שמלא11

1 און נָחש פון עמון איז עלה און האָט חנה אויף יָבֵש-גִלעָד. האָבּן כּל אנשים פון יָבֵש אמר צו נָחשן: כרת אונדז א בּרית, און מיר וועלן דיר עֶבֶד. 2 האָט נָחש פון עמון צו זיי אמר: מיט דעם באַדינג וועל איך עס אייַך כרת, אַז מע זאָל אייַך אלעמען נקר דאָס ימין אויג, און דאָס שום פאר א חֶרְפֶּה אויף כּל ישראל. 3 האָבּן צו אים אמר די זקנים פון יָבֵש: לאז אונדז רפה 7 טעג, און מיר וועלן שלח מלאכים אין כּל געמארק פון ישראל; און אויב קיינער איז אונדז מוֹשִיעַ, וועלן מיר יצא צו דיר. 4 זייַנען די מלאכים בוא צו גבעת-שָאול, און האָבּן דבר די ווערטער אין די אוזנים פון הָעָם ; און דאָס כּל הָעָם האָט נשׂא זייער קוֹל און בכה. 5 און הנה שָאול בוא אָן הינטער די בקָר פון שָׂדֶה; האָט שָאול אמר: וואָס איז דעם עַם , וואָס זיי בכה? האָט מען אים ספר די ווערטער פון די אנשים פון יָבֵש. 6 איז רוּחַ אלוקים צלח אויף שָאולן, ווי ער האָט שמע די דאזיקע ווערטער, און זיין אף האָט חרה מאֹד. 7 און ער האָט לקח א צֶמֶד בָּקָר, און האָט זיי נתח, און שלח דורך דער יָד פון די מלאכים אין כּל געמארק פון ישראל, אַזוי צו אמר: ווער עס יצא נישט נאָך שָאולן און נאָך שמואלן, וועט אַזוי עשׂה ווערן צו זייַנע בָּקָר. איז א פחד פון ה' נפל אויפן הָעָם , און זיי זייַנען יצא אַזוי ווי איש אחד . 8 און ער האָט זיי פקד אין בֶּזֶק, און די בְּנֵי ישראל זייַנען געווען 300,000, און די איש יהודה 30,000. 9 און זיי האָבּן אמר צו די מלאכים וואָס זייַנען בוא : אַזוי זאלט איר אמר צו די איש פון יָבש-גִלעָד: מחר ווען די שֶמֶש ווערט חֹם, וועט אייַך געשען א תשוּעָה. זייַנען בוא די מלאכים און האָבּן נגד צו די אנשים פון יָבֵש, און זיי האָבּן זיך שׂמח. 10 און די אנשים פון יָבֵש האָבּן אמר [צו נחשן]: מחר וועלן מיר יצא צו אייַך, און איר וועט עשׂה צו אונדז אַזוי ווי כּל וואָס איז טוֹב אין אייַערע אויגן. 11 און עס איז געווען אויף מחר, האָט שָאול שום הָעָם אין 3 ראשים, און זיי זייַנען בוא אין מיטן מַחֲנֶה אין דער מארגנוואך, און האָבּן נכה עמון בּיז דער חֹם היוֹם. און עס איז געווען, די וואָס זייַנען שאר, זייַנען פוץ געוואָרן, און עס זייַנען נישט שאר פון זיי 2 באנאנד. 12 האָט הָעָם אמר צו שמואלן: ווער איז דער וואָס זאגט: זאָל שָאול מלך איבער אונדז? נתן אהער די אנשים, און מיר וועלן זיי מות. 13 האָט שָאול אמר: קיינער זאָל נישט מות ווערן היום הזה, ווארעם הַיּוֹם האָט ה' עשׂה א תשועה אין ישראל. 14 און שמואל האָט אמר צו הָעָם: הלך! און לאמיר הלך קיין גִלגָל, און מיר וועלן דארטן חדש די מלוכה. 15 איז דאָס כּל הָעָם הלך קיין גִלגָל, און זיי האָבּן דארט געמאכט שָאולן פאר א מלך, פאר ה' אין גִלגָל; און זיי האָבּן דארטן זבח זבחים שלמים פאר ה'. און שָאול און כּל אנשים פון ישראל האָבּן זיך דארטן שׂמח עד מאֹד.