מלכא11

1 און שלֹמֹה המלך האָט אהב געהאַט נשים נכריּוֹת רבּוֹת, אחוץ בַּת פרעֹה: מואָבישע, עמונישע, אדומישע, צידונישע, חִתישע; 2 פון די גּוֹיִם וואָס ה' האָט אמר די בּני-יִשְראל: איר זאָלט נישט בוא אין זיי און זיי זאָלן נישט בוא אין אייַך; זיי וועלן זיכער נטה לבבכם נאָך זייערע אלוקים. צו זיי האָט שלֹמֹה זיך דבק אין אהבה. 3 און ער האָט געהאַט 700 נָשִים שָׂרוֹת, און 300 פלגשים , און זייַנע נָשִים האָבּן נטה זיין לֵב. 4 און עס איז געווען צו דער צייַט פון זִקְנָה פון שלֹמֹה, האָבּן זייַנע נָשִים נטה זיין לֵב נאָך אלוקים אחרים, און זיין לֵב איז נישט געווען שָלֵם מיט ה' אלוקָיו, אַזוי ווי דאָס לבב דָּוִיד אָבִיו. און שלֹמֹה איז הלך נאָך עשתוֹרות אֱלוקֵי צידונים, און נאָך מִלכום, דער שִקֻּץ פון די עמונים. 6 און שלֹמֹה האָט עשׂה וואָס איז רַע אין די אויגן פון ה', און ער איז נישט מלא נאָך ה', אַזוי ווי דָּוִד אָבִיו. 7 דעמאָלט האָט שלֹמֹה בנה בָּמָה צו כמוש, דער שִקֻּץ פון מואָב, אויף דעם הַר וואָס פאַר ירושלים, און צו מוֹלֶך, דער שִקֻּץ פון בּני-עמון. 8 און אַזוי האָט ער עשׂה מיט כּל נָשִים הנכריּוֹת פון אים, וואָס האָבּן קטר און זבח צו זייערע אלוקים. 9 האָט ה' אנף אויף שלֹמֹהן, ווייַל זיין לֵב האָט זיך נטה פון ה' אלֹקֵי ישראל, וואָס האָט זיך באוויזן צו אים 2 מאָל, 10 און האָט אים צוה וועגן דער דאָזיקער זאַך, נישט צו הלך נאָך אלוקים אחרים; און ער האָט נישט שוֹמר איבּער וואָס ה' האָט צוה. 11 און ה' האָט אמר צו שלֹמֹהן: ווייַל דאָס איז געווען אין דיר, און דו האָסט נישט שוֹמר מיין בְּרִית, און מייַנע חֻקּות וואָס איך האָבּ דיר צוה, וועל איך קרע די מלוכה פון דיר, און וועל זי נתן צו עַבְדֶּךָ. 12 אָבער אין דייַנע טעג וועל איך דאָס נישט עשׂה פון וועגן אָבִיךָ דָּוִד; פון יָד בִּנְךְ וועל איך זי קרע. 13 אָבער די כּל מלוכה וועל איך נישט קרע; שבט אחד וועל איך נתן צו בִּנְךָ, פון וועגן מיין עֶבֶד דָּוִדן, און פון וועגן ירושלים וואָס איך האָבּ בחר. 14 און ה' האָט קום שָׂטָן אויף שלֹמֹהן, הַדַד דעם אַדוֹמי. ער איז געווען פון זֶרַע המלך אין אדום. 15 און עס איז געווען, ווען דָּוִד איז געווען אין אדום, בעת יוֹאָב דער שׂר הַצָבָא איז עלה צו קבר די חללים, און האָט נכה כּל זָכָר אין אדום 16 6 חדשים איז דאָרטן ישב יוֹאָב און כּל ישראל, בּיז ער האָט כרת כּל זָכָר אין אדום 17 איז הַדַד ברח, ער און אנשים אדומים פון אבדים פון אָבִיו מיט אים, כדי