שמלא24

1 און דָוִד איז עלה פון דארטן, און האָט זיך ישב אין די מצדוֹת פון עֵין-גֶדִי. 2 און עס איז געווען, אַז שָאול האָט זיך שוב פון הינטער די פלשתים, האָט מען אים נגד, אַזוי צו אמר: הנה, דָוִד איז אין מדבר פון עֵין-גֶדי. 3 האָט שָאול לקח 3,000 איש בחר פון כּל ישראל, און ער איז הלך צו בקש דָוִדן מיט זייַנע אנשים אויף די צוּרֵי היעלים. 4 און ער איז בוא צו די שאפגעהעפטן בּייַם דֶּרֶךְ, און דארטן איז געווען א הייל; איז שָאול בוא צו סכך זיין רגלים. און דָוִד און זייַנע אנשים זייַנען ישב אין די ירכה פון דער הייל. 5 האָבּן די אנשים פון דָוִדן צו אים אמר: הנה, דאָס איז דער יוֹם, וואָס ה' האָט דיר אמר: הנה, איך נתן דייַן שונא אין דייַן יָד, און וועסט עשׂה צו אים אַזוי ווי עס וועט זיין יטב אין דייַנע אויגן. איז דָוִד קום , און האָט כרת דעם כּנף פון מעיל פון שאול שטילערהייט. 6 און עס איז געווען נאָך דעם, האָט לֵב דָוִד אים נכה פאר וואָס ער האָט כרת דעם כּנף פון שָאולן. 7 און ער האָט אמר צו זייַנע אנשים: חלילה! פון מיר פון ה' אַז איך זאָל עשׂה די דאזיקע זאַך צו אֲדֹנִי, צום משיח פון ה' , צו שלח מיין יָד אויף אים, ווארעם דער משיח פון ה' איז ער. 8 און דָוִד האָט שסע זייַנע אנשים מיט די ווערטער, און ער האָט זיי נישט נתן צו קום אקעגן שָאולן. און שָאול איז קום פון דער הייל, און איז הלך אין דֶּרֶךְ. 9 איז דָוִד דערנאך קום, און ער איז יצא פון דער הייל, און ער האָט נאכגערופן שָאולן, אַזוי צו אמר: אֲדֹנִי המלך! האָט שָאול זיך נבט הינטער זיך, און דָוִד האָט זיך קדד מיטן פנים צו ארצה, און זיך שחה. 10 און דָוִד האָט אמר צו שָאולן: לָמָּה שמע צו די דברי אדם, אַזוי צו אמר: הנה, דָוִד בקש דיר רָעָה? 11 היה האָבּן היום הזה דייַנע אויגן ראה, אַז ה' האָט דיך נתן אין מיין יָד אין דער הייל; און מע האָט אמר דיך צו הרגען, אָבער האָט דיך געשוינט [חוס], און איך האָבּ אמר: איך וועל נישט שלח מיין יָד אויף אֲדֹנִי, ווארעם משיח פון ה' איז ער. 12 און ראה, אָבִי, גַּם ראה דעם כּנף פון דייַן מעיל אין מיין יָד; ווארעם אַז איך האָבּ כרת דעם כּנף פון דייַן מעיל, און האָבּ דיך נישט הרג, ידע און ראה, אַז אין מיין יָד איז נישטא קיין רָעָה און קיין פשע , און איך האָבּ נישט חטא קעגן דיר; און דו צדה מיין נפש צו לקח. 13 זאָל ה' שפט צווישן מיר און צווישן דיר, און זאָל ה' זיך פאר מיר נוקם זיין אן דיר; אָבער מיין יָד זאָל נישט היה אויף דיר. 14 אַזוי ווי דאָס משל הקדמני זאגט: פון רשעים יצא רשע; אָבער מיין יָד זאָל נישט זיין אויף דיר. 15 נאָך וועמען איז יצא מלך ישראל? נאָך וועמען רדף זיך? נאָך א כּלב מֵת , נאָך א פַרְעֹש? 16 און זאָל ה' זיין דַּיָּן, און שפט צווישן מיר און צווישן דיר, און ראה, און ריב מיין ריב, און מיך שפט פון דייַן יָד. 17 און עס איז געווען, ווי דָוִד האָט כלה דבר די דאזיקע דברים צו שָאולן, אַזוי האָט שָאול אמר: איז דאָס דייַן קוֹל, דָוִד בְּנִי? און שָאול האָט נשׂה זיין קוֹל, און האָט בכה. 18 און ער האָט אמר צו דָוִדן: דו ביסט צַדִּיק פון מיר, ווארעם דו האסט מיר גמל הַטוֹבָה, און איך האָבּ גמל הָרָעָה. 19 און דו האסט נגד הַיּוֹם ווי דו האסט טוֹב עשׂה מיט מיר, ווען ה' האָט מיך סגר אין דייַן יָד, און דו האסט מיך נישט הרג. 20 און וועט דען איש מצא זיין פייַנט, און אים שלח מיט א דֶּרֶךְ טוֹבָה? דעריבער זאָל דיר ה' שלם טוֹבה תחת דו האסט מיר עשׂה היום הזה. 21 און אצונד, הנה, איך ידע אַז מלך וועסטו מלך און אין דייַן יָד וועט זיך קום די מלוכה פון ישראל. 22 דעריבער שבע מיר אצונד, בּייַ ה', אויב דו וועסט כרת מיין זֶרע נאָך מיר, און אויב דו וועסט שמד מיין שֵם פון מיין בּית אבי. 23 האָט דָוִד שבע שָאולן; און שָאול איז הלך צו זיין בּית, און דָוִד און זייַנע אנשים זייַנען עלה אויף דער מצוּדה.