבח, און זי האָט לקח קֶמַח און לוש, און האָט דערפון אפה מַצּוֹת. 25 און זי האָט נגש פאר שָאולן און פאר זייַנע עבדים, און זיי האָבּן אכל. און זיי זייַנען קום און זייַנען הלך אין דער לָיְלָה ההוּא.