שמלא17

1 און די פלשתים האָבּן אסף זייערע מחנות אויף מלחמה. און זיי האָבּן זיך אסף אין שׂוֹכוֹ וואָס אין יהודה, און האָבּן חנה צווישן שׂוֹכוֹ און צווישן עַזֵקָה אין אפס-דמים. 2 און שָאול און די איש ישראל האָבּן זיך אסף און האָבּן חנה אין עמק אֵלָה; און זיי האָבּן ערך א מלחמה אקעגן די פלשתים. 3 און די פלשתים זייַנען עמד אויפן הַר פון דער זייט, און די ישראל זייַנען עמד אויפן הַר פון דער אנדער זייט, מיט דעם גַּיְא צווישן זיי. 4 איז יצא דער איש הַבֵּנַיִם [צווישנמאן] פון דעם מחנות פון די פלשתים מיטן שמוֹ גָליַת פון גַת, וואָס זיין הייך איז געווען 6 אַמָּה און א שפאַן. 5 און א כּוֹבע נחֹשת איז געווען אויף זיין קאָפּ, און אין א שריוֹן קַשְׂקֶשֶׂת איז ער געווען לבש, און די וואָג פון דעם שריוֹן איז געווען 5,000 שקל נחשת. 6 און מצחת [מצחה] נְחֹשֶת זייַנען געווען אויף זייַנע רגלים , און א כִּידוֹן נְחֹשֶת צווישן זייַנע אקסלען. 7 און דער הֵץ פון זיין חֲנִית איז געווען ווי דער שטאנג פון א אֹרֵג, און דער לֶהָבָה פון זיין חֲנִית איז געווען 600 שקל בּרזל. און דער נֹשֵׂא צִנָּה איז הֹלֵךְ אים פארויס. 8 און ער האָט זיך עמד, און האָט קרא צו די מערכה פון ישראל, און האָט צו זיי אמר: נאָך וואָס יצא איר צו ערך מלחמה? בין איך דען נישט דער פלִשתי, און איר עבדים בּייַ שָאולן? בחר! אייַך אן איש, און זאָל ער ירד צו מיר. 9 אויב ער וועט יכל צו לחם מיט מיר, און וועט מיך נכה , וועלן מיר זיין עבדים צו אייַך; און אויב איך וועל אים יכל, און וועל אים נכה וועט איר זיין עבדים צו אונדז, און וועט אונדז עֶבֶד. 10 און דער פלִשתי האָט אמר: איך חרף די מערכה פון ישראל היום הזה; נתן מיר אן איש און לאמיר לחם מיט אנאנדער. 11 און שָאול און כּל ישראל האָבּן שמע די דאזיקע ווערטער פון דעם פלִשתי, און זיי האָבּן זיך חָתַת, און האָבּן ירא מאֹד. 12 און דָוִד איז געווען בּן יענעם אֶפרָתער איש פון בּית-לחם-יהודה , וואָס שמוֹ איז געווען יִשַי; און ער האָט געהאט 8 בּנים. און דער איש איז אין די יְמֵי שָאולן געווען א זקן וואָס בָּא צווישן אנשים. 13 און די 3 בּני יִשַין הגדלים זייַנען הלך נאָך שָאולן אין דער מלחמה; און די שֵם פון זייַנע 3 בּנים וואָס זייַנען הלך אין דער מלחמה, זייַנען געווען: אֶליאָב דער בּכוֹר, און דער 2טן פון אים אַבינָדֶב, און דער 3טן שַמָּה. 14 און דָוִד איז געווען דער קטן; און די 3 גדלים זייַנען הלך נאָך שָאולן. 15 און דָוִד פלעגט הלך און זיך שוב פון שָאולן צו רָעָה די צֹאן פון אָבִיו אין בּית-לֶחֶם . 16 און דער פלִשתי האָט נגש שכּם און ערב, און האָט זיך יצב 40 טעג נאכאנאנד. 