שמלא23

1 האָט מען נגד דָוִדן, אַזוי צו אמר: הנה, די פלשתים לחם אויף קְעִילָה, און זיי שסה די גרנות [גֹּרן]. 2 האָט דָוִד שאל בּייַ ה', אַזוי צו אמר: זאָל איך הלך, און נכה די דאזיקע פלשתים? האָט ה' אמר צו דָוִדן: הלך! און זאלסט נכה די פלשתים, און ישע קְעִילָה. 3 האָבּן די אנשים פון דָוִדן צו אים אמר: הנה, דאָ אין יהודה זייַנען מיר יראים [ירא], ווי פיל מער אויב מיר וועלן הלך קיין קְעִילָה, אקעגן די מערכות [מערכה] פון די פלשתים? 4 האָט דָוִד ווידער שאל בּייַ ה', און ה' האָט אים ענה און אמר: קוּם! ירד! קיין קְעִילָה, ווארעם איך נתן די פלשתים אין דייַן יָד. 5 איז הלך דָוִד און זייַנע אנשים קיין קְעִילָה, און האָט לחם אויף די פלשתים, און נהג זייערע מִקְנה, און נכה צווישן זיי א מכּה גדוֹלה. און דָוִד האָט ישע די יושבי קְעִילָה. 6 און עס איז געווען, אַז אביתר בּן אחימֶלֶכן איז ברח צו דָוִדן קיין קְעִילָה, האָט ער ירד מיטן אפוד אין זיין יָד. 7 איז נגד געוואָרן צו שָאולן, אַז דָוִד איז בוא קיין קְעִילָה, און שָאול האָט אמר: אלוקים האָט אים נכר אין מיין יָד, ווארעם ער האָט זיך אליין סגר צו בוא אין עִיר מיט דלתים און בריחַ. 8 און שָאול האָט שמע דאָס כּל הָעָם אויף מלחמה, צו ירד אויף קְעִילָה, צו צור אויף דָוִדן און אויף זייַנע אנשים. 9 האָט דָוִד זיך ידע, אַז שָאול חרש קעגן אים הָרָעָה, און ער האָט אמר צו אביתר דעם כהן: נגש! דעם אפוד. 10 און דָוִד האָט אמר: ה' אלֹקֵי ישראל, שמע האָט שמע דייַן עֶבֶד, אַז שָאול בקש צו בוא קיין קְעִילָה, צו שחת די עִיר פון מייַנעט וועגן. 11 וועלן די בעלי קְעִילָה מיך סגר אין זיין יָד? וועט שָאול ירד, אַזוי ווי דייַן עֶבֶד האָט שמע? ה' אלֹקֵי ישראל, נגד! נא, צו דייַן עֶבֶד. האָט ה' אמר: ער וועט ירד. 12 האָט דָוִד אמר: וועלן די בעלי קְעִילָה סגר מיך און מייַנע אנשים אין דער יָד שָאולן? האָט ה' אמר: זיי וועלן סגר. 13 איז דָוִד קום מיט זייַנע אנשים, ארום 600 איש, און זיי זייַנען יצא פון קְעִילָה, און זייַנען הלך וווּ זיי האָט זיך הלך. איז שָאולן נגד געוואָרן, אַז דָוִד איז מלט געוואָרן פון קְעִילָה; און ער האָט זיך חדל פון יצא. 14 און דָוִד איז ישב אין מדבר, אין די מצדוֹת; און ער איז ישב אויפן הַר אין מדבר זיף. און שָאול האָט כּל הימים בקש, אָבער אלוקים האָט אים נישט נתן אין זיין יָד. 15 און דָוִד האָט ראה, אַז שָאול איז יצא צו בקש זיין נפש ; און דָוִד איז געווען אין מדבר זיף, אין חוֹרשָה. 16 און יהוֹנָתָן בּן שָאולן איז קום, און איז הלך צו דָוִדן קיין חוֹרשָה, און ער האָט חזק זיין יָד אין אלוקים. 17 און ער האָט צו אים אמר: זאלסט נישט ירא האָבּן, ווארעם די יָד פון אָבִי שָאולן וועט דיך נישט מצא, און דו וועסט מלך איבער ישראל, און איך וועל פאר דיר זיין פאר א משנה; און אויך אָבִי שָאול ידע דאָס. 18 און זיי האָבּן ביידע כרת א בּרית פאר ה'; און דָוִד איז ישב אין חוֹרְשָה, און יהוֹנָתָן איז הלך צו זיין בּית. 19 און די זיפער זייַנען עלה צו שָאולן קיין גִבעָה, אַזוי צו אמר: אמנם, דָוִד סתר זיך בּייַ אונדז אין די מצדוֹת אין חוֹרְשָה אויפן גבעה פון חַכילֶה וואָס מימין פון ישימוֹן. 20 און אצונד, מלך, ווען נאָר דייַן נפש אַוָּת, ירד! ירד! און אויף אונדז איז אים צו סגר אין דער יָד המלך. 21 האָט שָאול אמר: ברך זאלט איר זיין פון ה', וואָס האָט איר אייַך חמל אויף מיר. 22 הלך! נא, כון ווידער, און ידע, און ראה זיין מקוֹם וווּ זיין רגל איז, ווער עס האָט אים דארטן ראה; ווארעם מע האָט מיר אמר, ער איז ערם ערם. 23 דעריבער ראה! און ידע פון אלע מחבֹאים [מחבא] וואָס ער חבא זיך דארטן, און איר זאלט זיך שוב צו מיר מיט נָכוֹן [כון], און איך וועל הלך מיט אייַך; און עס וועט זיין, אויב ער איז אין אֶרֶץ, וועל איך אים חפשׂ צווישן כּל אלפי יהודה. 24 זייַנען זיי קום , און זייַנען הלך קיין זיף פארויס פאר שָאולן. און דָוִד און זייַנע אנשים זייַנען געווען אין מדבר מעון, אין דעם עַרבה, צו ימין פון ישימוֹן. 25 און ווי שָאול און זייַנע אנשים זייַנען הלך צו בקש, אַזוי האָט מען נגד דָוִדן, און ער האָט ירד צום סלע, און האָט זיך ישב אין מדבר מעון. האָט שָאול שמע , און ער האָט רדף דָוִדן אין מדבר מעון. 26 און שָאול איז הלך פון דער זייט הַר, און דָוִד און זייַנע אנשים פון דער אנדער זייט הַר; און דָוִד האָט זיך חפז צו הלך פון שָאולן, און שָאול און זייַנע אנשים האָבּן עטר צו דָוִדן און צו זייַנע אנשים זיי צו תפשׂ. 27 איז בוא א מלאך צו שָאולן, אַזוי צו אמר: מהר! זיך און הלך! ווארעם די פלשתים זייַנען פשט אויפן הָאָרֶץ. 28 האָט שָאול זיך שוב פון רדף דָוִדן, און ער איז הלך אקעגן די פלשתים. דעריבער האָט מען קרא יענעם מקוֹם סלַע-הַמַחלקות.