מלכא12

1 און רְחַבְעָם איז הלך קיין שכם, ווייַל קיין שכם איז בוא כּל ישראל אים צו צו מאַכן מלך. 2 און עס איז געווען, ווי יָרָבעָם בּן נבטן האָט שמע וואָרעם ער איז נאָך געווען אין מצרים, וווהין ער איז ברח פון מלך שלֹמֹה; און יָרָבעָם איז ישב אין מצרים, 3 און מע האָט שלח און אים קרא אַזוי איז בוא יָרָבעָם און כּל קהל ישראל, און זיי האָבּן דבר צו רְחַבְעָמען, אַזוי צו אמר: 4 אָבִיךָ האָט הקשה [קשה] אונדזער עֹל, און אַצונד קלל דו דעם עבֹדה קשה פון אָבִיךָ, און זיין עֹל כּבד, וואָס ער האָט נתן אויף אונדז, און מיר וועלן דיר עבד. 5 האָט ער צו זיי אמר: הלך אויף נאָך 3 ימים, און שוב צו מיר. איז הָעָם הלך. 6 האָט דער מלך רְחַבְעָם זיך יעץ מיט די זקנים וואָס פלעגן עמד פאַר שלֹמֹה אָבִיו, ווען ער היה חי, אַזוי צו אמר: ווי יעץ איר מיר צו שוב אַן ענטפער דעם דאָזיקן עם ? 7 האָבּן זיי צו אים דבר, אַזוי צו אמר: אויבּ דו וועסט הַיּוֹם זיין אַן עֶבֶד צו דעם דאָזיקן עם , און וועסט זיי עבד, און וועסט זיי ענה און דבר צו זיי דברים טוֹבים, וועלן זיי דיר זיין עבדים אויף כּל הימים. 8 אָבער ער האָט עזב די עצה פון די זקנים וואָס זיי האָבּן אים יעץ, און ער האָט זיך יעץ מיט די ילדים וואָס זייַנען גדל מיט אים, וואָס זייַנען עמד פאַר אים. 9 און ער האָט צו זיי אמר: וואָס יעץ איר, מיר זאָלן שוב אַן ענטפער דעם דאָזיקן עם , וואָס האָבּן צו מיר דבר אַזוי צו אמר: קלל דעם עֹל וואָס אָבִיךָ האָט נתן אויף אונדז? 10 האָבּן צו אים דבר די ילדים וואָס זייַנען גדל מיט אים, אַזוי צו אמר: אַזוי זאָלסטו אמר צו דעם דאָזיקן עם וואָס האָבּן צו דיר דבר, אַזוי צו אמר: אָבִיךָ האָט הכבד [כבד] אונדזער עֹל, דעריבער קלל דו אונדז אַזוי זאָלסטו דבר צו זיי: מיין מינדסטער פינגער איז דיקער [עבה] פון מָתְנַיִם אָבִי. 11 און אַצונד, אָבִי האָט אויף אייַך עמס אן עֹל כָּבֵד , און איך וועל נאָך יסף צו אייַער עֹל; אָבִי האָט אייַך יסר מיט שוֹטים , און איך וועל אייַך יסר מיט עקרבּים. 12 איז בוא יָרָבעָם און דאָס כּל הָעָם צו רְחַבְעָמען אויף שְלִיש יוֹם , אַזוי ווי דער מלך האָט דבר, אַזוי צו אמר: שוב צו מיר אויפן שְלִיש יוֹם. 13 און דער מלך האָט ענה הָעָם קשה, און ער האָט עזב די עצה פון די זקנים וואָס זיי האָבּן אים יעץ. 14 און ער האָט צו זיי דבר אַזוי ווי די עצה פון די ילדים, אַזוי צו אמר: אָבִי האָט כבד אייַער עֹל, און איך וועל נאָך יסף צו אייַער עֹל; אָבִי האָט אייַך יסר מיט שוֹטים, און איך וועל אייַך יסר מיט עקרבּים. 15 און דער מלך האָט נישט שמע צו הָעָם, וואָרעם דאָס איז געווען באַשערט [סִבָּה] פון ה', כדי מקיים [קום] צו זיין זיין דבר, וואָס ה' האָט דבר דורך אַחִיהן פון שילו צו יָרָבעָם בּן נבטן . 16 און ווי כּל ישראל האָט ראה, אַז דער מלך האָט נישט שמע צו זיי, אַזוי האָט הָעָם שוב דעם מלך אַן ענטפער, אַזוי צו אמר: מַה לָּנוּ חלק אין דָּוִדן, און לֹא נחלה אין בּן יִשַין. צו דייַנע אוהלים, ישראל ! אַצונד ראה זיך אום אויף דייַן בּית, דָּוִד! און ישראל איז הלך צו זייַנע אוהלים. 