17 און יִשַי האָט אמר צו בְּנוֹ דָוִדן: לקח נא פאר דייַנע אחים אן אֵיפה פון די דאזיקע קָלִי, און די דאזיקע 10 לחם, און רוץ דערמיט אַריבער אין מַחֲנֶה צו דייַנע אחים //www.--outube.com/watch?v=6Xnhzw_A9fU. 18 און די דאזיקע 10 קעז זאלסטו ברענגען צו דעם שַׂר האלף; און זאלסט דייַנע אחים פקד אויף שלוֹם, און לקח פון זיי עֲרֻבָּה. 19 און שָאול און זיי און כּל איש ישראל זייַנען געווען אין עמק אֵלָה, אין לחם מיט די פלשתים. 20 האָט זיך דָוִד שכם אין דער בוקר, און ער האָט נטש די צֹאן אויף א שומר, און ער האָט נשׂא און איז הלך אַזוי ווי יִשַי האָט אים צוה, און ער איז בוא אין מַעְגָּל, ווען דער חַיִל וואָס איז יצא אין מערכה, האָט רוּעַ אויף מלחמה. 21 און ישראל און די פלשתים האָבּן זיך ערך א מערכה קעגן א מערכה. 22 האָט דָוִד נטש די זאַכן פון זיך אויף דער יָד פון דעם שומר הכֵלים, און ער איז רוץ צום מערכה; און ער איז בוא און האָט שאל זייַנע אחים אויף שלוֹם. 23 ווי ער דבר מיט זיי, און הנה דער איש הַבֵּנַיִם [צווישנמאן] וואָס שמוֹ איז געווען גָליַת דער פלִשתי פון גַת, עלה פון די רייען פון די פלשתים, און ער האָט דבר אַזוי ווי יענע דברים; און דָוִד האָט שמע . 24 און כּל איש ישראל, ווי זיי האָבּן ראה דעם איש, אַזוי זייַנען זיי נוס פאר אים, און האָבּן ירא מאֹד. 25 און די איש ישראל האָבּן אמר: האָט איר ראה דעם דאזיקן איש וואָס עלה? ווארעם צו חרף ישראל ער עלה; און עס וועט זיין, דער איש וואָס וועט אים נכה , וועט אים דער מלך מעַשיר זיין מיט אן עֹשֶר גדול, און וועט אים נתן זיין בַּת, און זיין בּית אָבִי וועט ער עשׂה חָפשִי [פרייַ] אין ישראל. 26 האָט דָוִד אמר צו די אנשים וואָס זייַנען עמד לעבן אים, אַזוי צו אמר: וואָס וועט עשׂה ווערן צו דעם איש וואָס וועט נכה יענעם פלִשתי, און וועט סור די חֶרְפֶּה פון ישראל? ווארעם ווער איז דער דאזיקער פלִשתי הֶעָרל, אַז ער זאָל חרף די מערכות אלוקים חיּים? 27 האָט הָעָם אים אמר אַזוי ווי דאָס דאזיקע גערייד, אַזוי צו אמר: אַזוי וועט עשׂה ווערן צו דעם איש וואָס וועט אים נכה. 28 האָט אֱלִיאָב, אחִיו הגדול, שמע ווי ער דבר צו די אנשים, און דער אף אליאבן האָט חָרָה אויף דָוִדן, און ער האָט אמר: צו וואָס גאר האסטו ירד, און אויף וועמען האסטו נטש יענע ביסל צֹאן אין מדבר? איך ידע דייַן זָדוֹן, און די רֹעַ פון דייַן לֵב, אַז כדי צו ראה די מלחמה האסטו ירד. 29 האָט דָוִד אמר: וואָס האָבּ איך אצונד עשׂה? עס איז דאָך נאָר א גערייד. 30 און ער האָט זיך סבב פון אֵצֶל אים צו אן אנדערן, און האָט אמר די אייגענע זאַך, און הָעָם האָט אים שוב אַזוי ווי דאָס דבר הראשון. 