שמלא18

1 און עס איז געווען, ווי ער האָט כלה דבר צו שָאולן, אַזוי איז די נפש פון יהוֹנָתָנען קשר געוואָרן צו דער נפש פון דָוִדן, און יהוֹנָתָן האָט אים אהב אַזוי ווי זיין אייגן נפש . 2 און שָאול האָט אים לקח אין יום ההוא, און האָט אים נישט געלאזט זיך שוב צו זיין בּית אָבִי. 3 און יהוֹנָתָן האָט כרת א בּרית מיט דָוִדן, ווייַל ער האָט אים אהב געהאט ווי זיין אייגן נפש . 4 און יהוֹנָתָן האָט פשט דעם מעיל וואָס אויף זיך, און האָט אים נתן דָוִדן; אויך זייַנע מד, בּיז אויף זיין חֶרֶב, און בּיז אויף זיין קשת, און בּיז אויף זיין גארטל. 5 און אַז דָוִד איז יצא , איז, וווּ שָאול פלעגט אים שלח , פלעגט ער שׂכל. און שָאול האָט אים שום איבער די אנשי מלחמה; און ער איז יטב אין די אויגן פון כּל הָעָם , און אויך אין די אויגן פון עבדים פון שָאול. 6 און עס איז געווען, בּייַ זייער אנקומען, אַז דָוִד האָט זיך שוב פון נכה דעם פלִשתי, זייַנען יצא די נָשִים פון כּל ערים פון ישראל צו שיר און מחולה צו קרא שָאולן המלך, מיט תף, מיט שִמחה, און מיט צימבלען. 7 און די נָשִים די שׂחק האָבּן ענה [געזונגען] און אמר: שָאול האָט נכה אין זייַנע טויזנטן, און דָוִד אין זייַנע צענטויזנטן. 8 האָט שָאולן חרה מאֹד, און דאָס דאזיקע רעע איז געווען אין זייַנע אויגן, און ער האָט אמר: דָוִדן האָבּן זיי נתן די צענטויזנטן, און מיר האָבּן זיי נתן די טויזנטן, און אים פעלט נאָך בּלויז די מלוכה. 9 און שָאול האָט עין אויף דָוִדן פון יום ההוא און ווייַטער. 10 און עס איז געווען אויף מחר, איז א רוּחַ רָעָה פון אלוקים צלח אויף שָאולן, און ער האָט אין בּית נבא, און דָוִד האָט נגן מיט זיין יָד אַזוי ווי בּיוֹם בּיוֹם, און אין יָד שאול איז געווען דער חֲנִית. 11 האָט שָאול טול [הטיל] דעם חֲנִית, און ער האָט אמר: איך וועל נכה דָוִדן בּיז אין וואנט. אָבער דָוִד האָט זיך סבב פון אים 2 מאל. 12 און שָאול האָט ירא געהאט פאר דָוִדן, ווארעם ה' איז געווען מיט אים, און פון שָאולן האָט ער זיך סור. 13 און שָאול האָט אים סור פון זיך, און אים שׂום פאר א שׂר אלף, און ער איז יצא און בוא הָעָם פארויס. 14 און דָוִד האָט שׂכל אין כּל זייַנע דרכים, און ה' איז געווען מיט אים. 15 און שָאול האָט ראה אַז ער שׂכל מאֹד, און ער האָט זיך גור פאר אים. 16 אָבער כּל ישראל און יהודה האָט אהב געהאט דָוִדן, ווארעם ער פלעגט יצא און בוא זיי פארויס. 17 און שָאול האָט אמר צו דָוִדן: הנה איז מיין עלטערע בַּת מֵרַב; זי וועל איך דיר נתן פאר אַן אִשָּה, אָבער זייַ מיר א בּן חיל, און לחם מלחמות ה'. ווארעם שָאול האָט אמר: זאָל נישט מיין יָד זיין אויף אים, נייַערט די יָד פון די פלשתים זאָל זיין אויף אים. 18 האָט דָוִד אמר צו שָאולן: ווער בין איך? און וואָס איז מיין לעבן, אָדער מיין משפחת אבי אין ישראל, אַז איך זאָל ווערן אן איידעם [חתן] בּייַם מלך? 19 אָבער עס איז געווען, בעת מע האָט געזאלט נתן מֵרַב בַּת שָאולן צו דָוִדן, איז זי נתן געוואָרן צו עַדריאֵלן פון מחוֹלָה פאר אַן אִשָּה. 20 און מִיכל בַּת שָאולן האָט אהב געהאט דָוִדן; האָט מען נגד שָאולן, און די זאַך איז ישר אין זייַנע אויגן. 21 און שָאול האָט אמר: איך וויל זי אים נתן , כדי זי זאָל אים זיין פאר א מוֹקש, און די יָד פון די פלשתים זאָל זיין אויף אים. און שָאול האָט אמר צו דָוִדן: וועסט הַיּוֹם ווערן מיין איידעם מיט דער צווייטער. 22 און שָאול האָט צוה זייַנע עבדים: דבר! צו דָוִדן בַּלָּט [לָט], אַזוי צו אמר: הנה, דער מלך חפץ דיך, און כּל זייַנע עבדים האָבּן דיך אהב, טאָ ווער אצונד דעם איידעם פון מלך. 23 האָבּן עבדים פון שאול דבר אין די אוזנים פון דָוִדן די דאזיקע ווערטער. און דָוִד האָט אמר: קלל אין אייַערע אויגן צו ווערן דעם איידעם פון מלך, אַז איך בין אַן איש רוש און קלה? 24 האָבּן די עבדים פון שָאולן אים נגד, אַזוי צו אמר: אַזוי ווי די דאזיקע ווערטער האָט דָוִד דבר. 25 האָט שָאול אמר: אַזוי זאלט איר אמר צו דָוִדן: דער מלך חפץ נישט קיין נדן [מֹהַר], נייַערט 100 עָרְלוֹת פון די פלשתים, זיך נוקם צו זיין אָן דעם פייַנט פון מלך. און שָאול האָט חשב צו נפל דָוִדן דורך דער יָד פון די פלשתים. 26 האָבּן זייַנע עבדים נגד דָוִדן די דאזיקע ווערטער, און די זאַך איז ישר אין די אויגן פון דָוִדן, צו ווערן דעם איידעם פון מלך. און די ימים זייַנען נישט מאל, 27 איז דָוִד קום און איז הלך, ער מיט זייַנע אנשים, און ער האָט נכה פון די פלשתים 200 איש. און דָוִד האָט געבראכט זייערע ערלות, און מע האָט זיי מלא צום מלך, כדי ער זאָל ווערן דעם איידעם פון מלך. און שָאול האָט אים נתן זיין בַּת מיכלען פאר אַן אִשָּה. 28 און שָאול האָט ראה און ידע אַז ה' איז מיט דָוִדן. און מִיכל בַּת שָאולן האָט אים אהב געהאט. 29 און שָאול האָט יסף ירא פאר דָוִדן. און שָאול איז געווען דָוִדן א שונא כּל ימים. 30 און די שׂרים פון פלשתים פלעגן יצא; און עס איז געווען, ווען אָבער זיי זייַנען יצא, האָט דָוִד שׂכל מער פון כּל עבדים פון שָאולן, און שמוֹ איז געווען יקר מאֹד.