שמלא15

1 און שמואל האָט אמר צו שָאולן: מיך האָט ה' שלח דיך צו משח פאר א מלך איבער זיין עַם איבער ישראל; דעריבער שמע אצונד צו דעם קוֹל פון די ווערטער פון ה'. 2 אַזוי האָט אמר ה' צבָאות. איך פקד וואָס עַמָלֵק האָט עשׂה צו ישראל, ווי ער האָט זיך אים שום אין דֶּרֶךְ בּייַ זיין עלה פון מצריִם. 3 אצונד הלך! און זאלסט נכה עַמָלֵק; און איר זאלט חרם כּל וואָס ער האָט, און זאלסט זיך נישט חמל אויף אים, און זאלסט מות פון אן איש בּיז אן אִשָּה, פון א עוֹלֵל בּיז א יוֹנק, פון א שור בּיז א שֶׂה, פון א גָמָל בּיז אן חֲמוֹר . 4 האָט שָאול קרא הָעָם, און ער האָט זיי פקד אין טלָאים, 200,000 פוסגייער, און 10,000 איש יהודה. 5 און שָאול איז בוא צו עִיר פון עַמָלֵק, און ער האָט ארב אין נחל. 6 און שָאול האָט אמר צום קֵיני: הלך! סור! ירד! פון צווישן עַמָלֵק, כדי איך זאָל דיך נישט אסף מיט אים; און דו האסט דאָך עשׂה חֶסֶד מיט כּל בְּנֵי ישראל בּייַ זייער עלה פון מצרים. האָט דער קֵיני סור פון צווישן עַמָלֵק. 7 און שָאול האָט נכה עַמָלֵק פון חַוִילֶה ווי דו בוא קיין שור וואָס פאר מצריִם. 8 און ער האָט תפשׂ אגָג מלך עַמָלֵק חַי, און דאָס כּל הָעָם האָט ער חרם מיטן שארף פון חֶרֶב. 9 אָבער שָאול און הָעָם האָבּן חמל אַגָגן, און די בעסטע פון די צֹאן און די בָּקָר די משנים [משנה], און די לעמער, און דאָס כּל טוֹב, און זיי האָבּן נישט אבה זיי חרם. אָבער כל המלאכה דאָס נמבזה [בזה] און מסס, דאָס האָבּן זיי חרם . 10 איז דאָס דבר-ה' געווען צו שמואלן, אַזוי צו אמר: 11 איך האָבּ נחם וואָס איך האָבּ געמאכט שָאולן פאר א מלך, ווארעם ער האָט זיך שוב פון הינטער מיר, און מייַנע ווערטער האָט ער נישט מקיים געווען. האָט שמואלן חרה, און ער האָט זעק צו ה' כּל הלָיְלָה. 12 און שמואל האָט זיך שכם אין דער בוקר צו באגעגענען שָאולן. איז נגד געוואָרן שמואלן, אַזוי צו אמר: שָאול איז בוא קיין כַרמֶל , און הנה, ער האָט זיך נצב א יָד, און האָט זיך סבב, און איז עבר און האָט ירד קיין גִלגָל. 13 איז שמואל בוא צו שָאולן, און שָאול האָט צו אים אמר: ברך זאלסטו זיין פון ה'! איך האָבּ מקיים געווען דאָס דבר-ה'. 14 האָט שמואל אמר: און וואָס איז דער דאזיקער קוֹל פון די צֹאן אין מייַנע אוזנים, און דער קוֹל פון די בקר וואָס איך שמע? 15 האָט שָאול אמר: פון עַמָלֵק האָט מען זיי געבראכט, ווארעם הָעָם האָט געשוינט [חמל] די בעסטע פון די צֹאן און די בקָר, כדי צו זבח צו ה' אלוקיךָ; אָבער דאָס יותר האָבּן מיר חרם . 16 האָט שמואל אמר צו שָאולן: רָפָה! און איך וועל דיר נגד וואָס ה' האָט צו מיר דבר הלָיְלָה. האָט ער צו אים אמר: דבר! 17 האָט שמואל צו אים אמר: אמנם, אויב דו ביסט קָטֹן אין דייַנע אויגן, ביסטו אָבער דער קאָפּ פון די שבטים פון ישראל, און דיך האָט ה' משח פאר א מלך איבער ישראל. 