31 זייַנען שמע געוואָרן די ווערטער וואָס דָוִד האָט דבר, און מע האָט נגד פאר שָאולן, און ער האָט אים געלאזט ברענגען צו זיך. 32 און דָוִד האָט אמר צו שָאולן: זאָל קיין לֵב אָדָם נישט נפל איבער אים [איש הבנים גלית הפלשתי]; דייַן עֶבֶד וועט הלך, און וועט לחם מיט דעם דאזיקן פלִשתי. 33 האָט שָאול אמר צו דָוִדן: קענסט נישט הלך אויף דעם דאזיקן פלִשתי, צו לחם מיט אים, ווארעם דו ביסט א נַעַר, און ער איז אן איש מלחמה פון זיין נעוּרים אָן. 34 האָט דָוִד אמר צו שָאולן: דייַן עֶבֶד איז געווען א רֹעֵה פאר אָבִיו בּייַ די צֹאן, און אַז אֲרִי איז בוא אָדער דּוֹב, און האָט נשׂא שֶׂה פון דער עֵדֶר, 35 בין איך יצא נאָך אים, און האָבּ אים נכה, און האָבּ נצל פון זיין פֶּה; און אַז ער האָט זיך קום אקעגן מיר, האָבּ איך אים חזק בּייַם זָקָן, און האָבּ אים נכה און אים מות. 36 אי דעם אֲרִי אי דעם דּוֹב האָט דייַן עֶבֶד נכה; און דער דאזיקער פלִשתי הֶעָרֵל וועט זיין ווי איינער פון זיי. ווייַל ער האָט חרף די מערכֹת [מערכה] פון דעם אלוקים חיּים. 37 און דָוִד האָט אמר: ה' וואָס האָט מיך נצל געווען פון דער יָד פון אֲרִי, און פון דער יָד פון דּוֹב, ער וועט מיך נצל זיין פון דער יָד פון דעם דאזיקן פלִשתי. האָט שָאול אמר צו דָוִדן: הלך! און זאָל ה' זיין מיט דיר. 38 און שָאול האָט לבש דָוִדן זייַנע מד [קליידער], און ער האָט נתן א קובַע נחֹשֶת אויף זיין קאָפּ, און אים לבש שִריוֹן. 39 און דָוִד האָט חרג זיין חֶרֶב איבער זייַנע מד [קליידער], און זיך יאל צו הלך, ווייַל ער איז נישט געווען נסה. האָט דָוִד אמר צו שָאולן: איך יכל נישט הלך אין די דאזיקע, ווייַל איך בין נישט נסה. און דָוִד האָט זיי סור פון זיך. 40 און ער האָט לקח זיין מַקֵּל אין זיין יָד, און האָט זיך בחר 5 חלּק [גלאטא] שטיינער פון דעם נַחַל, און שׂום אין דעם כּלי הרֹעים וואָס ער האָט געהאט, אין דעם בּייַטל; און זיין קֶלַע [שליידערער] איז געווען אין זיין יָד; און ער האָט נגש צו דעם פלִשתי. 41 און דער פלִשתי איז הלך אלץ נענטער צו דָוִדן און דער איש וואָס טראגט דעם מָגֵן, אים פארויס. 42 און דער פלִשתי האָט נבט און האָט ראה דָוִדן, און האָט אים בזה , ווארעם ער איז געווען א נַעַר, און אַדְמוֹנִי, אויך שיין מראה . 43 און דער פלִשתי האָט אמר צו דָוִדן: צי א כֶּלֶב בין איך, וואָס דו בוא צו מיר מיט שטעקנס [מקלות, מַקֵל]? און דער פלִשתי האָט קלל דָוִדן בּייַ זיין אלוקים. 