צו בוא קיין מצרים; און הַדַד איז געווען א נער קטן. 18 און זיי זייַנען קום פון מדין, און זיי זייַנען בוא קיין פאָרָן, און זיי האָבּן לקח מיט זיך אנשים פון פאָרָן, און זייַנען בוא קיין מצרים צו פרעה מלך מצרים. און ער האָט אים נתן בּית, און האָט אמר פאַר אים לֶחֶם, און אים נתן אֶרֶץ. 19 און הַדַד האָט מצא חן מְאֹד אין די אויגן פון פרעֹהן, און ער האָט אים נתן פאַר אִשָּה די אחוֹת פון זיין אִשָּה, די אֲחוֹת פון דער גבירה תַחפניס. 20 און די אֲחוֹת פון תַחפניסן האָט אים ילד בְּנוֹ גנוּבתן, און תַחפניס האָט אים גּמל בּתוֹךְ בּית פרעֹה. און גנוּבת איז געווען אין בּית פרעֹה צווישן בּני-פרעֹהן. 21 און ווי הַדַד האָט שמע אין מצרים אַז דָּוִד האָט זיך שכב מיט זייַנע אבות, און אַז יוֹאָב דער שׂר הַצָבָא איז מות , אַזוי האָט הַדַד אמר צו פרעֹהן: לאז מיך שלח, און איך וועל הלך אין מיין אֶרֶץ. 22 האָט פרעֹה צו אים אמר: אָבער וואָס חסר דיר בּייַ מיר, אַז אָט בקש צו הלך אין דייַן אֶרֶץ? האָט ער אמר: גאָרנישט; אָבער שלח מוזטו מיך שלח. 23 אויך האָט אלוקים קום אויף אים א שָׂטָן, רזוֹן בּן אֶליָדָען, וואָס איז ברח פון אֲדֹנָיו, הַדַדעֶזֶר מלך צוֹבה. 24 און ער [רזוֹן] האָט קבץ אַרום זיך אנשים, און ער [רזוֹן] איז געוואָרן דער שׂר גְּדוּד, בעת דָּוִד האָט הרג די [אנשים פון צוֹבה]. און זיי [רזוֹן און זיין גְּדוּד] זייַנען הלך קיין דמשק, און האָבּן זיך אין איר ישב, און האָבּן מלך אין דמשק. 25 און ער [רזוֹן] איז געווען א שָׂטָן צו ישראל כּל יְמֵי שלֹמֹהן, אחוץ דאָס רָעָה וואָס [פון] הַדַד. און ער [רזוֹן] האָט קוץ צו ישראל. און ער האָט מלך איבּער ארם. 26 און יָרָבעָם בּן נבטן, אַן אֶפרַיִמער פון צרֵדה, עֶבֶד צו שלֹמֹה, וואָס דער שֵם פון אִמּוֹ איז געווען צרועָה, אַן אִשָּה אַן אלמנה, האָט אויך רום זיין יָד אקעגן דעם מלך. 27 און דאָס איז די דבר ווי אַזוי ער האָט רום זיין יָד אַקעגן דעם מלך: שלֹמֹה האָט בנה דעם מלוא; ער האָט סגר דעם פֶּרֶץ פון עִיר דָּוִד אָבִיו. 28 און דער אִיש יָרָבעָם איז געווען א גִבור חיל, און שלֹמֹה האָט ראה דעם נער אַז ער איז אַן עֹשֵׂה מְלָאכָה, און ער האָט אים פקד איבּער דער כּל סֵבֶל בּית יוסף. 29 און עס איז געווען אין יענער צייַט, ווען יָרָבעָם איז יצא פון ירושלים. האָט אים מצא אויפן דֶּרֶךְ דער נביא אַחִיָּה פון שילו; און ער איז געווען כָּסָה אין א שַׂלמָה חדשה, און בּלויז זיי ביידע זייַנען געווען אין שָׂדֶה. 30 האָט אַחִיָּה תפשׂ דעם שַׂלמָה חדשה וואָס אויף אים, און האָט אים קרע אויף 12 שטיקער. 