מלכא13

1 און הנה אַן אִיש אלוקים איז בוא פון יהודה דורך דעם דבר-ה' קיין בּית אֵ-ל, ווען יָרָבעָם איז עמד אויפן מִזְבֵחַ צו קטר. 2 און ער האָט קרא צום מִזְבֵחַ דורך דעם דבר-ה', און האָט אמר: מִזְבֵחַ! מִזְבֵחַ! אַזוי האָט ה' אמר: הנה, בּן ווערט נולָד צו דעם בּית דָּוִד יֹאשִיָהוּ שמוֹ , און ער וועט זבח אויף דיר די כֹּהנים פון די בָּמות וואָס קטר אויף דיר; און עצמוֹת אָדָם וועט מען שׂרף אויף דיר. 3 און ער האָט נתן אין יום ההוא אַ מוֹפֵת, אַזוי צו אמר: דאָס איז דער מוֹפֵת וואָס ה' האָט דבר: הנה, דער מִזְבֵחַ ווערט נקרע [קרע], און די דֶּשֶן וואָס אויף אים וועט זיך שפך . 4 און עס איז געווען, ווי דער מלך האָט שמע דאָס דבר אִיש האלוקים וואָס ער האָט קרא צום מִזְבֵחַ אין בּית אֵ-ל, אַזוי האָט יָרָבעָם שלח זיין יָד פון מִזְבֵחַ, אַזוי צו אמר: תפשׂ אים. און זיין יָד וואָס ער האָט שלח אויף אים, איז יבש געוואָרן, און ער האָט זי נישט יכל שוב צו זיך. 5 און דער מִזְבֵחַ איז נקרע [קרע] געוואָרן, און די דֶּשֶן האָט זיך שפך פון מִזְבֵחַ, אַזוי ווי דער מוֹפֵת וואָס דער אִיש האלוקים האָט נתן דורך דעם דבַר-ה'. 6 האָט דער מלך זיך ענה און האָט אמר צום אִיש האלוקים: חלה נָא בּייַ ה' אֱלֹקֶיךָ, און זייַ פלל פאַר מיר, אַז מיין יָד זאָל זיך שוב צו מיר. האָט דער אִיש האלוקים חלה בּייַ ה', און די יָד פון דעם מלך האָט זיך שוב, און איז געוואָרן אַזוי ווי פריִער. 7 האָט דער מלך דבר צום אִיש האלוקים: בוא מיט מיר אהיים, און סעד זיך, און איך וועל דיר נתן א מתנה. 8 האָט דער אִיש האלוקים אמר צום מלך: ווען דו זאָלסט מיר נתן אַ האלב בּית דייַנס, וועל איך נישט בוא מיט דיר, און וועל נישט אכל קיין לֶחֶם און נישט שתה קיין מַיִם אין דעם דאָזיקן מקוֹם. 9 וואָרעם אַזוי האָט מען מיר צוה דורך דעם דבר-ה', אַזוי צו אמר: זאָלסט נישט אכל קיין לֶחֶם און נישט שתה קיין מַיִם, און זאָלסט זיך נישט שוב אויף דעם דֶּרֶךְ וואָס דו ביסט הלך. 10 און ער איז הלך מיט אַן אַנדער דֶּרֶךְ, און האָט זיך נישט שוב מיט דעם דֶּרֶךְ וואָס ער איז אויף אים בוא קיין בּית אֵ-ל. 11 און איינער אַן נביא זָקֵן איז ישב אין בּית אֵ-ל; איז בוא איינער פון זייַנע בָּנִים, און האָט אים סֵפֶר די כּל המעשׂה וואָס דער אִיש האלוקים האָט עשׂה דעם יוֹם אין בּית אֵ-ל, און די דברים וואָס ער האָט דבר צום מלך. און ווי זיי האָבּן עס סֵפֶר צו אֲבִיהֶם, 12 אַזוי האָט אֲבִיהֶם צו זיי דבר: וואָסער דֶּרֶךְ איז ער הלך? און זייַנע בָּנִים האָבּן געזען [ראה] דעם דֶּרֶךְ וואָס דער אִיש האלוקים וואָס איז בוא פון יהודה, איז הלך. 13 האָט ער אמר צו זייַנע בָּנִים: חבש מיר אָן דעם חֲמוֹר . האָבּן זיי אים חבש דעם חֲמוֹר, און ער איז רכב אויף אים. 14 און ער איז הלך נאָך דעם אִיש האלוקים, און האָט אים מצא ישב אונטער אַן אייכנבוים, און ער האָט צו אים אמר: ביסט דו דער אִיש האלוקים וואָס איז בוא פון יהודה? האָט ער אמר: איך. 15 האָט ער צו אים אמר: הלך מיט מיר אהיים, און אכל לֶחֶם. 16 האָט ער צו אים אמר: איך יכל זיך נישט שוב מיט דיר און בוא צו דיר, און איך וועל נישט אכל קיין לֶחֶם און נישט שתה קיין מַיִם בּייַ דיר אין דעם דאָזיקן מקוֹם. 17 וואָרעם דורך דעם דבר-ה' ער דבר צו מיר: זאָלסט נישט אכל קיין לֶחֶם און נישט שתה דאָרטן קיין מַיִם, און זאָלסט זיך נישט שוב צו הלך מיט