44 און דער פלִשתי האָט אמר צו דָוִדן: הלך צו מיר, און איך וועל נתן דייַן בָּשָׂר צום עוֹף הַשָמַיִם און צו דער בהמה פון שָׂדֶה. 45 האָט דָוִד אמר צו דעם פלִשתי: דו בוא צו מיר מיט א חֶרֶב און מיט א חֲנִית און מיט א כּידוֹן, און איך בוא צו דיר אין דעם שֵם פון ה' צבאות, אלוקי מערכות ישראל וואָס דו האסט חרף. 46 היום הזה וועט דיך ה' סגר און איך וועל דיך נכה , און וועל סור דייַן קאָפּ פון דיר; און איך וועל נתן די פגר מַחֲנֶה פלשתים היום הזה צום עוֹף השָמַיִם און צו דער חיה פון דער אֶרֶץ; און די כּל הָאָרֶץ וועט ידע, אַז פאראן אלוקים בּייַ ישראל. 47 און די דאזיקע כּל קהל וועט ידע אַז נישט מיט חֶרֶב און מיט חֲנִית ישע ה'; ווארעם די מלחמה געהערט צו ה', און ער וועט אייַך נתן אין יָדֵנוּ. 48 און עס איז געווען, ווי דער פלִשתי איז קום און איז הלך און האָט קרב צו קרא דָוִדן, אַזוי האָט דָוִד מהר, און איז רוץ צום מערכה צו קרא דעם פלִשתי. 49 און דָוִד האָט שלח זיין יָד אין זעקל [כלי], און האָט לקח פון דאָרטן א שטיין, און ער קלע און נכה דעם פלִשתי אין זיין מֵצַח. און דער שטיין איז טבע אין זיין מֵצַח, און ער איז נפל אויף זיין פנים צו ארצה . 50 אַזוי האָט דָוִד חזק פון דעם פלִשתי מיט א קֶלַע און מיט א שטיין, און נכה דעם פלִשתי, און אים מות; און קיין חֶרֶב איז נישט געווען אין יָד דָוִד. 51 און דָוִד איז רוץ, און האָט זיך עמד איבער דעם פלִשתי, און האָט לקח זיין חֶרֶב, און זי שלף פון איר תַּעַר, און אים מות; און ער האָט כרת מיט איר זיין קאָפּ. און די פלשתים האָבּן ראה אַז זייער גִבור איז מות, און זיי נוס. 52 און די אנשים פון ישראל און יהודה זייַנען קום און האָבּן רוע, און רדף די פלשתים בּיז דו בוא קיין גַיא, און בּיז די שערי עקרון. און עס זייַנען נפל חללי פלשתים אויף דעם דֶּרֶךְ פון שַעֲרַיִם, און בּיז גַת, און בּיז עקרון. 53 און די בְּנֵי-יִשְראל האָבּן זיך שוב פון דלק די פלשתים, און זיי האָבּן שסס זייער מַחֲנֶה. 54 און דָוִד האָט לקח דעם קאָפּ פון דעם פלִשתי, און האָט אים געבראכט קיין ירושלים, און זייַנע כלי האָט ער שׂום אין זיין אֹהֶל. 55 און אַז שָאול האָט ראה דָוִדן יצא צו קרא דעם פלִשתי, האָט ער אמר צו אַבנר דעם שׂר הצָבָא: וועמעס בּן איז דער דאזיקער נַעַר, אַבנר? האָט אַבנר אמר: אַזוי ווי דייַן נפש לעבט, מלך, אויב איך ידע . 56 האָט דער מלך אמר: שאל דו זיך נאָך וועמעס בּן דער עֶלֶם איז. 57 און ווי דָוִד האָט זיך שוב פון נכה דעם פלִשתי, אַזוי האָט אים אַבנר לקח , און האָט אים געבראכט פאר שָאולן, מיט דעם קאָפּ פון דעם פלִשתי אין זיין יָד. 58 האָט שָאול צו אים אמר: וועמעס בּן ביסטו, נַעַר? האָט דָוִד אמר: בּן דייַן עֶבֶד יִשַין פון בּית-לֶחֶם .