31 און ער האָט אמר צו יָרָבעָמען: לקח דיר 10 שטיקער, וואָרעם אַזוי האָט אמר ה' אֱלֹקֵי ישראל : הנה, איך קרע די מלוכה פון יָד שלֹמֹה, און וועל דיר נתן 10 שבטים 32 און 1 שבט זאָל אים היה, פון וועגן מיין עֶבֶד דָּוִדן, און פון וועגן ירושלים, דער עִיר וואָס איך האָבּ זי בחר פון כּל שבטים פון ישראל 33 וואָרעם זיי האָבּן מיך עזב , און האָבּן זיך שחה צו עשתוֹרות אלוקי צידונים, צו כָמוש אלוקי מואב, און צו מִלכום אלוקי בּני-עמון, און זיי זייַנען נישט הלך אין מייַנע דרכים, צו עשׂה וואָס איז יָשָר אין מייַנע אויגן, און מייַנע חוּקות און מייַנע משפטים, אַזוי ווי אָבִיו דָּוִד. 34 אָבער איך וועל נישט לקח די כּל מלוכה פון זיין יָד [יד שלֹמֹה], נייערט איך וועל אים שית א נשִׂיא כּל יְמֵי חיּיו, פון וועגן מיין עֶבֶד דָּוִדן, וואָס איך האָבּ אים בחר, ווייַל ער האָט שוֹמר איבּער מייַנע מצות און מייַנע חוּקות. 35 אָבער איך וועל לקח די מלוכה פון דער יָד פון בְּנוֹ, און וועל זי נתן צו דיר די 10 שבטים. 36 און בְּנוֹ וועל איך נתן 1 שבט, כדי א ניר זאָל בלייַבן מיין עֶבֶד דָּוִדן כּל הימים פאַר מיר אין ירושלים, דער עִיר וואָס איך האָבּ מיר בחר צו שום מיין שֵם דאָרטן. 37 און דיך וועל איך לקח, און וועסט מלך ווי ווייַט דייַן נפש אוה, און וועסט זיין מלך איבּער ישראל. 38 און עס וועט זיין, אויבּ דו וועסט שמע כּל וואָס איך וועל דיר צוה און וועסט הלך אין מייַנע דרכים, און וועסט עשׂה וואָס איז יָשָר אין מייַנע אויגן, לִשמֹר מייַנע חוּקּוֹת און מייַנע מצות, אַזוי ווי מיין עֶבֶד דָּוִד האָט עשׂה וועל איך זיין מיט דיר, און וועל דיר בנה א בּית נֶאֱמָן, אַזוי ווי איך האָבּ בנה דָּוִדן, און איך וועל נתן ישראל צו דיר. 39 און איך וועל ענה דעם זֶרַע דָּוִדן למען זֹאת, אָבער נישט אויף כּל הימים . 40 און שלֹמֹה האָט בקש צו מות יָרָבעָמען. איז יָרָבעָם קום און איז ברח קיין מצרים צו שישַק מלך מצרים; און ער איז געווען אין מצרים בּיז מוֹת שלֹמֹה. 41 און די יתר דִבְרֵי שלֹמֹהן, און כּל וואָס ער האָט עשׂה און זיין חכמה, דאָס איז שוין כתב אין סֵפֶר דִּבְרֵי שלֹמֹהן. 42 און די ימים וואָס שלֹמֹה האָט מלך אין ירושלים איבּער כּל ישראל, זייַנען געווען 40 שָנָה. 43 און שלֹמֹה האָט זיך שכב מיט זייַנע אבות, און ער איז קבר געוואָרן אין עִיר אָבִיו דָּוִד, און בְּנוֹ רְחַבְעָם איז געוואָרן מלך תּחת אים.