דעם דֶּרֶךְ וואָס דו ביסט אויף אים הלך. 18 האָט ער צו אים אמר: איך בין אויך א נביא אַזוי ווי דו, און א מלאך האָט דבר צו מיר דורך דעם דבר-ה', אַזוי צו אמר: שוב אים אום מיט דיר אין דייַן בּית, און ער זאָל אכל לֶחֶם און שתה מַיִם. כחש האָט ער אים. 19 האָט ער זיך שוב מיט אים, און ער האָט אכל לֶחֶם אין זיין בּית, און שתה מַיִם. 20 און עס איז געווען, ווי זיין ישב בּייַם טיש, אַזוי איז דאָס דבר-ה' געווען צו דעם נביא וואָס האָט אים שוב. 21 און ער האָט קרא צו דעם אִיש האלוקים וואָס איז בוא פון יהודה, אַזוי צו אמר: אַזוי האָט ה' אמר: ווייַל דו האָסט מרה דעם פֶּה ה', און האָסט נישט שוֹמר איבּער דעם מצוה וואָס ה' אֱלֹקֶיךָ האָט דיר צוה, 22 און האָסט זיך שוב , און אכל לֶחֶם און שתה מַיִם אין דעם מקוֹם וואָס ער האָט דיר דבר: זאָלסט נישט אכל קיין לֶחֶם און נישט שתה קיין מַיִם וועט דייַן נְבֵלָה נישט בוא צו דעם קבר פון דייַנע אבות. 23 און עס איז געווען, נאָך דעם ווי ער האָט אכל לֶחֶם, און נאָך דעם ווי ער האָט שתה, האָט ער חבש דעם חֲמוֹר פאַר אים, פאַר דעם נביא וואָס ער האָט אים שוב. 24 און ער איז הלך, און אַן אַרְיֵה האָט אים מצא אין דֶּרֶךְ, און האָט אים מות; און זיין נְבֵלָה איז שלך אויפן דֶּרֶךְ, און דער חֲמוֹר איז עמד אֵצֶל אים; אויך דער אַרְיֵה איז עמד אֵצֶל דעם נְבֵלָה. 25 און הנה אנשים זייַנען עבר, און האָבּן ראה דעם נְבֵלָה שלך אויפן דֶּרֶךְ, און דעם אַרְיֵה עמד אֵצֶל דעם נְבֵלָה; זייַנען זיי בוא און האָבּן דבר אין דער עִיר וואָס דער נביא הזקן איז אין איר ישב. 26 האָט שמע דער נביא וואָס האָט אים שוב פון דֶּרֶךְ, און ער האָט אמר: דאָס איז דער אִיש האלוקים וואָס האָט מרה דעם פֶּה ה', און ה' האָט אים נתן צום אַרְיֵה, און ער האָט אים שבר און אים מות, אַזוי ווי דאָס דבר-ה' וואָס ער האָט צו אים דבר. 27 און ער האָט דבר זייַנע בָּנִים, אַזוי צו אמר: חבש מיר אָן דעם חֲמוֹר . האָבּן זיי חבש. 28 און ער איז הלך און האָט מצא דעם נְבֵלָה שלך אויפן דֶּרֶךְ, און דער חֲמוֹר און דער אַרְיֵה עמד אֵצֶל דעם נְבֵלָה. נישט דער אַרְיֵה האָט אכל דעם נְבֵלָה, און נישט ער האָט שבר דעם חֲמוֹר . 29 האָט דער נביא נשׂה דעם נְבֵלָה פון דעם אִיש האלוקים, און האָט אים נוח אויפן חֲמוֹר , און האָט אים שוב; און ער איז בוא אין דער עִיר פון דעם נביא הזקן, צו ספד און אים צו קבר . 30 און ער האָט נוח זיין נְבֵלָה אין זיין אייגענעם קבר, און מע האָט ספד אויף אים: וויי, אָחִי! 31 און עס איז געווען נאָך דעם אַז ער האָט אים קבר האָט ער אמר צו זייַנע בָּנִים, אַזוי צו אמר: אַז איך מות, זאָלט איר מיך קבר אין דעם קבר וואָס דער אִיש האלוקים איז אין אים קבר; אֵצֶל זייַנע עצמות נוח מייַנע עצמות. 32 וואָרעם געשען וועט געשען דאָס דבר וואָס ער האָט קרא דורך דעם דבר ה' איבּער דעם מִזְבֵחַ וואָס אין בּית אֵ-ל, און איבּער כּל בּתּים פון די בָּמות וואָס אין די ערים פון שומרון. 33 נאָך דער דאָזיקער געשעעניש האָט זיך יָרָבעָם נישט שוב פון זיין דֶּרֶךְ הָרָעָה, און ער האָט שוב און עשׂה פון קצוֹת העם כֹּהנים פון בָּמות. ווער עס האָט חפץ פלעגט ער מלא זיין יָד, ער זאָל ווערן פון די כֹּהנים פון די בָּמות. 34 און דורך דער דאָזיקער זאַך איז געווען אַ חַטָּאת אויף דעם בּית יָרָבעָם; כדי עס הכחיד [כחד] און שמד פון פּני האדמה.