מלכא14

1 אין יענער צייַט איז חלה געוואָרן אֲבִיָּה בּן יָרָבעָמען. 2 האָט יָרָבעָם אמר צו זיין אִשָּה: קוּם! נָא, און השתּנּה [שָנָה] זיך, מע זאָל נישט ידע אַז דו ביסט אִשָּה פון יָרָבעָם, און זאָלסט הלך קיין שילו. הנה, דאָרטן איז אַחִיָּה דער נביא, דער וואָס האָט דבר אויף מיר, אַז איך וועל ווערן מלך איבּער דעם דאָזיקן עם . 3 און זאָלסט לקח מיט דיר 10 לחם, און נִקּוּד, און א בּקבֻּק דבש, און בוא צו אים; ער וועט דיר נגד וואָס וועט זיין מיטן נער. 4 האָט אִשָּה פון יָרָבעָם אַזוי עשׂה און זי איז קום און איז הלך קיין שילו, און זי איז בוא אין בּית אַחִיָּה; און אַחִיָּה האָט נישט יכל צו ראה, וואָרעם זייַנע אויגן זייַנען געווען קום פאַר זיין שֵׂיה. 5 אָבער ה' האָט אמר אַחִיָּהן: הנה, אִשָּה פון יָרָבעָם בוא צו דרש דבר בּייַ דיר וועגן בְּנָהּ, וואָרעם ער איז חלה; זאָלסטו אַזוי און אַזוי דבר צו איר. און עס וועט זיין, אַז זי בוא, וועט זי זיך התנכּר [נכר]. 6 און עס איז געווען, ווי אַחִיָּה האָט שמע דעם קוֹל פון אירע רגלים , ווען זי איז בוא אין פֶּתַח, אַזוי האָט ער אמר: בוא! אִשָּה פון יָרָבעָם, לָמָּה דען זיך התנכּר [נכר], אַז איך בין שלח צו דיר מיט קָשָה? 7 הלך! אמר צו יָרָבעָמען: אַזוי האָט אמר ה' אלֹקֵי ישראל: ווייַל איך האָבּ דיך רום פון צווישן הָעָם, און האָבּ דיך נתן פאַר א נָגִיד איבּער עַמִּי ישראל; 8 און איך האָבּ קרע די מלוכה פון דעם בּית דָּוִד, און האָבּ זי דיר נתן; און דו ביסט נישט געווען אַזוי ווי מיין עֶבֶד דָּוִד, וואָס האָט שוֹמר איבּער מייַנע מצות, און וואָס איז הלך נאָך מיר מיט זיין כּל לבב, צו עשׂה רַק וואָס איז יָשָר אין מייַנע אויגן; 9 און האָסט רעע צו עשׂה ווי כּל וואָס זייַנען געווען פריִער דיר, און ביסט הלך און האָסט דיר עשׂה אלוקים אחרים, און מַסֵּכָה, מיך צו כעס, און מיך האָסטו שלך הינטער דייַן גַּו; 10 דעריבער הנה, איך ברענג אָן רָעָה אויף בּית יָרָבעָם, און איך וועל כרת פון יָרָבעָמען כּל וואָס שתן בקיר, עצר און עזב, צווישן ישראל, און וועל בער בּית יָרָבעָם אַזוי ווי מע בער גָּלָל, בּיז עס וועט תמם ווערן. 11 דעם וואָס מות פון יָרָבעָמען אין עִיר, וועלן די כלבים אכל, און דעם וואָס מות אין שָׂדֵה, וועלן די עוֹף הַשָמַיִם אכל; וואָרעם ה' האָט דבר. 12 און דו קוּם! הלך! אהיים; ווי דייַנע רגלים בוא אין עִיר, אַזוי וועט דאָס ילד מות. 13 און כּל ישראל וועלן אים ספד , און וועלן אים קבר ; וואָרעם בּלויז דער דאָזיקער פון יָרָבעָמען וועט בוא צו קבר, ווייַל אין אים איז מצא געוואָרן עפעס טוֹב אַקעגן ה' אֱלֹקֵי ישראל, אין בּית יָרָבעָם. 14 און ה' וועט זיך קום א מלך איבּער ישראל, וואָס וועט כרת בּית יָרָבעָם יום ההוא. און מה גַּם עָתָּה ? 