18 און ה' האָט דיך שלח אויף א דֶּרֶךְ, און האָט אמר: הלך! און חרם די חַטָּאִים, עַמָלֵק, און זאלסט לחם אויף זיי בּיז מע וועט זיי כלה. 19 טאָ לָמָּה האסטו נישט שמע צו דעם קוֹל ה', און האסט זיך עיט צום שלל , און עשׂה וואָס איז הָרַע אין די אויגן פון ה'? 20 האָט שָאול אמר צו שמואלן: איך האָבּ דאָך שמע צו דעם קוֹל ה', און בין הלך אויף דעם דֶּרֶךְ וואָס ה' האָט מיך שלח , און האָבּ געבראכט אַגָג מלך עַמָלֵק, און עַמָלֵק האָבּ איך חרם. 21 אָבער הָעָם האָט לקח פון דעם שלל צֹאן און בָּקָר, דאָס בעסטע פון דעם חרם, כדי צו זבח צו ה' אלֹקֶיךָ אין גִלגָל. 22 האָט שמואל אמר: החפץ דען ה' אין עֹלוֹת [עוֹלָה] און זבח ווי שמע צו דעם קוֹל ה'? הנה, שמע איז בעסער פון זבח. צו קשב פון חֵלֶב פון ווידערס [איִל]; 23 ווארעם חַטָּאת פון קֶסֶם איז מְרִי, און אָוֶן און תרפים איז הפציר [פצר, אייַנגעשפארט] זיין. ווייַל דו האסט מאס דאָס דבר-ה', אַזוי האָט ער דיך מאס פון צו זיין א מלך . 24 האָט שָאול אמר צו שמואל: איך האָבּ חטא וואָס איך האָבּ עבר דאָס פֶּה ה' און דייַנע ווערטער, ווייַל איך האָבּ ירא געהאט פארן הָעָם , און האָבּ זיך שמע צו זייער קוֹל. 25 און אצונד, נשׂא! , נא, מיין חַטָּאת, און שוב זיך אום מיט מיר, און איך וועל זיך שחה צו ה'. 26 האָט שמואל אמר צו שָאולן: איך וועל זיך נישט שוב מיט דיר, ווארעם דו האסט מאס דאָס דבר-ה', און ה' האָט דיך מאס פון צו זיין א מלך איבער ישראל. 27 און ווי שמואל האָט זיך סבב צו הלך, אַזוי האָט [שָאול] חזק דעם כנף פון זיין מעיל, און ער האָט זיך קרע. 28 האָט שמואל צו אים אמר: ה' האָט הַיּוֹם קרע פון דיר די מלוכה פון ישראל, און האָט זי נתן צו א רֵעַ וואָס איז בעסער פון דיר. 29 און דער נֵצַח ישראל זאגט אויך נישט שקר, און האָט נישט נחם; ווארעם נישט אַן אָדָם איז ער, נחם צו האָבּן. 30 האָט ער אמר: איך האָבּ חטא, אָבער אצונד, כבוד מיר, נא, פאר די זקני עַמִּי און פאר ישראל, און שוב זיך אום מיט מיר, און איך וועל זיך שחה צו ה' אלֹקֶיךָ. 31 האָט שמואל זיך שוב נאָך שָאולן, און שָאול האָט זיך שחה צו ה'. 32 און שמואל האָט אמר: נגש צו מיר אגָג מלך עַמָלֵק. איז אַגָג הלך צו אים מעדן. און אַגָג האָט אמר: אמנם, די מַר הַמָּוֶת איז סור. 33 האָט שמואל אמר: אַזוי ווי דייַן חֶרֶב האָט נָשִים שכל, זאָל צווישן נָשִים אִמֶּךָ זיין שכל. און שמואל האָט שסף אַגָגן פאר ה' אין גִלגָל. 34 און שמואל איז הלך קיין רָמָה, און שָאול איז עלה צו זיין בּית אין גבעת-שָאול. 35 און שמואל האָט מער נישט ראה שָאולן בּיז זיין יוֹם מות , ווארעם שמואל האָט התאבל [אבל] וועגן שָאולן; און ה' האָט נחם געהאט וואָס ער האָט געמאכט שָאולן פאר א מלך איבער ישראל.