שמלא22

1 און דָוִד איז הלך פון דארטן, און איז מלט געוואָרן צו דער הייל פון עַדולֶם. האָבּן שמע זייַנע אחים און דאָס כּל בּית אָבִיו, און זיי האָבּן ירד אהין צו אים. 2 און עס האָבּן זיך קבץ צו אים וווּ כּל איש מָצוֹק, און וווּ אן איש א בעל-חוב, און וווּ אן איש מיט א מַר נפש; און ער איז געוואָרן פאר א שׂר איבער זיי. און עס זייַנען געווען מיט אים ארום 400 איש. 3 און דָוִד איז הלך פון דארטן קיין מִצְפֶּה-מואָב, און ער האָט אמר צום מלך מואב: זאָל, נא, יצא אָבִי און אַמִּי צו זיין בּייַ אייַך בּיז וואנען איך וועל ידע וואָס אלוקים וועט עשׂה מיט מיר. 4 און ער האָט זיי נחה פאר מלך מואב, און זיי זייַנען ישב בּייַ אים אלע טעג וואָס דָוִד איז געווען אין דער מצוּדה. 5 און גָד דער נביא האָט אמר צו דָוִדן: זאלסט נישט ישב אין דער מצוּדה; הלך! און זאלסט בוא אין אֶרֶץ יהודה. איז דָוִד הלך און ער איז בוא אין יער חֶרֶת. 6 האָט שמע שָאול, אַז דָוִד און די אנשים וואָס מיט אים זייַנען אויסגעפונען געוואָרן; און שָאול איז ישב אין גִבעָה, אונטער דעם טאמאריסקנבוים אין רָמָה, מיט זיין חֲנִית אין זיין יָד; און כּל זייַנע עבדים זייַנען נצב לעבן אים. 7 האָט שָאול אמר צו זייַנע עבדים וואָס זייַנען נצב ארום אים: שמע! נא, איר בנימינער, וועט דען בּן יִשַין אייַך אלעמען נתן שָׂדוֹת און כּרמים, וועט ער אייַך אלעמען שום פאר שׂרים פון אלפים, און שׂרים פון מֵאוֹת, 8 וואָס איר האָט כּל קשר אויף מיר, און קיינער גלה נישט מיין אזֶן, ווען בני כרת [א בּרית] מיט בּן יִשַין , און קיינער נישט פון אייַך חלה זיך אום מיר און גלה מיין אזֶן, אַז בני האָט קום עבדי אויף מיר פאר צו ארב, אַזוי ווי היום הזה? 9 האָט זיך ענה דוֹאֵג דער אַדוֹמי, וואָס איז נצב מיט די עבדים פון שָאולן, און ער האָט אמר: איך האָבּ ראה בּן יִשַין בוא קיין נוֹב צו אחימֶלֶך בּן אחיטובן. 10 און ער האָט שאל פאר אים בּייַ ה'; אויך צֵידה האָט ער אים נתן און די חֶרֶב פון גָליַת דעם פלִשתי האָט ער אים נתן. 11 האָט דער מלך שלח צו קרא אחימֶלֶך בּן אחיטוב דעם כהן, און דאָס כּל בּית אביו, די כֹּהנים וואָס אין נוֹב; און זיי זייַנען אלע בוא צום מלך. 12 האָט שָאול אמר: שמע נא, דו בּן אחיטובן. האָט ער אמר: הנני, אֲדֹנִי. 13 האָט שָאול צו אים אמר: לָמָּה האָט איר קשר אויף מיר, דו און בּן יִשַין , ווען דו האסט אים נתן לֶחֶם און א חֶרֶב, און שאל פאר אים בּייַ אלוקים, כדי ער זאָל קום קעגן מיר פאר צו ארב, אַזוי ווי היום הזה? 14 האָט אחימֶלֶך ענה דעם מלך, און האָט אמר: און ווער צווישן אלע דייַנע עבדים איז אַזוי אמן ווי דָוִד, וואָס איז דעם איידעם המלך, און דער סור צו דייַן משמעת, און נכבד אין דייַן בּית? 15 האָבּ איך דען הַיּוֹם חלל צו שאל פאר אים בּייַ אלוקים? חלילה! זאָל דער מלך נישט שום א חשד אויף זיין עֶבֶד, אויף דעם כּל בּית אָבִי, ווארעם דייַן עֶבֶד האָט פון דעם אלעם נישט ידע קיין זאַך, קָטֹן אָדער גָדוֹל. 16 האָט דער מלך אמר: מות מוזטו מות, אחימֶלֶך, דו און דאָס כּל בּית אָבִיךָ. 17 און דער מלך האָט אמר צו די רצים [רוץ] וואָס זייַנען נצב לעבן אים: סבב אייַך אום, און מות די כֹּהנים פון ה', ווייַל אויך זייער יָד איז געווען מיט דָוִדן, און ווייַל זיי האָבּן ידע אַז ער ברח, און האָבּן נישט גלה צו מיין אֹזֶן. אָבער די עבדים פון המלך האָבּן נישט אבה צו שלח זייער יָד צו פגע אויף די כֹּהנים פון ה'. 18 האָט דער מלך אמר צו דוֹאגן: סבב זיך דו אום, און פגע אויף די כֹּהנים. האָט דוֹאֵג דער אַדוֹמי זיך סבב, און ער איז פגע אויף די כֹּהנים, און האָט מות אין יום ההוא 85 איש וואָס האָבּן נשׂא אֵפוֹד בָּד. 19 און נוֹב די עִיר פון די כֹּהנים האָט ער נכה מיטן שארף פון חֶרֶב, פון איש בּיז אִשָּה, פון עוֹלֵל בּיז ינק, און שוֹר און חֲמוֹר און שֶׂה , מיטן שאַרף פון חֶרֶב. 20 און בּן אחד פון אחימֶלֶך בּן אחיטובן, וואָס שמוֹ איז געווען אביתר, איז מלט געוואָרן, און איז ברח נאָך דָוִדן. 21 און אביתר האָט נגד דָוִדן, אַז שָאול האָט הרג די כֹּהנים פון ה'. 22 האָט דָוִד אמר צו אביתרן: איך האָבּ ידע אין יום ההוא, אויב דוֹאֵג דער אַדוֹמי איז דארטן, אַז נגד וועט ער נגד צו שָאולן. איך בין סבב אין דעם מות פון כּל נפשות פון דייַן בּית אָבִיךָ. 23 ישב בּייַ מיר, זאלסט נישט ירא האָבּן; ווארעם נאָר דער וואָס וועט בקש מיין נפש וועט בקש דייַן נפש; ווייַל משמרת וועסטו זיין בּייַ מיר.