15 וואָרעם ה' וועט נכה ישראל, אַזוי ווי א קָנֶה ווערט נוד אין מַיִם, און ער וועט נתש ישראל פון דער דאָזיקער הָאֲדָמָה הטּוֹבָה וואָס ער האָט נתן אבותֵיהֶם, און ער וועט זיי זרה פון יענער זייט נָהָר, פאַר וואָס זיי האָבּן עשׂה זייערע אֲשֵרָה, כעס ה'. 16 און ער וועט נתן ישראל בִּגְלַל די חַטָּאת פון יָרָבעָמען וואָס ער האָט חטא, און וואָס ער האָט געמאכט חטא ישראל. 17 און אִשָּה פון יָרָבעָם איז קום, און איז הלך און בוא קיין תִרצָה; ווי זי איז בוא אויף דעם סַף פון בּית, אַזוי איז דאָס נער מות. 18 און כּל ישראל האָבּן אים קבר , און אים ספד ; אַזוי ווי דאָס דבר-ה' וואָס ער האָט דבר דורך זיין עֶבֶד אַחִיָּה דעם נביא. 19 און די יתר דּברי יָרָבעָמען, ווי ער האָט לחם, און ווי ער האָט מלך, דאָס איז כתב אין סֵפֶר דִּבְרֵי הימים פון מלכים פון ישראל . 20 און די ימים וואָס יָרָבעָם האָט מלך, זייַנען געווען 22 שָנָה, און ער האָט זיך שכב מיט זייַנע אבות, און בְּנוֹ נָדָב איז געוואָרן מלך אויף זיין תּחת. 21 און רְחַבְעָם בּן שלֹמֹהן האָט מלך אין יהודה. 41 שָנָה איז רְחַבְעָם געווען אַז ער איז געוואָרן מלך, און 17 שָנָה האָט ער מלך אין ירושלים, דער עִיר וואָס ה' האָט בחר פון כּל שבטים אין ישראל, צו שום שמוֹ דאָרטן. און דער שֵם פון אמּוֹ איז געווען נעַמָה די עמונית. 22 און יהודה האָט עשׂה וואָס איז הָרַע אין די אויגן פון ה', און זיי האָבּן אים קנא ווי אלץ וואָס אבותם האָבּן עשׂה מיט זייערע חַטָּאת וואָס זיי האָבּן חטא. 23 און זיי אויך האָבּן זיך בנה בָּמות, און מַצֵּבָה, און אֲשֵרָה, אויף כּל גִּבעָה גְבֹהָה, און אונטער כּל עֵץ רַעֲנָן. 24 און אויך קָדֵש זייַנען געווען אין הָאָרֶץ. זיי האָבּן עשׂה אַזוי ווי כּל התּוֹעבות פון די גּוֹיִם וואָס ה' האָט ירש פון פאַר די בּני-יִשְראל. 25 און עס איז געווען אין 5טן שָנָה פון מלך רְחַבְעָם איז שישַק מלך מצרים עלה אויף ירושלים. 26 און ער האָט לקח די אוֹצרות בּית ה', און די אוֹצרות בּית המלך; אַלץ האָט ער לקח. און ער האָט לקח כּל מָגִנִּים פון זהב וואָס שלֹמֹה האָט עשׂה. 27 און דער מלך רְחַבְעָם האָט עשׂה תּחת זיי מָגִנִּים פון נחֹשֶת, און האָט זיי פקד אויף דער יָד פון די שׂרים פון די לויפערס [רוץ] וואָס האָבּן שוֹמר איבּער דעם פּתח בּית המלך. 28 און עס איז געווען, ווען נאָר דער מלך פלעגט בוא אין בּית ה', פלעגן די לויפערס [רוץ] זיי נשׂא; דערנאך פלעגן זיי זיי שוב אין דער תָּא פון די לויפערס [רוץ]. 29 און די יתר דּברי רְחַבְעָמען, און אַלץ וואָס ער האָט עשׂה דאָס איז שוין כתב סֵפֶר דִבְרֵי הימים אין מלכים פון יהודה. 30 און מלחמה איז געווען צווישן רְחַבְעָמען און צווישן יָרָבעָמען כּל הימים. 31 און רְחַבְעָם האָט זיך שכב מיט זייַנע אבות, און ער איז קבר געוואָרן לעבן זייַנע אבות אין עִיר דָּוִד. און דער שֵם פון אִמּוֹ איז געווען נַעַמָה די עמונית. און בְּנוֹ אַביָם איז געוואָרן מלך אויף זיין תּחת.