שמלא27

1 און דָוִד האָט אמר בּייַ זיך אין לֵב: אצונד וועל איך יוֹם אחד נספה [ספה] ווערן דורך יָד שאול. נישטא בעסערס פאר מיר, ווי מלט זאָל איך מלט ווערן אין אֶרֶץ פלשתים, און שָאול וועט זיך יאש זיין פון מיר, מיך ווייַטער צו בקש אין כּל געמארק פון ישראל; אַזוי וועל איך מלט ווערן פון זיין יָד. 2 איז דָוִד קום און איז עבר, ער און די 600 איש וואָס מיט אים, צו אָכיש בּן מָעוכן, מלך גַת. 3 און דָוִד איז ישב בּייַ אכישן אין גַת, ער און זייַנע אנשים, איטלעכער מיט זיין בּית , דָוִד מיט זייַנע 2 נשִים, אחינוֹעם פון יזרעאל, און אביגַיִל די אִשָּה פון נָבלן פון כַרמֶל. 4 איז נגד געוואָרן שָאולן, אַז דָוִד איז ברח קיין גַת, אָבער ער האָט אים מער ווייַטער נישט בקש. 5 און דָוִד האָט אמר צו אכישן: אויב, נא, איך האָבּ מצא חֵן אין דייַנע אויגן, זאָל מען מיר נתן א מקוֹם אין איינער פון די ערים פון שָׂדֶה, און איך וועל דארטן ישב ; און לָמָּה זאָל דייַן עֶבֶד ישב אין דער מלוכה-עִיר בּייַ דיר? 6 האָט אים אָכיש נתן אין יום ההוא ציקלָג. דעריבער געהערט ציקלָג צו די מלכים פון יהודה בּיז אויף היום הזה. 7 און די צאל פון די טעג וואָס דָוִד איז ישב אין שָׂדֶה פון די פלשתים, איז געווען א שָנָה מיט 4 חדשים. 8 און דָוִד און זייַנע אנשים פלעגן עלה און פשט אויף דעם גשורי, און דעם גִזרי, און דעם עַמָלקי, ווארעם זיי זייַנען געווען די יושבי אֶרֶץ וואָס פון עוֹלָם, ווי דו בוא קיין שור, און בּיז אֶרֶץ מצריִם. 9 און דָוִד פלעגט נכה הָאָרֶץ, און נישט לאזן חיה קיין איש און קיין אִשָּה; און ער פלעגט לקח צֹאן און בקר, און חמֹרים , און גְמַלִּים, און בגדים, און זיך שוב און בוא צו אכישן. 10 און אַז אָכיש האָט אמר: וווּ זייט איר פשט הַיּוֹם? האָט דָוִד אמר: אויפן נֶגֶב יהודה, און אויפן נֶגֶב פון דעם ירחמאלי, און אויפן נֶגֶב פון דעם קֵיני. 11 און קיין איש און קיין אִשָּה פלעגט דָוִד נישט לאזן חיה, צו ברענגען קיין גַת, ווייַל ער האָט אמר: טאמער וועלן זיי נגד אויף אונדז, אַזוי צו אמר: אַזוי און אַזוי האָט דָוִד עשׂה . און אַזוי איז געווען זיין משפט כּל הימים וואָס ער איז ישב אין שָׂדֶה פון די פלשתים. 12 און אָכיש האָט אמן אין דָוִדן, אַזוי צו אמר: באש האָט ער זיך באש בּייַ זיין עַם , בּייַ ישראל, און ער וועט מיר זיין פאר אן עֶבֶד עוֹלם.