17 אָבער די בּני ישראל וואָס זייַנען ישב אין די ערים פון יהודה, איבּער זיי איז מלך רְחַבְעָם. 18 און דער מלך רְחַבְעָם האָט שלח אדוֹרמען וואָס איבּער דעם מַס, און כּל ישראל האָבּן אים רגם מיט שטיינער, און ער איז מות, און דער מלך רְחַבְעָם האָט זיך אמץ עלה אויף זיין מרכּבה, צו נוס קיין ירושלים. 19 און ישראל האָט פשע דעם בּית דָּוִד בּיז אויף היום הזה. 20 און עס איז געווען, ווי כּל ישראל האָט שמע אַז יָרָבעָם האָט זיך שוב, אַזוי האָבּן זיי שלח און אים קרא צו דער עֵדָה, און זיי האָבּן אים געמאכט מלך איבּער כּל ישראל. קיינער איז נישט געבליבן הינטער בּית דָּוִד, אחוץ שבט יהודה אליין. 21 און רְחַבְעָם איז בוא קיין ירושלים, און ער האָט קהל דאָס כּל בּית יהודה, און שבט בנימין, 180,000 בחר עֹשׂה מלחמה, צו לחם מיט בּית ישראל, כדי שוב די מלוכה צו רְחַבְעָם בּן שלֹמֹהן. 22 איז דאָס דבר-ה' געווען צו שמַעיה דעם אִיש האלוקים, אַזוי צו אמר: 23 אמר צו רְחַבְעָם בּן שלֹמֹהן, מלך יהודה, און צו כּל בּית יהודה און בנימין, און יתר העם , אַזוי צו אמר: 24 אַזוי האָט ה' אמר: איר זאָלט נישט עלה , און איר זאָלט נישט לחם מיט אייַער אחים , די בּני-יִשְראל. שוב אייַך אום איטלעכער צו זיין בּית, וואָרעם פון מיר איז געשען די דאָזיקע זאַך. און זיי האָבּן שמע דאָס דבר-ה', און זייַנען שוב הלך, אַזוי ווי דאָס דבר-ה'. 25 און יָרָבעָם האָט בנה שְכֶם אין דעם הר אפרים, און האָט זיך אין איר ישב. און ער איז יצא פון דאָרטן, און האָט בנה פּנוּאֵל . 26 און יָרָבעָם האָט אמר בּייַ זיך אין לֵב: אַצונד וועט די מלוכה זיך שוב צו דעם בּית דָּוִד. 27 אויבּ דאָס דאָזיקע עם וועט עלה צו עשׂה זבחים אין דעם בּית ה' אין ירושלים, וועט דאָס לֵב פון דעם דאָזיקן עם זיך שוב צו אֲדֹנֵיהֶם, צו רְחַבְעָם מלך יהודה, און זיי וועלן מיך הרג, און וועלן זיך שוב צו רְחַבְעָם מלך יהודה. 28 האָט דער מלך זיך יעץ, און האָט עשׂה 2 עֶגְלֵי זָהָב; און ער האָט צו זיי אמר: גענוג אייַך עלה קיין ירושלים! הנה זייַנען דייַנע אלוקים, ישראל, וואָס האָבּן דיך עלה פון אֶרֶץ מצרים. 29 און ער האָט איינס שום אין בּית א-ל, און איינס האָט ער נתן אין דָן. 30 און די דאָזיקע זאַך איז געוואָרן פאַר א חַטָּאת; און דאָס עם איז הלך צו איינעם בּיז קיין דָן. 31 און ער האָט עשׂה בּתּים פון בָּמות, און האָט עשׂה כֹּהנים פון קצוֹת הָעָם וואָס זייַנען נישט געווען פון בּני-לֵוי. 32 און יָרָבעָם האָט עשׂה א יום-טוב אין אַכטן חודש, אין 15 יוֹם פון חודש, אַזוי ווי דער יום-טוב וואָס אין יהודה, און ער איז עלה אויפן מִזְבֵחַ. אַזוי האָט ער עשׂה אין בּית אֵ-ל, כדי צו זבח צו די עגלים וואָס ער האָט עשׂה; און ער האָט עמד אין בּית-אֵ-ל די כֹּהנים פון די בָּמות וואָס ער האָט עשׂה. 33 און ער איז עלה אויף דעם מִזְבֵחַ וואָס ער האָט עשׂה אין בֵּית א-ל, אין 15טן יוֹם פון 8טן חודש, אין דעם חודש וואָס ער האָט בדא פון זיין לֵב; און ער האָט עשׂה א יום-טוב בּייַ די בּני-יִשְראל, און ער איז עלה אויפן מִזְבֵחַ צו קטר.