שמלא21

1 און ער איז קום און איז הלך; און יהוֹנָתָן איז בוא אין עִיר. 2 און דָוִד איז בוא קיין נוֹב צו אחימֶלֶך דעם כהן, און אחימֶלֶך האָט חרד צו אנטקעגן דָוִדן, און האָט צו אים אמר: מדוּעַ ביסטו אליין, און קיינער איז נישט מיט דיר? 3 האָט דָוִד אמר צו אחימֶלֶך דעם כהן: דער מלך האָט מיר צוה א זאַך, און האָט צו מיר אמר: קיינער זאָל גארנישט ידע פון דער זאַך וועגן וואָס איך שלח דיך, און וואָס איך האָבּ דיר צוה; און די נערים האָבּ איך באשטעלט אין יענעם און יענעם מקוֹם. 4 און אצונד, וואָס איז דאָ אונטער יָדךָ? נתן אין מיין יָד 5 לחם, אָדער וואָס עס מצא זיך. 5 האָט דער כהן ענה דָוִדן, און האָט אמר: לֶחֶם חֹל איז נישטא אונטער מיין יָד, אָבער בּלויז לֶחֶם קֹדש איז דאָ; אויב די נערים האָבּן זיך נאָר שמר פון אִשָּה. 6 האָט דָוִד עָנָה צו דעם כהן, און האָט צו אים אמר: פארוואר, אן אִשָּה איז עצר פון אונדז אַזוי ווי טעג פריער אַז איך יצא; און די כּלים פון די נערים ווערן קֹדֶש; און דאָס איז דער דֶּרֶךְ חֹל, און ווי שוין הַיּוֹם, אַז קדש וועט זיין אין דער כלי! 7 האָט אים דער כהן נתן קֹדֶש; ווארעם דארטן איז נישט געווען קיין לֶחֶם, אָבער בּלויז דאָס לֶחֶם הפנים וואָס איז סור געוואָרן פון פאר ה', כדי צו שׂום לֶחֶם חֹם, אין דעם יוֹם וואָס עס איז לקח געוואָרן. 8 און דארטן איז געווען אן איש פון עבדים פון שאול אין יום ההוא וואָס האָט זיך עצר פאר ה', און שמוֹ איז געווען דוֹאֵג דער אדוֹמי, דער אַבּיר פון די רעִים וואָס בּייַ שָאולן. 9 און דָוִד האָט אמר צו אחימֶלֶכן: און איז נישטא דאָ אונטער יָדְךָ א חֲנִית אָדער א חֶרֶב? ווארעם אפילו מיין חֶרֶב, און אפילו מייַנע כלי, האָבּ איך נישט לקח מיט זיך, ווייַל די זאַך פון דעם מלך איז געווען נחץ. 10 האָט דער כהן אמר: די חֶרֶב פון גָליַת דעם פלִשתי וואָס דו האסט נכה אין עמק אֵלָה; הנה איז זי לוט אין א טוך הינטער דעם אפוד; אויב דו ווילסט זי דיר לקח, לקח! ווארעם קיין אנדערע חוץ איר איז דאָ נישטא. האָט דָוִד אמר: נישטא איר גלייַכן; נתן! זימיר. 11 און דָוִד איז קום , און איז ברח אין יום ההוא פון שָאולן, און איז בוא צו אָכיש מלך גַת. 12 האָבּן די עבדים פון אָכישן אמר צו אים: איז דאָס נישט דָוִד מלך הָאָרֶץ? האָט מען נישט אויף דעם דאזיקן ענה מיט מחולה, אַזוי צו אמר: שָאול האָט נכה אין זייַנע טויזנטן, און דָוִד אין זייַנע צענטויזנטן? 13 האָט דָוִד זיך שום די דאזיקע ווערטער אין לֵב, און ער האָט מאֹד ירא געהאט פאר אָכיש מלך גַת. 14 האָט ער שָנָה זיין טעם פאר זייערע אויגן, און האָט זיך הלל משוגע פאר זיי, און האָט תָוָה אויף די דלתוֹת השער, און געלאזט ירד זיין ריר אויף זיין באָרד . 15 האָט אָכיש אמר צו זייַנע עבדים: הנה איר ראה אן איש איז שגע [משוגע], לָמָּה ברענגט איר אים צו מיר? 16 צי פעלן מיר משוגָעים [שגע], וואָס איר האָט מיר געבראכט דעם דאזיקן צו זיין משוגע [שגע] בּייַ מיר? זאָל דער דאזיקער בוא אין מיין בּית?